ตอนนี้เราอายุ19ปี เรียนคณะนึงเกี่ยวกับสายวิทย์ เรียนในมหาวิทยาลัยแห่งนึงในกรุงเทพ
มีหัวข้อมากมายที่เรากำลังคิดว่ามันไม่ใช่แบบนี้ มันไม่ใช่สิ่งที่ตัวเองต้องการ
ตอนมอปลายเรามีเพื่อนเยอะมาก เราสนุกกับชีวิต สนุกกับสิ่งที่ได้ทำกับเพื่อนๆ
ไม่เคยคิดว่าจะต้องมาตั้งกระทู้อะไรแบบนี้ แต่ตอนนี้เราเหมือนอยู่คนเดียว
เพื่อนก็แยกย้ายกันไปหมด มาอยู่มหาลัยเพื่อนก็ทะเลาะกัน จนตอนนี้เราแยกมาอยู่กับเพื่อนแค่สองคน(รวมตัวเรา)
เหมือนตอนนี้ความสุข ความร่าเริง ความสดใส ความแอคทีฟที่ตัวเองเคยมีมันหายไป
เราไม่ใช่คนเดิมเหมือนตอนมอปลาย ชีวิตเหมือนมีใครมาเล่นตลกให้มันกลับตาลปัตรแบบนี้
1.เราชอบเลขกับศิลปะ แต่แม่เราไม่ชอบศิลปะเราเลยต้องมาเรียนคณะนี้ ซึ่ง
โคตรบัดซบกับชีวิต
2.เราชอบสังคม แต่ตอนนี้เราเหลือเพื่อนคนเดียว ซึ่งมันเป็นคนเงียบๆไม่ชอบสังคม ไม่สุงสิงกับใคร ชวนไปเที่ยวไหนไม่เคยไป
3.เราอยากออกไปหาอิสระ อยากหาอะไรใหม่ๆให้ชีวิต อยากทำงานออกกอง คอนเนกชั่นเยอะๆ
4.อยากทำงานที่ต้องเปลี่ยนที่ไปเรื่อยๆ ไม่ใช่ทำงานอยู่หน้าคอมอยู่กับเครื่องคิดเลข
5.อยากไปทำงานต่างประเทศ หาเงินเก็บ ลองดูสักครั้ง
6.ครูเราเคยบอกว่าถ้าเธอเป็นคนที่หันไปเห็นหนังสือ แล้วก็เบื่อไม่อยากจับ ไม่อยากอ่าน ให้ซิ่วออกไปซะ
7.เราไม่รู้เส้นทางชีวิตตัวเอง ไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นยังไง เรารู้สึกว่าชีวิตตัวเองมันไร้หนทางไป
ทุกครั้งที่เรานั่งเรียนหนังสือนั่งทำการบ้าน เราถามตัวเองตลอด นี่กูกำลังทำอะไรอยู่วะ
โคตรไม่ใช่
อยากซิ่วแต่หน้าพ่อแม่ก็ลอยมา คงทำอะไรไม่ได้ ยิ่งเก็บเงินไปเรียนต่างประเทศคนเดียวนี้อย่าหวัง
เราอิจฉาเพื่อนสนิทตอนมอปลายมาก มันได้เรียนอะไรที่ใช่ มันเรียนพวกฟิลม์ ได้ออกกอง ได้ทำงานตลอดเวลา แล้วเป็นงานที่ใช่ด้วย เราอยากทำงานแบบมัน
เราเบื่อทุกอย่างในตอนนี้ เหมือนว่าทำอะไรก็ไม่ใช่ไปหมด
อยากไปบิ๊กเม้าท์เท่น ถ้าเป็นตอนมอปลายคงไปได้ ตอนนี้คงไปไม่ได้ ไม่มีเพื่อน...
ปิดเทอมเราอยากไปฝึกงานกับกองถ่าย แต่ก็ติดเรียนซัมเมอร์
อยากเรียนภาษาญี่ปุ่น แต่ก็ไม่มีตังเรียน
อยากออกไปเที่ยว แต่เราไม่เคยไปไหนมาไหนคนเดียว ไม่เคยดูหนังคนเดียว เดินเล่นคนเดียว
มานั่งคิดว่าชีวิตคนเรา
ทำอะไรแล้วมันใช่กับตัวเอง มันลงตัวไปหมดมันมีหรอ
เราอยากทำงานฟรีแลนซ์ แต่คงไม่มั่นคง เพราะเราเป็นพี่คนโต แล้วเราไม่รู้จะเริ่มยังไงด้วย
ตอนนี้เราไม่ชอบชีวตตัวเองเลย รู้ไหมว่าใครมาเล่นตลกกับเรา แล้วเมื่อไรเราจะเจอทางออกละ?
ไม่รู้ว่าจะตั้งหัวข้ออะไรดี
มีหัวข้อมากมายที่เรากำลังคิดว่ามันไม่ใช่แบบนี้ มันไม่ใช่สิ่งที่ตัวเองต้องการ
ตอนมอปลายเรามีเพื่อนเยอะมาก เราสนุกกับชีวิต สนุกกับสิ่งที่ได้ทำกับเพื่อนๆ
ไม่เคยคิดว่าจะต้องมาตั้งกระทู้อะไรแบบนี้ แต่ตอนนี้เราเหมือนอยู่คนเดียว
เพื่อนก็แยกย้ายกันไปหมด มาอยู่มหาลัยเพื่อนก็ทะเลาะกัน จนตอนนี้เราแยกมาอยู่กับเพื่อนแค่สองคน(รวมตัวเรา)
เหมือนตอนนี้ความสุข ความร่าเริง ความสดใส ความแอคทีฟที่ตัวเองเคยมีมันหายไป
เราไม่ใช่คนเดิมเหมือนตอนมอปลาย ชีวิตเหมือนมีใครมาเล่นตลกให้มันกลับตาลปัตรแบบนี้
1.เราชอบเลขกับศิลปะ แต่แม่เราไม่ชอบศิลปะเราเลยต้องมาเรียนคณะนี้ ซึ่ง
2.เราชอบสังคม แต่ตอนนี้เราเหลือเพื่อนคนเดียว ซึ่งมันเป็นคนเงียบๆไม่ชอบสังคม ไม่สุงสิงกับใคร ชวนไปเที่ยวไหนไม่เคยไป
3.เราอยากออกไปหาอิสระ อยากหาอะไรใหม่ๆให้ชีวิต อยากทำงานออกกอง คอนเนกชั่นเยอะๆ
4.อยากทำงานที่ต้องเปลี่ยนที่ไปเรื่อยๆ ไม่ใช่ทำงานอยู่หน้าคอมอยู่กับเครื่องคิดเลข
5.อยากไปทำงานต่างประเทศ หาเงินเก็บ ลองดูสักครั้ง
6.ครูเราเคยบอกว่าถ้าเธอเป็นคนที่หันไปเห็นหนังสือ แล้วก็เบื่อไม่อยากจับ ไม่อยากอ่าน ให้ซิ่วออกไปซะ
7.เราไม่รู้เส้นทางชีวิตตัวเอง ไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นยังไง เรารู้สึกว่าชีวิตตัวเองมันไร้หนทางไป
ทุกครั้งที่เรานั่งเรียนหนังสือนั่งทำการบ้าน เราถามตัวเองตลอด นี่กูกำลังทำอะไรอยู่วะ
อยากซิ่วแต่หน้าพ่อแม่ก็ลอยมา คงทำอะไรไม่ได้ ยิ่งเก็บเงินไปเรียนต่างประเทศคนเดียวนี้อย่าหวัง
เราอิจฉาเพื่อนสนิทตอนมอปลายมาก มันได้เรียนอะไรที่ใช่ มันเรียนพวกฟิลม์ ได้ออกกอง ได้ทำงานตลอดเวลา แล้วเป็นงานที่ใช่ด้วย เราอยากทำงานแบบมัน
เราเบื่อทุกอย่างในตอนนี้ เหมือนว่าทำอะไรก็ไม่ใช่ไปหมด
อยากไปบิ๊กเม้าท์เท่น ถ้าเป็นตอนมอปลายคงไปได้ ตอนนี้คงไปไม่ได้ ไม่มีเพื่อน...
ปิดเทอมเราอยากไปฝึกงานกับกองถ่าย แต่ก็ติดเรียนซัมเมอร์
อยากเรียนภาษาญี่ปุ่น แต่ก็ไม่มีตังเรียน
อยากออกไปเที่ยว แต่เราไม่เคยไปไหนมาไหนคนเดียว ไม่เคยดูหนังคนเดียว เดินเล่นคนเดียว
มานั่งคิดว่าชีวิตคนเรา
เราอยากทำงานฟรีแลนซ์ แต่คงไม่มั่นคง เพราะเราเป็นพี่คนโต แล้วเราไม่รู้จะเริ่มยังไงด้วย
ตอนนี้เราไม่ชอบชีวตตัวเองเลย รู้ไหมว่าใครมาเล่นตลกกับเรา แล้วเมื่อไรเราจะเจอทางออกละ?