เรื่องมันก็มีอยู่ว่าวันนั้นพวกเราไปนั่งฟังดนตรีสดแถว ม.รัฐแห่งหนึ่ง เพราะถ้าไม่เที่ยวช่วงนี้ก็จะไม่มีเวลาให้เที่ยวแล้วเนื่องจากการบ้านจะถล่มเข้ามาแบบสึนามิในช่วงสัปดาห์ต่อไป และเมื่อถึงตอนนั้นเราก็จะไม่มีแม้แต่เวลาไปช้อปปิ้งจึงต้องรีบเที่ยว
พอเรามาถึงปุ๊บ ก็หาโต๊ะนั่งกันตามปกติ เป็นร้านนั่งชิลที่คนไม่เยอะมาก กำลังดี เราก็มองซ้ายมองขวาสำรวจร้านไปว่ามีอะไรน่าดูรึเปล่า
จนสายตาไปสะดุดที่เวทีเตี้ยๆในร้านซึ่งมีนักดนตรีสองคนนั่งร้องเพลง acoustic อยู่ แล้ววินาทีนั้นแก้มเราก็แดงแปร๊ดใจเต้นตึกตักๆขึ้นมาทันทีเพราะหนึ่งในนักดนตรีหน้าใสสไตล์เกาหลีนั้นกำลังมองเราอยู่ ตาประสานตาก่อนที่เขาจะหลบสายตาไปก่อน อ๊ากกก เรารีบหันหน้ากลับมาหาเพื่อนๆพลางกรี๊ดๆๆทางสายตา ผู้ชายคนนั้นน่ารักมาก แต่งตัวธรรมดา เสียงนุ่มๆ ตัวขาวๆ
แล้วจากนั้นเราก็นั่งต่อไปพยายามทำตัวปกติ ไม่แสดงอาการทั้งๆที่ในใจกรี๊ดมากแต่ก็แอบมองอยู่เป็นระยะ แต่พอเผลอแล้วหันไปก็จะเห็นว่าเขามองเราอยู่เหมือนกัน พอเราหันไปก็จะรีบหลบตา เป็นอยู่อย่างนี้ตลอดเวลาที่เขาแสดงตั้งแต่สองทุ่มครึ่งถึงสี่ทุ่ม แล้วเขาก็หายไปเมื่อไหร่ก็ไม่รู้
เราก็ไม่ได้คิดว่าเขาจะชอบเราหรอกนะ ที่มองเราอาจจะเพราะว่าเรามองเขาบ่อย แต่ยังไงล่ะ ก็เราชอบเขาอ่ะ รู้นะว่าพวกนักดนตรีน่ะร้าย เราไม่เคยชอบนักดนตรีเลย เพราะส่วนใหญ่ที่เจอมักจะขี้เก๊ก ชอบคิดว่าตัวเองเท่(กราบขออภัยนักดนตรีในนี้งามๆนะคะ) แต่คนนี้ต่างออกไป แต่งตัวเรียบๆ ไม่ดูคูลหรือเท่เลย พูดน้อยมากตอนคั่นเพลงเหมือนพูดไม่เก่ง ขี้อายมากเวลามีสาวๆหน้าเวทีแซว
แต่ก็นั่นแหละ เรารู้สึกว่าเขาสูงไปอยู่ดี เป็นนักดนตรีสาวต้องชอบเยอะอยู่แล้วแถมหน้าตาน่ารักอีก แฟนก็ต้องมีอยู่แล้วด้วยแน่ๆ ข้อมูลอะไรก็ไม่รู้จัก รู้แค่เล่นดนตรีที่ร้านนี้ทุกวันพุธ พฤหัส แต่เดาว่าน่าจะเป็นเด็ก ม.นั้นแหละ รู้นะว่าอาจเป็นไปไม่ได้เลย แต่นานๆทีเราจะมีคนที่ถูกใจจริงๆ เพื่อนบอกว่าถ้ารู้สึกว่าชอบจริงๆก็ไม่ควรปล่อยไป อย่างน้อยควรจะลองทำอะไรสักอย่างจะได้ไม่นึกเสียดายทีหลัง แต่ไม่ปล่อยแล้วจะทำไงอ่ะ เกิดมาไม่เคยจีบผู้ชายคนไหนมาก่อน ถึงแม้จะดูเป็นคนบ้าๆ แต่ขี้อายมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เราเองก็ไม่ได้ถึงกับขี้เหร่อุบาทว์

คืนนั้นก็ได้กุหลาบตั้งหลายรอบ เกือบสามร้อยดอก (แต่ก็นะในร้านเหล้าจะเอาไรมาก เพราะความสวยของน้องมันขึ้นอยู่กับความเมาของพี่) แอบภาวนาให้เป็นเขาซื้อให้เพราะได้กุหลาบครั้งแรกหลังจากเขาลงจากเวทีและหายตัวไปไม่นาน ถามน้องที่ขายกุหลาบก็ไม่ยอมบอกว่าใคร บอกแค่ว่าหล่อ อร๊ายยยย
ฮือออ ตอนนี้มโนจัดมาก ไม่รู้จะทำยังไง จะให้ไปนั่งเฝ้าเขาร้องเพลงทุกพุธ พฤหัสก็ไม่ไหวมั้ง การบงการบ้านท่วมหัว แถมเขาจะมองเป็นผู้หญิงไม่น่ารักด้วย อีกอย่าง ม.เราก็อยู่ไกล แต่ถ้าไม่ไปก็ไม่เจอ แต่ถ้าเจอก็ไม่รู้จะทำไงต่อ หนักใจ ทำยังไงดีคะ
ถ้าไม่ชอบจริงๆไม่ลงทุนสมัครมาตั้งกระทู้นะเนี่ย อายเหมือนกัน เล่าให้เพื่อนฟังเพื่อนก็ด้อยประสบการณ์ในด้านนี้เหมือนกัน ฮืออออ
สเต็ปต่อไปเราควรทำยังไงคะ แนะนำที ได้โปรดเห็นใจเด็กสาวตัวน้อยๆที่โสดมาเท่าอายุทีค่ะ ขอขอบคุณล่วงหน้าค่าา
เมื่อไปแอบชอบนักร้องสุดหล่อน่ารักต่าง ม. สเต็ปต่อไปควรทำอะไรคะ?
พอเรามาถึงปุ๊บ ก็หาโต๊ะนั่งกันตามปกติ เป็นร้านนั่งชิลที่คนไม่เยอะมาก กำลังดี เราก็มองซ้ายมองขวาสำรวจร้านไปว่ามีอะไรน่าดูรึเปล่า
จนสายตาไปสะดุดที่เวทีเตี้ยๆในร้านซึ่งมีนักดนตรีสองคนนั่งร้องเพลง acoustic อยู่ แล้ววินาทีนั้นแก้มเราก็แดงแปร๊ดใจเต้นตึกตักๆขึ้นมาทันทีเพราะหนึ่งในนักดนตรีหน้าใสสไตล์เกาหลีนั้นกำลังมองเราอยู่ ตาประสานตาก่อนที่เขาจะหลบสายตาไปก่อน อ๊ากกก เรารีบหันหน้ากลับมาหาเพื่อนๆพลางกรี๊ดๆๆทางสายตา ผู้ชายคนนั้นน่ารักมาก แต่งตัวธรรมดา เสียงนุ่มๆ ตัวขาวๆ
แล้วจากนั้นเราก็นั่งต่อไปพยายามทำตัวปกติ ไม่แสดงอาการทั้งๆที่ในใจกรี๊ดมากแต่ก็แอบมองอยู่เป็นระยะ แต่พอเผลอแล้วหันไปก็จะเห็นว่าเขามองเราอยู่เหมือนกัน พอเราหันไปก็จะรีบหลบตา เป็นอยู่อย่างนี้ตลอดเวลาที่เขาแสดงตั้งแต่สองทุ่มครึ่งถึงสี่ทุ่ม แล้วเขาก็หายไปเมื่อไหร่ก็ไม่รู้
เราก็ไม่ได้คิดว่าเขาจะชอบเราหรอกนะ ที่มองเราอาจจะเพราะว่าเรามองเขาบ่อย แต่ยังไงล่ะ ก็เราชอบเขาอ่ะ รู้นะว่าพวกนักดนตรีน่ะร้าย เราไม่เคยชอบนักดนตรีเลย เพราะส่วนใหญ่ที่เจอมักจะขี้เก๊ก ชอบคิดว่าตัวเองเท่(กราบขออภัยนักดนตรีในนี้งามๆนะคะ) แต่คนนี้ต่างออกไป แต่งตัวเรียบๆ ไม่ดูคูลหรือเท่เลย พูดน้อยมากตอนคั่นเพลงเหมือนพูดไม่เก่ง ขี้อายมากเวลามีสาวๆหน้าเวทีแซว
แต่ก็นั่นแหละ เรารู้สึกว่าเขาสูงไปอยู่ดี เป็นนักดนตรีสาวต้องชอบเยอะอยู่แล้วแถมหน้าตาน่ารักอีก แฟนก็ต้องมีอยู่แล้วด้วยแน่ๆ ข้อมูลอะไรก็ไม่รู้จัก รู้แค่เล่นดนตรีที่ร้านนี้ทุกวันพุธ พฤหัส แต่เดาว่าน่าจะเป็นเด็ก ม.นั้นแหละ รู้นะว่าอาจเป็นไปไม่ได้เลย แต่นานๆทีเราจะมีคนที่ถูกใจจริงๆ เพื่อนบอกว่าถ้ารู้สึกว่าชอบจริงๆก็ไม่ควรปล่อยไป อย่างน้อยควรจะลองทำอะไรสักอย่างจะได้ไม่นึกเสียดายทีหลัง แต่ไม่ปล่อยแล้วจะทำไงอ่ะ เกิดมาไม่เคยจีบผู้ชายคนไหนมาก่อน ถึงแม้จะดูเป็นคนบ้าๆ แต่ขี้อายมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เราเองก็ไม่ได้ถึงกับขี้เหร่อุบาทว์
ฮือออ ตอนนี้มโนจัดมาก ไม่รู้จะทำยังไง จะให้ไปนั่งเฝ้าเขาร้องเพลงทุกพุธ พฤหัสก็ไม่ไหวมั้ง การบงการบ้านท่วมหัว แถมเขาจะมองเป็นผู้หญิงไม่น่ารักด้วย อีกอย่าง ม.เราก็อยู่ไกล แต่ถ้าไม่ไปก็ไม่เจอ แต่ถ้าเจอก็ไม่รู้จะทำไงต่อ หนักใจ ทำยังไงดีคะ
ถ้าไม่ชอบจริงๆไม่ลงทุนสมัครมาตั้งกระทู้นะเนี่ย อายเหมือนกัน เล่าให้เพื่อนฟังเพื่อนก็ด้อยประสบการณ์ในด้านนี้เหมือนกัน ฮืออออ
สเต็ปต่อไปเราควรทำยังไงคะ แนะนำที ได้โปรดเห็นใจเด็กสาวตัวน้อยๆที่โสดมาเท่าอายุทีค่ะ ขอขอบคุณล่วงหน้าค่าา