ผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบากอย่างไงกันคะ?

คนที่ ขี้โมโห ถ้าสังเกตุดีๆ มักจะมาจากคนที่ชอบความสงบ
พอมีอะไรกระทบ ก็หลุด โมโห ไปแล้ว ปากพูดไปแล้ว
แล้วก็หลังจากนั้น  ก็จะรู้สึกผิดมาคิดว่าเราไม่น่าพูดไปเลย
และสับสนว่าเราเป็นคนไม่ดี  เราไม่น่าขี้โมโห
บางครั้งก็รู้สึกว่า สมควรที่เราจะต้องพูดอย่างนั้นไป ในหัวจะสลับไปมา
และคำนึงถึงผลที่ตามมา ว่าคนนี้จะคิดยังไง คนโน้นจะคิดยังไง

มองทั้งหมด ดีๆนะคะ เกิดจากการที่เราควบคุมอารมณ์โกรธตัวเองไม่ได้ค่ะ
จากนั้นจึงตามมาด้วยความฟุ้งซ่านขนานใหญ่

เป็นเวลาที่ยากลำบากจริง เนื่องด้วยสิ่งแวดล้อมและ ปัจจัยที่สำคัญที่สุดคือสิ่งที่อยู่ในหัวเราค่ะ

คำแนะนำคือ อยู่เฉยๆ ก็ไม่สามารถจะทำอะไรได้ นอกจากฟุ้งซ่านวุ่นวายปั่นปวน
ถ้าไม่ลำบากอะไร ขอให้สวดมนต์ อิติปิโส ทุกวัน วันละ 20 จบ  หรือวันละกี่ครั้งก็ได้ จนกว่าใจจะสงบ
ขอให้สวดช้าๆ  เนิ่บๆ แล้วพอจบหนึ่งรอบ ให้คอยสังเกตุไปว่า ความฟุ้งซ่าน ยังเหมือนเดิมมั้ย

ถ้าหากใจเรายังพึ่งไม่ได้ ลองพึ่งอำนาจสิ่งที่สว่างกว่าคือพระรัตนตรัยดูนะคะ  

และเคล็ดลับเมื่อต้องเจอเรื่องที่มากระทบ ให้ต้องโมโห ก็ขอให้อดทนรูดซิบปาก เงียบและไม่บ่นนะคะ
ในใจจะคิดยังไง ก็ห้ามหลุดรอดออกมาทางปากนะคะ