เรื่องมีอยู่ว่าเราเรียนจบป.ตรีใบหนึ่งมาแล้ว แต่อายุยังไม่ถึงเกณฑ์ที่เค้ารับ เลยยังหางานทำไม่ได้ ตอนนี้เลยกลับมาเรียน ป.ตรีอีกใบ
เป็นคณะเดิมแต่คนละสาขา ซึ่งเป็นสาขาที่เราอยากเรียนตั้งแต่แรกแต่ไม่ได้เรียนเพราะส่วนภูมิภาคที่เราอยู่ไม่เปิดสอน เราก็เลยมากรุงเทพเพื่อมาเรียนป.ตรีอีกใบ แต่ตอนนี้เรารู้สึกว่าเรามีปัญหามากเพราะเราจบป.ตรี มาใบหนึ่งแล้ว พ่อแม่เลยอยากให้เรารับราชการเหมือนพ่อ พูดกรอกหูอยู่ตลอดว่าเราโชคดีที่เรียนจบก่อนก็มีโอกาสก่อน จะได้เป็นข้าราชการก่อน สบายก่อน ซึ่งทำให้เราเซ็งมาก เพราะพ่อแม่ไม่เคยถามเราเลยว่าเราอยากเป็นข้าราชการรึเปล่า บอกให้เราไปสอบ ก.พ.มั่ง สอบ กทม.มั่ง ยิ่งตอนนี้ท้องถิ่นเปิดรับสมัครสอบยิ่งหนัก เราต้องไปติวเพื่อสอบเข้าท้องถิ่นทุกวันอาทิตย์ ทำให้เราทั้งเซ็งทั้งหงุดหงิด ยิ่งเรียนยิ่งรำคาญ คิดในใจตลอดว่าตูมาทำอะไรที่นี่ฟะ ต้องมานั่งเรียน คณิต ภาษาไทย พ.ร.บ. อะไรก็ไม่รู้ ตอนเรียนเห็นมีคนเรียนเต็มห้องเราก็ยิ่งรู้สึกแย่ คนอื่นเขาตั้งใจเรียนเพื่อเป็นข้าราชการกันจริงๆ ส่วนเราโดนสั่งให้ทำ ความรู้สึกมันช่างแตกต่าง
ตอนนี้ถ้ามีเรียน พ.ร.บ.เราไม่เข้าเรียนเลย แต่ยังเรียนคณิตกับภาษาไทยอยู่เพราะเสียดายตังค์

เราจะไปทำงาน part-time ก็ไม่ได้เพราะมันขัดขวางการอ่านหนังสือสอบ จริงๆเราก็แอบไปสมัครไว้หลายที่แหละไม่ให้ใครรู้แต่เค้าก็ไม่รับ
แล้วตอนนี้เรายังไปสมัครสอบนักการทูตไว้อีก

ขยันหาเรื่องใส่ตัวจริงๆ แต่เราก็รู้สึกว่าข้อสอบของสายการทูตนี่สนุกดี ถ้าไม่นับภาษาอังกฤษนะ เราก็เลยเครียดมากกว่าเดิมเพราะไม่แน่ใจว่าควรจะทำยังไง รู้สึกว่าการเป็นทำงานราชการมันเป็นสิ่งที่ฝืนใจเรามาก เราไม่ได้อยากเป็นข้าราชการเลยแม้แต่นิดเดียว เรารู้สึกว่าเราคงไม่เหมาะกับระบบราชการเพราะเราไม่ชอบอยู่นิ่ง ถึงจะแอบขี้เกียจบ้างแต่เราไม่ชอบงานที่ไม่ทำให้เราได้พัฒนาตัวเอง อยู่ไปเรื่อยๆโดยไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน เราคิดเสมอว่าเราทำได้หลายอย่างกว่านี้ การติวทุกวันอาทิตย์ทำให้เราเสียเวลาและโอกาสบางอย่างที่เราคิดว่าเราจะได้ทำ เราเคยลองบอกกับแม่แล้วว่าเราไม่อยากเป็นราชการแต่แม่ก็เอาเหตุผลมาบอกว่าราชการมันดียังไง ได้อยู่ใกล้บ้าน มีสวัสดิการต่างๆ เรารู้ว่ามันดีเพราะพ่อเป็นข้าราชการ
แต่มันไม่ใช่สิ่งที่เราต้องการ เราไม่มีความสุขกับการต้องมานั่งติว อ่านหนังสือ จำเรื่อง พ.ร.บ. ต่างๆ เลย เรามีความสุขกับการเรียนที่มหาวิทยาลัยแต่ไม่มีความสุขกับการเรียนเพื่อเป็นข้าราชการเลย เราควรจะทำยังไงดีนะ
PS. ได้ระบายซักทีรู้สึกดีขึ้นมาก อัดอั้นตันใจมานาน
[ระบาย] เราควรจะทำยังไงดี
เป็นคณะเดิมแต่คนละสาขา ซึ่งเป็นสาขาที่เราอยากเรียนตั้งแต่แรกแต่ไม่ได้เรียนเพราะส่วนภูมิภาคที่เราอยู่ไม่เปิดสอน เราก็เลยมากรุงเทพเพื่อมาเรียนป.ตรีอีกใบ แต่ตอนนี้เรารู้สึกว่าเรามีปัญหามากเพราะเราจบป.ตรี มาใบหนึ่งแล้ว พ่อแม่เลยอยากให้เรารับราชการเหมือนพ่อ พูดกรอกหูอยู่ตลอดว่าเราโชคดีที่เรียนจบก่อนก็มีโอกาสก่อน จะได้เป็นข้าราชการก่อน สบายก่อน ซึ่งทำให้เราเซ็งมาก เพราะพ่อแม่ไม่เคยถามเราเลยว่าเราอยากเป็นข้าราชการรึเปล่า บอกให้เราไปสอบ ก.พ.มั่ง สอบ กทม.มั่ง ยิ่งตอนนี้ท้องถิ่นเปิดรับสมัครสอบยิ่งหนัก เราต้องไปติวเพื่อสอบเข้าท้องถิ่นทุกวันอาทิตย์ ทำให้เราทั้งเซ็งทั้งหงุดหงิด ยิ่งเรียนยิ่งรำคาญ คิดในใจตลอดว่าตูมาทำอะไรที่นี่ฟะ ต้องมานั่งเรียน คณิต ภาษาไทย พ.ร.บ. อะไรก็ไม่รู้ ตอนเรียนเห็นมีคนเรียนเต็มห้องเราก็ยิ่งรู้สึกแย่ คนอื่นเขาตั้งใจเรียนเพื่อเป็นข้าราชการกันจริงๆ ส่วนเราโดนสั่งให้ทำ ความรู้สึกมันช่างแตกต่าง
ตอนนี้ถ้ามีเรียน พ.ร.บ.เราไม่เข้าเรียนเลย แต่ยังเรียนคณิตกับภาษาไทยอยู่เพราะเสียดายตังค์
แล้วตอนนี้เรายังไปสมัครสอบนักการทูตไว้อีก
PS. ได้ระบายซักทีรู้สึกดีขึ้นมาก อัดอั้นตันใจมานาน