สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 3
กรณีของพี่สาวคุณ จะตอบยากหน่อยเพราะเหตุผลในการเลิกกัน ดูผู้ใหญ่ 18+ มาก
ซึ่งผมว่าส่วนสำคัญ คือความเข้มแข็ง มั่นคงทางอารมณ์ของพี่สาวคุณครับ ที่จะเป็นตัวอย่างให้หลานไม่เกิดความหวั่นไหว
นึกคำตอบตรงๆไม่ออก แต่ขอแชร์ประสบการณ์ของคนไกล้ตัวครับ
*****************
พี่สาวผม 2 คน เลิกกับสามีตั้งแต่ลูกยังอยู่อนุบาล ทั้งคู่ โดยฝ่ายพ่อส่งเงินมาเป็นค่าเล่าเรียนลูกในช่วงแรกๆ แล้วก็หายไปเลย
พอเด็กเริ่มพูดจารู้เรื่อง เริ่มเข้าใจคิดในแง่เหตุและผล พี่สาวผมก็บอกเหตุผลลูกไปตามตรงว่าทำไมจึงต้องแยกกันอยู่
คุยกับหลาน พูดกันด้วยเหตุผลครับว่าทำไมต้องเลิกกัน และหลานก็เข้าใจดี
เคล็ดลับคือ
พี่ๆ ผมใจแข็งครับ แสดงออกให้เด็กรู้สึกว่า มันไม่ใช่เรื่องใหญ่เลย ขี้ปะติ๋วมาก
เด็กพอเห็นว่าผู้ใหญ่ไม่ฟูมฟาย เค้าจะเรียนรู้ได้ทันทีครับ ว่าการไม่มีพ่อมันไม่ใช่เรื่องใหญ่
เค้าไม่เคยร้องไห้ ไม่เคยพูดด่าสามีเก่า หรืออาฆาตแค้น ไม่บ่นคิดถึง ไม่ทำอะไรให้หลานได้ยิน ได้เห็นทั้งนั้นครับ
ที่พี่สาวผมเข้มแข็งได้ขนาดนี้ ส่วนหนึ่งอาจมาจากการที่คุณตา(พ่อผม) เสียไปตั้งแต่ผมยังเล็กๆ และมีคุณยาย(แม่ผม) เลี้ยงดูที่บ้าน มีประสบการณ์สู้ชีวิตลำพังโดยเลี้ยงลูกสี่คน และคอยสอนการดูแลลูกให้ไม่รู้สึกขาดความรัก และให้กำลังใจบรรดาแม่ๆใบเลี้ยงเดี่ยวในบ้านครับ
ตอนนี้เด็กสามคนอยู่ ม.ต้น ครับ ไม่มีวี่แววจะมีปัญหาชีวิตอะไรที่มีผลจากการไม่มีพ่อเลย
ก็มีถูกเพื่อนล้อบ้างว่าไม่มีพ่อ กลับบ้านมาร้องให้ แต่พี่สาวผมปลอบด้วยรอยยิ้ม และอธิบายว่ามีแต่แม่ก็อยู่ได้ไม่ต่างกันครับ
และเด็กที่ว่าพวกนั้นมันปากพล่อย ไม่รู้ว่าสิ่งที่ตัวเองพูดหมายความว่าอะไร
เพราะพอให้หลานลองคิด แล้วให้บอกว่า ไม่มีพ่อแล้วเสียเปรียบคนอื่นตรงใหน หลานตอบไม่ได้
และก็เลยเข้าใจไปเองครับว่า มีแม่คนเดียวที่รักเค้า ก็แทนความรักจากพ่อได้เต็มร้อยครับ
วันพ่อนี่ จะมีปัญหานิดหน่อย บางปีผมก็ไปนั่งแทนให้ครับ เก้าอี้ที่ให้เด็กมากราบบนเวที เขินมาก
แต่ส่วนใหญ่ พี่สาวผมไปเองครับ ไปนั่งเป็นพ่อให้ อย่าภาคภูมิ เพราะหน้าที่พ่อเค้าก็ทำได้ไม่บกพร่อง ปีนี้ก็เช่นกันครับ
ซึ่งผมว่าส่วนสำคัญ คือความเข้มแข็ง มั่นคงทางอารมณ์ของพี่สาวคุณครับ ที่จะเป็นตัวอย่างให้หลานไม่เกิดความหวั่นไหว
นึกคำตอบตรงๆไม่ออก แต่ขอแชร์ประสบการณ์ของคนไกล้ตัวครับ
*****************
พี่สาวผม 2 คน เลิกกับสามีตั้งแต่ลูกยังอยู่อนุบาล ทั้งคู่ โดยฝ่ายพ่อส่งเงินมาเป็นค่าเล่าเรียนลูกในช่วงแรกๆ แล้วก็หายไปเลย
พอเด็กเริ่มพูดจารู้เรื่อง เริ่มเข้าใจคิดในแง่เหตุและผล พี่สาวผมก็บอกเหตุผลลูกไปตามตรงว่าทำไมจึงต้องแยกกันอยู่
คุยกับหลาน พูดกันด้วยเหตุผลครับว่าทำไมต้องเลิกกัน และหลานก็เข้าใจดี
เคล็ดลับคือ
พี่ๆ ผมใจแข็งครับ แสดงออกให้เด็กรู้สึกว่า มันไม่ใช่เรื่องใหญ่เลย ขี้ปะติ๋วมาก
เด็กพอเห็นว่าผู้ใหญ่ไม่ฟูมฟาย เค้าจะเรียนรู้ได้ทันทีครับ ว่าการไม่มีพ่อมันไม่ใช่เรื่องใหญ่
เค้าไม่เคยร้องไห้ ไม่เคยพูดด่าสามีเก่า หรืออาฆาตแค้น ไม่บ่นคิดถึง ไม่ทำอะไรให้หลานได้ยิน ได้เห็นทั้งนั้นครับ
ที่พี่สาวผมเข้มแข็งได้ขนาดนี้ ส่วนหนึ่งอาจมาจากการที่คุณตา(พ่อผม) เสียไปตั้งแต่ผมยังเล็กๆ และมีคุณยาย(แม่ผม) เลี้ยงดูที่บ้าน มีประสบการณ์สู้ชีวิตลำพังโดยเลี้ยงลูกสี่คน และคอยสอนการดูแลลูกให้ไม่รู้สึกขาดความรัก และให้กำลังใจบรรดาแม่ๆใบเลี้ยงเดี่ยวในบ้านครับ
ตอนนี้เด็กสามคนอยู่ ม.ต้น ครับ ไม่มีวี่แววจะมีปัญหาชีวิตอะไรที่มีผลจากการไม่มีพ่อเลย
ก็มีถูกเพื่อนล้อบ้างว่าไม่มีพ่อ กลับบ้านมาร้องให้ แต่พี่สาวผมปลอบด้วยรอยยิ้ม และอธิบายว่ามีแต่แม่ก็อยู่ได้ไม่ต่างกันครับ
และเด็กที่ว่าพวกนั้นมันปากพล่อย ไม่รู้ว่าสิ่งที่ตัวเองพูดหมายความว่าอะไร
เพราะพอให้หลานลองคิด แล้วให้บอกว่า ไม่มีพ่อแล้วเสียเปรียบคนอื่นตรงใหน หลานตอบไม่ได้
และก็เลยเข้าใจไปเองครับว่า มีแม่คนเดียวที่รักเค้า ก็แทนความรักจากพ่อได้เต็มร้อยครับ
วันพ่อนี่ จะมีปัญหานิดหน่อย บางปีผมก็ไปนั่งแทนให้ครับ เก้าอี้ที่ให้เด็กมากราบบนเวที เขินมาก
แต่ส่วนใหญ่ พี่สาวผมไปเองครับ ไปนั่งเป็นพ่อให้ อย่าภาคภูมิ เพราะหน้าที่พ่อเค้าก็ทำได้ไม่บกพร่อง ปีนี้ก็เช่นกันครับ
แสดงความคิดเห็น
ขอความเห็นจากSingle mom เมื่อลูกถามถึง"พ่อ" "พ่อหนูไปไหน"
คือตั้งแต่พี่สาวดิชั้นคลอดหลาน ก็เลี้ยงลูกคนเดียวมาตลอด (โดยที่ผู้ชายไม่เคยเหลียวแล ไม่เคยมาเยียม ไม่เคยมาดู กลับถามว่า ใช่ลูกเค้าแน่เหรอ??? พี่สาวเลยตัดขาดโดยสิ้นเชิงค่ะ) เลยอยากทราบว่า ซิงเกิ้ลมัม หลายๆคน จะมีคำตอบอย่างไรให้กับเด็กตัวเล็ก ไม่ให้เค้ารู้สึกเสียใจ หรือ ไม่ให้เค้ารู้สึกว่าตัวเองไม่มีพ่อคะ?? สงสารหลาน