ขอพื้นที่ระบายความในใจหน่อยนะคะ เราคิดว่าเราเป็นแม่ที่ไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่
ตอนนี้ลูกชายอายุ 6 เดือน 3 วีคแล้ว ลูกเราน่ารักมาก พัฒนาการดีมากๆ เรารักลูกมากๆ
แต่ปัญหาตอนนี้คือ เราเบื่อการเลี้ยงลูกมากๆ คือถ้ามีโอกาสออกข้างนอกเราจะรีบออกเลย หรือมีโอกาสให้คนอื่นเลี้ยงให้แทนชั่วคราวนี่จะ happy มากๆ เราอยากไปเที่ยว เมื่อก่อนเป็นคนเที่ยวลันล้ามากๆ Friday night นี่เรากับสามีออกไปดื่มไวน์กันทุกวีค คิดถึงร้านไวน์ คิดถึง HOBS ช่วงหน้าหนาวก็จะเริ่มใช้วันลาพักร้อนให้หมดโดยการไปเที่ยว ตจว. หรือไปเที่ยวเมืองนอก แต่นี่หมดวันลาไปกับการเฝ้าไข้ลูกและการพาลูกไปฉีดวัคซีน เงินเดือนได้มาก็หมดไปกับการซื้อเสื้อผ้าของใช้เด็ก เราไม่ได้ซื้อรองเท้ากระเป๋าให้ตัวเองมาปีนึงแล้ว เราอยากไปออกกำลังกาย อยากไปเล่นเรือใบที่สัตหีบก็ไปไม่ได้ สมาชิกฟิตเนสก็ต้องยกเลิกไปเพราะไม่มีเวลาเลย ตั้งแต่คลอดลูกมาเราอ้วนมากกว่าเดิม 25 กิโล เสื้อผ้า brand name ที่เราซื้อมาแสนแพงก็ต้องพับลงตู้ไปหมด ชุดสูทแพงๆก็ใส่ไม่ได้ พอที่บริษัทมีงานก็ต้องไปซื้อสูทถูกๆใส่แก้ขัดไปก่อน ที่ซื้อของถูกเพราะหวังว่าซักวันจะกลับไปผอม เลยไม่อยากทุ่มเงินเป็นหมื่นไปกับเสื้อผ้าไซส์ XL เราเครียดเรื่องปั๊มนมด้วย พอมาทำงานก็เข้าประชุมเยอะมาก แต่ละวันพยายามปั่นงานให้เสร็จเร็วๆตอนเย็นจะได้รีบกลับไปหาลูก บางทีก็ไม่ได้ปั๊มเลยทั้งวัน พอปั๊มได้น้อยลงมากลูกไม่พอกินเลยต้องเสริมนมผง พอมาทำงานก็คิดถึงลูกมาก แต่พอกลับไปเลี้ยงลูกทั้งคืนก็เหนื่อยมากอีก มีคนถามว่าทำไมไม่จ้างพี่เลี้ยง fulltime ไปเลย พอดีเราอยู่บ้านพ่อแม่สามี เค้าไม่ยอมให้คนอื่นที่ไม่ใช่คนในครอบครัวขึ้นบ้านเค้า ตอนนี้จ้างพี่เลี้ยงมาช่วยอุ้มแบบไปเช้าเย็นกลับ แต่วันเสาร์อาทิตย์หรือวันหยุดเราเลี้ยงลูกเองเพราะบ้านเค้าไม่ต้องการให้คนอื่นเข้ามาถ้าไม่จำเป็นจริงๆ เราไม่อยากไฟว์กับบ้านสามีก็เลยเงียบๆไว้ อะไรทนได้ก็ทนไป แต่นี่ความอดทนมันปริ่มๆแล้ว เราเริ่มนอนร้องไห้ คิดถึงชีวิตก่อนมีลูก เรารุสึกว่าตัวเองเป็นแม่ที่ไม่ค่อยโอเคเลย ไม่สามารถ balance ความสุขของตัวเองกับชีวิตปัจจุบันที่มีเจ้าตัวน้อยนี้ได้ เราเสียใจ...
แม่ลูกอ่อนขอระบาย
ตอนนี้ลูกชายอายุ 6 เดือน 3 วีคแล้ว ลูกเราน่ารักมาก พัฒนาการดีมากๆ เรารักลูกมากๆ
แต่ปัญหาตอนนี้คือ เราเบื่อการเลี้ยงลูกมากๆ คือถ้ามีโอกาสออกข้างนอกเราจะรีบออกเลย หรือมีโอกาสให้คนอื่นเลี้ยงให้แทนชั่วคราวนี่จะ happy มากๆ เราอยากไปเที่ยว เมื่อก่อนเป็นคนเที่ยวลันล้ามากๆ Friday night นี่เรากับสามีออกไปดื่มไวน์กันทุกวีค คิดถึงร้านไวน์ คิดถึง HOBS ช่วงหน้าหนาวก็จะเริ่มใช้วันลาพักร้อนให้หมดโดยการไปเที่ยว ตจว. หรือไปเที่ยวเมืองนอก แต่นี่หมดวันลาไปกับการเฝ้าไข้ลูกและการพาลูกไปฉีดวัคซีน เงินเดือนได้มาก็หมดไปกับการซื้อเสื้อผ้าของใช้เด็ก เราไม่ได้ซื้อรองเท้ากระเป๋าให้ตัวเองมาปีนึงแล้ว เราอยากไปออกกำลังกาย อยากไปเล่นเรือใบที่สัตหีบก็ไปไม่ได้ สมาชิกฟิตเนสก็ต้องยกเลิกไปเพราะไม่มีเวลาเลย ตั้งแต่คลอดลูกมาเราอ้วนมากกว่าเดิม 25 กิโล เสื้อผ้า brand name ที่เราซื้อมาแสนแพงก็ต้องพับลงตู้ไปหมด ชุดสูทแพงๆก็ใส่ไม่ได้ พอที่บริษัทมีงานก็ต้องไปซื้อสูทถูกๆใส่แก้ขัดไปก่อน ที่ซื้อของถูกเพราะหวังว่าซักวันจะกลับไปผอม เลยไม่อยากทุ่มเงินเป็นหมื่นไปกับเสื้อผ้าไซส์ XL เราเครียดเรื่องปั๊มนมด้วย พอมาทำงานก็เข้าประชุมเยอะมาก แต่ละวันพยายามปั่นงานให้เสร็จเร็วๆตอนเย็นจะได้รีบกลับไปหาลูก บางทีก็ไม่ได้ปั๊มเลยทั้งวัน พอปั๊มได้น้อยลงมากลูกไม่พอกินเลยต้องเสริมนมผง พอมาทำงานก็คิดถึงลูกมาก แต่พอกลับไปเลี้ยงลูกทั้งคืนก็เหนื่อยมากอีก มีคนถามว่าทำไมไม่จ้างพี่เลี้ยง fulltime ไปเลย พอดีเราอยู่บ้านพ่อแม่สามี เค้าไม่ยอมให้คนอื่นที่ไม่ใช่คนในครอบครัวขึ้นบ้านเค้า ตอนนี้จ้างพี่เลี้ยงมาช่วยอุ้มแบบไปเช้าเย็นกลับ แต่วันเสาร์อาทิตย์หรือวันหยุดเราเลี้ยงลูกเองเพราะบ้านเค้าไม่ต้องการให้คนอื่นเข้ามาถ้าไม่จำเป็นจริงๆ เราไม่อยากไฟว์กับบ้านสามีก็เลยเงียบๆไว้ อะไรทนได้ก็ทนไป แต่นี่ความอดทนมันปริ่มๆแล้ว เราเริ่มนอนร้องไห้ คิดถึงชีวิตก่อนมีลูก เรารุสึกว่าตัวเองเป็นแม่ที่ไม่ค่อยโอเคเลย ไม่สามารถ balance ความสุขของตัวเองกับชีวิตปัจจุบันที่มีเจ้าตัวน้อยนี้ได้ เราเสียใจ...