ติดตามผลงานผู้กำกับ ฉีเคอะ ส่วนตัวชอบที่แก มักจะค้นหารูปแบบการนำเสนอหนังกำลังภายใน จากยุคชอว์ ที่กระโดดตีลังกาไปมา จนมาเป็นคัมภีร์เทวดา ฉากตงฟาง บินไปอยู่บนยอดต้นไม้  วิ่งออกมาช้าๆ ตามด้วยหมอก หรือ ตัวลูกน้องเดินบนยอดหญ้า เอากระบี่ฟันไปที่ผิวน้ำ แล้วระเบิดออก จนมีหนังแนวนี้ตามออกมาหลายเรื่อง จนแกมาทำหนังแนวหวงเฟยหง ใช้วิชากังฟู ส่วนที่แหวกแนวยกตัวอย่าง เดชไอ้ด้วน แขนหลุดไม่หยุดแค้น ที่เน้นยุทธจักร แห้งแล้ง หดหู่ สกปรก การต่อสู้ไม่สวยงาม หรือ เจ็ดกระบี่เทวดา ซึ่งมีทั้งประสบความสำเร็จและผิดหวัง

ในยุคปัจจุบันเท่าที่ดูทั้งหนังใหญ่และซีรีย์ มักจะใช้ CG เช่นการซัดอาวุธลับ ฉากในป่าไม้ไผ่ อย่างเรื่อง คนบินเทวดา มีฉากสู้ในป่าไผ่ ก็ดูว่าเป็นไม่ไผ่ หรือ อาจเป็นยางนิ่มๆ เขวี้ยงไปมา แต่บางเรื่องในยุคนี้ ใช้ คอมพิวเตอร์ CG อย่างเดียวเลย

ย้อนกลับมาที่ หนังเรื่อง ตี๋เหรินเจี๋ย ที่กำลังเข้าโรงฉายอยู่ มีหลายฉาก ที่ใช้ CG เข้าใจว่าสภาพบ้านเมือง เมื่อหลายพันปีที่แล้วจะทำขึ้นมาใหม่มันต้องใ้ช้ทุนสูง แต่ฉากต่อสู้ ใช้กระบี่ ซัดอาวุธ ก็ยังประเคนใช้จนพร่ำเพรื่อ (มันเลยทำให้ขัดหูขัดตามความคิดดิฉัน) แสดงว่า เทคนิคการต่อสู้ในยุค เดชคัมภีร์เทวดา ยาจกซู ไม้เท้าประกาศิต เซียวฮื้อยี้ กระบี่ไม่มีคำตอบ (ฉากประมุขเจ้ายุทธภพ สู้กับ อี่น้ำที) อุ้ยเสี่ยวป้อ โจวซิงฉือ ถือว่าล้าสมัยแล้วใช่ไหมคะ มีใครที่ยังชอบยุคเก่าบ้างคะ ที่ใช้โฟม ยาง หรือ ใช้คอมพิวเตอร์ช่วยจะดีกว่า และปลอดภัยด้วยคะ