บทละครนอก เรื่อง ท้าวเมือกนครา

บทละคร เรื่อง เมือกนครา

                    ร้อง ช้าปี่
       มาจะกล่าวบทไป   ถึงท้าวเมือกชัญไรนาถา
สถิตกลางหมู่มหามวลประชา ฐาดาแย้มยิ้มสำราญ
ภูมีกายาดำขลับ  นัยเนตรแวววับเสกสรร
ถทึงปูดโปนดังลูกจัน คอสั้นแขนโก่งคดงอ
                    ร้องร่ายนอก
    พุงโรยั่วยวนโทสา  ใครเห็นหน้าก้มลงปลงหนอ
พระแย้มสรวลฟันเรียงปากสอพลอ  ขี้ฉ้อคือสันดานของภรรดา
                   ร้องพม่าแปลง
   เมื่อคราเลือกตั้งเข้าเป็นเจ้าเมือง  ขัดเคืองดวงจิตริษยา
ผ่านมายี่สิบเอ็ดพรรษา    แพ้มาหมดลู่แทบหมดใจ
                   ร้องเขมรกำปอ
   จำกูจะออกนอกกฎ     จำโป้ปดพลไพร่ตามนิสัย
พระถืออาวุธคู่หทัย        ชื่อ"นกหวีด"ชัญไรไล่เมือง
                   ลงสรงโทน
   สวมใส่พระภูษาสีดำ    เลิศล้ำคล้องนกหวีดเสียงเฟื่อง
จับกล้องวิเศษรุ่งเรือง      ทั่วเมืองใกล้ไกลต้องได้ยิน
                   ร้องเต่าเห่
   พลางร้องหวีดวิ้วว่าพวกเจ้า เราจะเป่านกหวีดกรีดลิ้น
เจ้าเมืองผู้หญิงมิยลยิน     เทวินใหญ่ค้ำตูสุดจะทน
   ตูนี้จะร่ายมนตรา         ให้ปวงประชาทั้งสิงหล
ต้องออกมาตามที่ตูร่ายมนต์ ว่าพลางจรดลขึ้นสุวรรณ
                   ร้องตระนิมิตร
    เมื่อนั้น                   ท้าวเมือกชัญไรชัยสวรรค์
เอื้อยเอ่ยมนต์ดำอำพัน     ภูบาลมั่นคงไม่ปลงใจ
                   ร้องเขมรไล่ควาย
    พลไพร่นคราตะลึงเวท  ภูเบศจัดแจงทัพใหญ่
มุ่งหน้าตามศูนย์ราชการไป  ยึดมันให้ได้เป็นของเรา
    เอ็งจงแยกกระจายเป็นเก้าทัพ  ไม่เปิดรับเราจะพังให้อับเฉา
ตูจะนำทัำพใหญ่นำไปทำเนา   ชัยชนะของเราต้องได้มา

///อ่านต่อตอนหน้าครับ