วันที่ 8 สิงหาคม พ.ศ.2546

นักมวยกังฟูจากประเทศจีน เดินทางมาต่อกรกับนักชกไทยถึงถิ่น
ประเทศจีนขึ้นชื่อเรื่องกีฬาอยู่แล้ว นักมวยกังฟูที่ส่งมาประกวดล้วนคัดสรรจากสุดยอดของสุดยอด
ไม่แน่จริงไม่มา แถมยังขนกองเชียร์ชาวจีนมาอีกมากมาย

ชกกันทั้งหมด 5 คู่  กังฟูชนะ 3 ไทยชนะ 2

ชกกันในกติกากังฟู ซึ่งนักมวยไทยเสียเปรียบแน่นอน
แต่แพ้ก็คือแพ้ครับ เพราะยอมชกกติกาเขาเอง ซึ่งมีข้อดีคือ ทำให้รู้ถึงจุดอ่อนของมวยไทย
เช่น เตะของมวยไทยจะช้ากว่าไซด์คิกของกังฟู

กติกาคร่าวๆดังนี้

1. สวมสนับศอก เหมือนเสือโดนถอดเขี้ยว เพราะลดความรุนแรงไปมาก
แต่นักชกไทย เพชรน้ำเอก ส.ศิริวัฒน์ ก็ยังสามารถชนะ TKO นักชกกังฟูด้วยศอก (ไม่แตก แต่หน้าบวมไปหมด ยอมแพ้ไม่ออกจากมุม)

2. ห้ามกอดตีเข่านาน อันนี้ไทยเสียเปรียบเช่นกัน กรรมการเป็นชาวจีน พอกอดจะตีเข่าเข้ามาห้ามทันที เห็นแล้วอึดอัดแทน
แต่ถ้าใครได้ดูคลิปบัวขาว vs กังฟู ซึ่งบัวขาวใช้เข่ากระทุ้งกังฟูจนแพ้ไป
เพราะบัวขาวฝึกแทงเข่าแบบกติกา k-1 คือ ไม่ต้องกอดมากก็โยนเข่าใส่ได้ทันที
นักมวยไทยธรรมดาถ้าไม่ได้ฝึกมาหมดสิทธิ์ตีเข่าทัน มัวแต่กอดไล่แขน กรรมการก็เข้ามาห้ามแล้ว

3. ใครโดนฟัดลงบนพื้นจะเสียคะแนน (กรรมการจะทำท่าผายมือไปยังนักมวยที่ล้ม แสดงว่าผู้นั้นเสียคะแนน)
อันนี้กังฟูได้เปรียบเต็มๆ  เพราะก้มมุดลงไปจับขานักมวยไทยก็ล้มทั้งยืนแล้ว
หรือบางดีกอดกัน ก็จับฟัดแบบยูโด นักมวยไทยล้มลงพื้นเรียบร้อย
หรือนักมวยไทยเตะสูง ก็จะโดนจับขาฟัดล้มทั้งยืน
ล้มลงพื้นจะเสียคะแนนมากกว่าโดนเตะต่อยศอกเข่า