อาหนูช่างกะอาคุงสืบสาย น่ารักเกินไปแล้วนะ

แอร๊ยส์ ไม่ไหวจะเคลียร์ เขินอ่ะ

ปกติดูละครแล้วที่เขาว่ากันว่าจิกหมอนนี่เรายังไม่เคยเป็นจริงๆ ซะทีนะคะ ที่มากสุดก็ฟินๆ ลอยๆ ยิ้มเบาๆ แต่อาหนูช่างกับคุณสืบสายทำเรากรี๊ดอ่ะ มันน่ารัก มันสมจริง มันใส ดีจัง

เชียร์กับธันวาแสดงเหมือนคนกำลังตกหลุมรักกันจริงๆ ต่างคนต่างเขิน กล้าๆ กลัวๆ แต่ก็ยังแอบหยอดกันเอง ยิ่งได้อากงมาคอยแซว อาหนุช่างยิ่งเขินได้น่ารักมากไปกว่าเดิม

วันนี้คุณสืบสายจับมือจุลลาเดินไปทั้งโรงงาน แต่มันแอร๊ยส์ก็ตรงที่บอกว่า วันนี้มือนิ่มนะ ยัยจูนยังบอกอีกว่าทาครีม อ๊ากกกกก ฆ่ากันดีกว่ามั้ยยยะ แล้วยังควบมอเตอร์ไซค์ไปหยอกกันถึงทะเล น่ารักจริงๆ เลย

เดี๋ยวนี้คุณสืบสายเห็นจูนเป็นไม่ได้ แอบยิ้ม แอบเขินตลอด ตอนเลือกชุดก็ขำอ่ะ แต่งตัวซะเว่อร์ พอแม่ทักยังมี "จริงเหรอม๊า" หน้าตาตอนนั้นน่ารักมากเลย ธันวาเรื่องนี้พอเหมาะพอดีมาก ไม่หลุดคาแรกเตอร์ ฉากเขินก็น่ารัก ดูไม่ตลกจนเกินไป ฉากนิ่งก็กำลังดี ไม่เก๊ก

และอย่างไม่น่าเชื่อที่บทเชียร์ไม่ข่มธันวา ทั้งที่จริงๆ แล้วเชียร์แก่กว่าธันวา และบทเชียร์มันดูห้าว และตัวจริงนางก็ห้าวด้วย ซึ่งมันเป็นไปได้ที่ดูแล้วจะตะขิดตะขวงในบทเข้าพระเข้านาง แต่มันไม่ใช่เลย เชียร์ดูพอดีกับบทนี้แบบไม่ต้องพยายาม และดูเป็นสาวห้าวมีรักที่แอบเขินได้น่ารักน่าหยิก

กองเชียร์ครรชิตนี่เอาใจไปเต็มๆ ยิงตรงตลอดๆ

เขินอ่ะ ><