ไม่รู้จะพูดยังไง  ไม่รู้จะอธิบายยังไง  ตั้งแต่เกือบตายที่สระบุรีเพราะไปรู้ไปเห็น  เรื่องที่ไม่ควรรู้ของบริษัทนำ้อัดลมยี่ห้อนึง  จากนั้นมาชีวิตก็เริ่มแย่  อะไรๆก็กลายเป็นลบไปหมดในปี2556  อย่างว่าละครับคนบทมันจะซวยใครหรืออะไรก็ช่วยไม่ได้  ทางแก้ทางหนีทีไล่จะงัดมาใช้สารพัด  ผมยอมรับนะว่าผมเป็นไม่ดี  แต่ไม่ถึงกับขั้นที่ไปทำอะไรให้ใครเดือดร้อน  มาในพันทิพก็หวังว่าจะขอความช่วยเหลือ  หากช่วยไม่ได้ก็ขอแค่คำปรึกษาที่ดีก็พอครับ  อยากหนีปัญหาแต่ยิ่งหนียิ่งแย่  พูดคุยปรึกษาพ่อแม่็ไม่ได้ผล  ยอมรับว่ากลัวตายนะแต่ตอนนี้  เลิกคิดเรื่องกลัวตายแล้ว  ยาคลายเครียดผมก็ทานนะ  ถามว่าผมบ้าไหมที่ตั้งกระทู้ในนี้เพราะมันเสี่ยงเหลือเกินที่ไปพิมถึงพ่อแม่  ท่านอาจจะเป็นแบบที่ผมว่าจิงๆ  แต่อย่างน้อยท่านก็เป็นพ่อแม่ผม  ผมก็รู้ว่าท่านเป็นธนาคารเพราะไปคำ้ประกัน  ผมก็คิดไม่ออกนะว่าจะเป็นยังไงสำหรับคนที่จนมุม  อาจทำทุกวิธีเพื่อให้ได้เงิน  อย่างเงินประกันสังคม  ผมก็เคยถามแม่ทำนองนี้ว่าหากผมตาย  แม่คงได้เงินประกันสังคมซินะ  แกก็ไม่พูดอะไร  ได้แต่เงียบ  จนบางทีผมยังนึกกลัวเลยว่าจะเป็นอย่างที่ผมคิด  หากแม้เป็นอย่างที่คิดจริงๆ  ผมคงพูดไม่ออก  เรื่องน้าก็เหมือนกันคิดไปคิดมาแกคงไม่กล้าหรอกที่จะฆ่าผม  แต่ยังก็วางใจไม่ได้  เพราะน้าน่าจะแค้นผมมากที่สุด  พิมไปก็ไม่รู้จะอธิบายังไงเพราะเรืองราวมันเยอะเหลือเกิน  วันนี้ขอเแค่มาระบายความทุกข์ใจ  เพราะอย่างน้อยๆก็ยังมีทีพึ่งทางใจในเว็บนี้  สับสนกับชีวิตจิงๆ