นี่คือสนามแรกหลังจากจบฟูลมาราธอนเมื่อ 17 พย ชีวิตเกือบมอดม้วยบนสะพานพระราม8 แต่ก็ผ่านมาได้แบบบอบช้ำทั้งร่างกายและสติสตัง แต่ฟื้นตัวเร็วมาก ไม่ถึงอาทิตย์อารมณ์วิ่งก็กลับมาตามปกติ
สำหรับผมเช้านี้อากาศดีพอสมควร คิดในใจอุณหภูมิขนาดนี้คงทำเวลาได้ดีแน่นอน ไปกับเพื่อนที่ทำงาน 2 คนฝรั่งทั้งคู่ตัวยาวเกือบสองเมตร ขายาวเป็นเมตรบอกมันวิ่งไปก่อนไม่ต้องห่วงไอ ไอจะไปตามทางของไอ สุดท้ายก็แยกๆกันไป มันก็ไปคู่กันส่วนผมขาสั้นฉีกตัวมาก่อนถ้าวิ่งไปด้วยกันมีตายและมีอาย
ต้องขอบคุณนักวิ่งหมายเลข 888 ที่เป็น pacer ให้ผม เธอติด Bibe ข้างหลังครับและผมก็วิ่งตามหลังเธอห่างไปสัก 20 เมตร สาบานได้ผมไม่ได้คิดอะไรไปมากกว่านั้น แต่ถ้าคุณวิ่งคุณจะรู้ว่าในกลุ่มนักวิ่งที่เต็มไปด้วยชายฉกรรจ์ เมื่อมีใครผมยาวๆใส่เสื้อสีส้มเจ็บๆวิ่งมาในกลุ่มมันจะเด่นขึ้นมาทันทีและเธอวิ่งค่อนข้างนิ่ง รักษา pace ได้ดีไม่มีตก ผมพยายามแซงเท่าไหร่ก็แซงไม่ขึ้น ถึงหน้าโรงพยาบาลเซนต์หลุยส์เธอวิ่งเข้าไปช่วยคนเป็นลม พยุงพานั่งข้างทางแล้วเธอก็ไปต่อและเธอก็ไปหายลับเลย ผมก็เลยวิ่งแบบไร้ pacer ไปเลยครับ ชื่นชมในความมีน้ำใจของเธอนะครับ
รับน้ำที่กิโลที่ 10 เพื่อผมมันก็วิ่งมารอผมเรียบร้อยแล้ว มันบอกว่าจะต้องเข้าเส้นชัยพร้อมกัน คิดในใจเมิงถามกุบ้างมั้ย กุจะไปของกุแต่ก็นะหยวนๆกิโลเมตรสุดท้ายแล้วจึงอัดตามมันและเข้าเส้นชัยที่ 1.00.55 ชั่วโมงพอดีเป๊ะ เวลาดีเพราะเพื่อนช่วยจริงๆ
ภาระกิจเสร็จสิ้น: 5 ธันวามหาราช ควอเตอร์มาราธอน #19 ลุมพินี บันทึกสถิติ บอกเล่าประสบการณ์ที่นี่นะครับ
นี่คือสนามแรกหลังจากจบฟูลมาราธอนเมื่อ 17 พย ชีวิตเกือบมอดม้วยบนสะพานพระราม8 แต่ก็ผ่านมาได้แบบบอบช้ำทั้งร่างกายและสติสตัง แต่ฟื้นตัวเร็วมาก ไม่ถึงอาทิตย์อารมณ์วิ่งก็กลับมาตามปกติ
สำหรับผมเช้านี้อากาศดีพอสมควร คิดในใจอุณหภูมิขนาดนี้คงทำเวลาได้ดีแน่นอน ไปกับเพื่อนที่ทำงาน 2 คนฝรั่งทั้งคู่ตัวยาวเกือบสองเมตร ขายาวเป็นเมตรบอกมันวิ่งไปก่อนไม่ต้องห่วงไอ ไอจะไปตามทางของไอ สุดท้ายก็แยกๆกันไป มันก็ไปคู่กันส่วนผมขาสั้นฉีกตัวมาก่อนถ้าวิ่งไปด้วยกันมีตายและมีอาย
ต้องขอบคุณนักวิ่งหมายเลข 888 ที่เป็น pacer ให้ผม เธอติด Bibe ข้างหลังครับและผมก็วิ่งตามหลังเธอห่างไปสัก 20 เมตร สาบานได้ผมไม่ได้คิดอะไรไปมากกว่านั้น แต่ถ้าคุณวิ่งคุณจะรู้ว่าในกลุ่มนักวิ่งที่เต็มไปด้วยชายฉกรรจ์ เมื่อมีใครผมยาวๆใส่เสื้อสีส้มเจ็บๆวิ่งมาในกลุ่มมันจะเด่นขึ้นมาทันทีและเธอวิ่งค่อนข้างนิ่ง รักษา pace ได้ดีไม่มีตก ผมพยายามแซงเท่าไหร่ก็แซงไม่ขึ้น ถึงหน้าโรงพยาบาลเซนต์หลุยส์เธอวิ่งเข้าไปช่วยคนเป็นลม พยุงพานั่งข้างทางแล้วเธอก็ไปต่อและเธอก็ไปหายลับเลย ผมก็เลยวิ่งแบบไร้ pacer ไปเลยครับ ชื่นชมในความมีน้ำใจของเธอนะครับ
รับน้ำที่กิโลที่ 10 เพื่อผมมันก็วิ่งมารอผมเรียบร้อยแล้ว มันบอกว่าจะต้องเข้าเส้นชัยพร้อมกัน คิดในใจเมิงถามกุบ้างมั้ย กุจะไปของกุแต่ก็นะหยวนๆกิโลเมตรสุดท้ายแล้วจึงอัดตามมันและเข้าเส้นชัยที่ 1.00.55 ชั่วโมงพอดีเป๊ะ เวลาดีเพราะเพื่อนช่วยจริงๆ