=ทำไมท้องฟ้าตอนกลางคืนถึงมืดทั้งที่มีดาวฤกษ์จำนวนมากมาย มารู้จักกับปฏิทรรศน์ของโอลเบอร์(Olbers' paradox)กันดีกว่า=

ระหว่างอ่านกระทู้สามารถเปิดเพลงของจัสตินได้เพราะบรรยากาศฉากท้องฟ้าสวยดี 555+


=ทำไมท้องฟ้าตอนกลางคืนถึงมืดทั้งที่มีดาวฤกษ์จำนวนมากมาย มารู้จักกับปฏิทรรศน์ของโอลเบอร์(Olbers' paradox)กันดีกว่า=

ปฏิทรรศน์ของโอลเบอร์ ถูกตั้งคำถามโดยนักดาราศาสตร์ยุคแรกๆ เช่น เคปเลอร์ โดยเขาตระหนักว่า ถ้าจักรวาลมีขนาดใหญ่เป็นอนันต์ และมีความสม่ำเสมอกันเป็นเนื้อเดียวทั้งหมด ไม่ว่าคุณจะมองไปทางไหน คุณก็จะมองเห็นแสงจากดวงดาวจำนวนนับไม่ถ้วน มองไป ณ จุดใดๆบนท้องฟ้า ในที่สุดแนวสายตาของเราก็จะ ตัดกับดาวจำนวนนับไม่ถ้วนและเจอแสงดาวจำนวนอนันต์ ด้วยเหตุนี้ท้องฟ้ายามค่ำคืนจึงควรลุกเป็นไฟ แต่ความจริงกลับเป็นว่า ท้องฟ้ายามค่ำคืนนั้นมืดสนิท ไม่ใช่ขาวสว่าง นี่จึงเป็น  ปฏิทรรศน์ หรือปริศนาของจักวาลที่มีความขัดแย้งในตัวเองอย่างแยบยลมาตลอดหลายศตวรรษ


ปู่เคปเลอร์ผู้เก่งกาจของเรา

อืมนั่นสิแฮะ ในเมื่อดวงดาวมีตั้งมากมาย แต่ทำไมตอนกลางคืนมันถึงมืดสนิท คำถามง่ายๆแต่ทำไมถึงดูยากจัง คำถามแบบนี้ทำให้นึกถึง โจทย์อินทิกรัลที่มีแค่บรรทัดเดียว แต่เวลาตอบกลับต้องเขียนอธิบายเป็นหน้าๆ ปริศนานี้แม้แต่หัวกระทิชั้นนำในยุคนั้นยังติดสตั้น งงเป็นแถบๆ

เคปเลอร์รู้สึกรำคาญกับปริศนานี้มาก ทำให้เขาตั้งสมมุติฐานอย่างง่ายๆว่า เพราะจักรวาลมีขอบเขตจำกัด ดังนั้นจึงมีแสงดาวจำนวนจำกัดที่จะมาถึงดวงตาของเราได้

อืมเป็นคำอธิบายง่ายๆที่ฟังดูสมเหตุสมผล

ต่อมาตัวของไฮริช โอลเบอร์ก็ได้บอกว่า โชคดีอะไรเช่นนี้ที่โลกของเราไม่ได้รับแสงจากดาวทุกๆจุดในครอบทรงกลมแห่งสวรรค์ ถึงกระนั้นด้วยความสว่างและความร้อนอันสุดประมาณได้ พระเจ้ายังคงสามารถออกแบบสิ่งมีชีวิตที่สามารถปรับตัวเข้ากับรูปแบบสภาวะเลวร้ายรุนแรงขนาดนั้นได้ง่ายๆ เพื่อที่โลกจะไม่ต้องอาบอยู่ใน ฉากหลังที่สว่างไสวเท่ากับดวงอาทิตย์ โอลเบอร์ได้เสนอว่า กลุ่มเมฆของฝุ่นละอองทั้งหลายจะต้องดูดซับความร้อนอันมหาศาลเอาไว้  เพื่อทำให้สิ่งมีชีวิตเกิดขึ้นได้ในโลก ตัวอย่างเช่น ใจกลางร้อนแรงของกาแลคซีทางช้างเผือกของเรา ที่ถูกต้องควรจะสว่างโดดเด่นเป็นอย่างยิ่งบนท้องฟ้ายามค่ำคืนแต่กลับถูกบดบังด้วยกลุ่มเมฆของฝุ่นละออง โดยถ้าเรามองไปในทิศทางของกลุ่มดาวซาจิทาเรียส ซึ่งเป็นทิศตำแหน่งใจกลางกาแลคซีของเรา เราหาได้เห็นลูกไฟใหญ่ไม่ ทว่ากลับเป็นความมืดมิดแทน

โอ้วแนวคิดนี้ก็น่าสนใจและน่าจะถูกต้องนะ มันเมคเซ้นดี แต่ผิดดนะฮ้าบบบบบบบบบ 555+


นาซีเยอรมันมี ไฮริช ฮิมเลอร์ วงการวิทยาศาสตร์ก็มี ไฮริช โอลเบอร์ ซึ่งก็เป็นชาวเยอรมันอีกนั่นแหละ 555+


แต่กลุ่มเมฆและฝุ่นละอองไม่สามารถอธิบายปฎิทรรศน์ของโอลเบอร์ได้อย่างถ่องแท้ ในช่วงเวลาอนันต์นั้น กลุ่มเมฆของฝุ่นละอองจะดูดซับแสงจากดาวจำนวนอนันต์ไว้ ในที่สุดแล้วก็จะเปล่งแสงเหมือนผิวของดาวฤกษ์เอง ดังนั้นแม้กลุ่มเมฆของฝุ่นละอองก็ควรจะสว่างไสวในท้องฟ้ายามค่ำคืน หรือเราจะคิดอีกว่า ยิ่งดาวอยู่ห่างออกไปไกลเท่าใด แสงของมันก็จะริบหรี่ลงเท่านั้นซึ่งก็ไม่ถูกต้องอีก เช่นถ้าเรามองดูท้องฟ้ายามค่ำคืน จริงอยู่ที่ดาวฤกษ์ซึ่งอยู่ไกลจะดูริบหรี่ แต่ทว่าเมื่อยิ่งมองออกไปไกลเท่าใด ก็ยิ่งมีจำนวนดาวมากขึ้นเท่านั้น ปรากฏการณ์นี้ควรจะหักล้างกันพอดี

เอออันนี้ก็ดูใช่ แนวคิดนั้นก็ดูเยี่ยม แต่ไหนผิดหมดเลย แล้วจริงๆแล้วมันเพราะอะไร เฉลยหน่อยได้มั๊ยอย่ามาปล่อยให้งงสิ ปรากฏว่าต่อมากก็มีนารีขี่ม้าขาว อ้าวไม่ใช่ บุรุษขี่ม้าขาวมาจากแดนไกลเพื่อมาเฉลยปริศนาอันลี้ลับนี้เสียที


ถ้าใครอ่านวรรณกรรมอเมริกัน คงรู้จักเขาดี เอดการ์ อัลลัน โพ เขาคือบุรุษขี่ม้าขาว มาอธิบายความลับของธรรมชาติข้อนี้

เดี๋ยวมาต่อ