คุณคิดยังไง กับ "พ่อ" ของคุณ

"พ่อ" คือบุคคลที่จะอยู่ในใจของเราจนวาระสุดท้ายของชีวิต ภาพของพ่อกับเราตั้งแต่วัยเด็กยังคงชัดเจนและอบอุ่นอยู่ในใจเสมอ แม้พ่อจะจากไปสิบกว่าปีแล้ว  
จำได้ว่า...ไม่เคยมีสักครั้งที่พ่อจะทำอะไรเพื่อตนเอง โดยไม่คิดถึงลูกเมีย พ่อไม่เห็นจะซื้ออะไรให้ตัวเองเลย เสื้อผ้าก็มีไม่กี่ตัว  
จำได้ว่า...ตื่นเช้าพ่อก็ต้องไปรดนำ้ในสวนผลไม้เล็กๆ ที่เช่าเค้าทำกิน   แล้วกลับมาหาอะไรให้ลูกกิน ก่อนจะกลับเข้าสวนไปดูแลต้นไม้รดนำ้พรวนดิน เก็บพลู/หมาก/ผลไม้ไว้ให้แม่ไปขาย  เวลาเยนพ่อทำอาหารก็จะแบ่งกับข้าวเก็บไว้สำหรับแม่ที่ออกไปขายของที่ตลาดกลับมาค่ำ  แล้วค่อยให้ลูกๆนังกินพร้อมกัน
จำได้ว่า...พ่อไม่มีเงินมากเพราะให้แม่เก็บ  แต่พ่อก็นำเงินเล็กน้อยของพ่อมาให้ลูกๆได้พึ่งพาเสมอ
จำได้ว่า...พ่อสอนให้ขยัน พึ่งตนเองให้ได้  อย่าทำให้คนอื่นเดือดร้อน  ใครมีบุญคุณต่อเราต้องทดแทน แม้กระทั่งร้านค้าที่ใจดีให้พ่อเชื่อข้าวเพราะไม่มีเงินพ่อยังสั่งลูกว่า เดินผ่านร้านนี้ต้องทักทายและสวัสดีเค้าทุกครั้ง  จะซื้อของอะไรก็ให้ไปซื้อร้านนี้  เพราะเค้าเคยให้ข้าวเรากิน  
จำได้ว่า... พ่อสอนไม่ให้โกหก  ไม่ให้ขโมย ถ้ามีใครมาฟ้องจะถูกตีอย่างหนักมาก
จำได้ว่า...พ่อสอนให้ทำตัวให้มีประโยชน์ รู้จักตอบแทนบุญคุณแผ่นดิน โตขึ้นจะเป็นอะไรก็ขอให้เป็นคนดี  เป็นข้าราชการต้องไม่โกงกิน
พ่อสอน และเป็นแบบอย่างที่ดีหลายอย่างจนเราเดินไปไห เพื่อนบ้านถามว่าลูกใคร พอบอกว่าเป็นลูกพ่อก็จะมีแต่คนรัก บอกลูกบ้านนี้เป็นคนดี พ่อไม่รู้หรอกว่าพ่อทำให้ลูกได้ภาคภูมิใจในตัวเองขนาดไหน
จนพวกลูกๆโต  มีหน้าที่การงานดีพอสมควร  เลี้ยงตัวเองได้ บางคนมียศมีตำแหน่งใหญ่โต ให้เงินตอบแทนบุญคุณและเลี้ยงดูพ่อแม่ได้ พ่อก็ยังเหมือนเดิม  เงินที่ให้พ่อๆไม่ใช้แต่เก็บไว้ช่วยเหลือยามลูกลำบาก  
พ่อแม่  เคยบอกว่าไม่มีสมบัติอะไรให้ลูก รู้สึกเสียใจ แต่เราก็อยากให้พ่อรู้ว่า ลูกเกิดมามีบุญเหลือเกินที่พ่อปลูกฝังให้ลูกให้เป็นได้อย่างทุกวันนี้
จำได่ว่า..ในงานศพของพ่อ  คนเล็กๆ จนๆ ต้องจัดถึง 14 วัน เพราะมีแขกมาไว้อาลัยพ่อไม่ขาดสาย  พ่อไม่มีทั้งเงิน  ไม่มีทั้งตำแหน่ง มีเพียงความดีเท่านั้นที่ทำให้มีคนเคารพนับถือพ่อมากมาย
ทุกวันนี้...ไม่มีพ่อ  แต่ก็เหมือนพ่อยังไม่ได้ไปไหนอยู่ใกล้ๆเรานี่เอง