สวัสดีทุกคนค่ะ ขอเรียนก่อนว่า หนูเป็นนักศึกษาของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งใน กทม
มหาวิทยาลัยหนูออกตัวชัดเจนว่าคัดค้าน พรบ นิรโทษกรรมค่ะ ซึ่งหนูก็เห็นด้วยกับการคัดค้านและร่วมลงชื่อ
แต่ไม่ได้ออกไปร่วมชุมนุมหรือเป่านกหวีด เพราะหนูคิดว่าหนูมีหน้าที่ต้องเรียนหนังสือ
กลับจากมหาวิทยาลัยก็มีภาระงานที่ได้รับมอบหมายต้องทำให้เต็มที่
แต่ใครๆกลับเรียกคนแบบพวกหนูว่าเป็นไทยเฉย เห็นแก่ตัว ไม่รักชาติ
อาจารย์ที่มหาลัยและเจ้าหน้าที่ที่คณะหลายคนก็ออกมารณรงค์ชวนนักศึกษาไปเดินขบวน
พอหนูกับเพื่อนไม่ ก็หาว่าไม่รักชาติ เห็นแก่ตัว ไม่ไปช่วยกันต่อสู้ แต่พอผลชนะเราก็ได้ประโยชน์ด้วย
แล้วจะรอให้คนมาทำลายประเทศเราหรือไง
ซึ่งหนูรู้สึกอึดอัดมากๆเลยค่ะ อยากจะตะโกนบอกว่า หนูก็รักชาติ ไม่ใช่ไม่รัก
หนูไม่ได้ฝักใฝ่เสื้อสีไหนทั้งนั้น ทั้งแดง ทั้งสลิ่ม
แต่หนูไม่อยากทำให้คนในสังคมที่เราอยู่ร่วมต้องมาลำบาก
หนุคิดว่าเราคัดค้านได้ แต่ควรอยู่ในขอบเขต ไม่ใช่ทำให้คนคนเดือดร้อน
สิ่งที่หนูรู้สึกว่าไม่ถูกต้อง คือ พรบ นิรโทษกรรม
แรกๆหนูเห็นด้วยกับการเป่านกหวีด
คิดว่าถ้ามีโอกาสวันไหนที่ไม่มีเรียนอยากจะไปร่วม
แต่หลังๆหนูคิดว่ามันเกินไป กับการยึดสถานที่ราชการ ปิดถนนเดินขบวน
ร้ายที่สุดคือ ยึด กสท หนูไม่รุ้ว่าความจริงเป็นยังไง ความจริงม๊อบอาจจะไม่ได้ทำอย่างที่เป็นข่าว หรือทำจริงๆ หนูไม่รู้
แต่หนูในฐานะประชาชนคนหนึ่ง หนูคิดว่าประเทศเรากำลังสูญเสีย
ไม่ว่าใครจะเป็นฝ่ายทำ ใครจะใส่ร้ายใคร แต่เราทุกคนในชาติกำลังเดือดร้อน
เราหลงลืมอะไรไปหรือป่าว
ทุกคนบอกว่าต่อสู้เพื่อชาติ แต่หลงลืมคนในชาติไปหรือป่าว คนอื่นๆที่เค้าอยู่บนแผ่นดินเดียวกับเรา
ที่เค้าเป็นญาติ เป็นเพื่อน เป็นพี่น้องเรา เรากำลังสู้กับอะไรคะ
ม๊อบนกหวีดก็บอกสู้เพื่อชาติ แดงก็บอกสู้เพื่อชาติ
ชาติเราไม่ใช่ชาติเดียวกันหรอคะ
หนูไม่รู้ว่าพวกผู้ใหญ่เค้าจะคิดแบบที่หนูคิดมั้ย
ความคิดของหนูอาจจะยังเด็กๆ ไม่ค่อยเข้าใจเรื่องการเมือง
หนูอาจจะโง่ ไม่รู้เรื่อง แต่สิ่งที่หนูเห็นแน่ๆ คือ เราเดือดร้อนตั้งแต่วัยเด็กไปจนถึงคนชรา
เด็กๆที่ต้องประกาศปิดโรงเรียน ไปเรียนไม่ได้เพราะสถานการณ์ม๊อบ เด็กๆอนาคตของชาติ
สถานที่ราชการต่างๆที่ถูกยึด ถนนหนทางรถติด เดินทางลำบาก การท่องเที่ยวซบเซา
คนค้าขายทำมาหากินบางพื้นที่ขายของไม่ได้
ต่างชาติเอาไทยไปล้อ ไปว่าเสียๆหายๆ
อินเตอร์เนตบางพื้นที่ใช้การไม่ได้ ธุรกิจออนไลน์เสียหาย (บ้านหนูที่ต่างจังหวัด น้องสาวบอกอินเตอร์เน็ตใช้ไม่ได้ ต้องสมัครสอบเข้ามหาวิทยาลัย ซึ่งกำลังจะหมดเขตแล้ว)
ใครๆอาจจะมองว่าเรื่องเหล่านี้มันเล็กน้อย เมื่อเทียบกับความรักชาติ เพื่อชาติ
ทำไมเสียสละไม่ได้ ทำไมเห็นแก่ตัว
แต่ลองคิดดีๆ มองดีๆ สิ่งเหล่านี้มันอาจจะเล็กน้อยในสายตาของผู้ใหญ่หลายๆคน
แต่ถ้าคุณลองมาเป็นเด็กนักเรียนที่ต้องทำรายงาน ต้องสมัครสอบแล้วอินเตอร์เนตใช้ไม่ได้
ถ้าคุณเป็นเจ้าของกิจการร้านออนไลน์ เปิดร้านเกม ให้บริการเซฟเวอร์อินเตอร์เนต แต่เซฟเวอร์มันล่ม
ถ้าบ้านคุณอยู่ในถนนที่รถติดมหาศาลแล้วม๊อบเดินผ่าน (ม๊อบจากฝ่ายไม่รู้ แต่ถนนที่หนุอยู่รถติดหนึบ)
ถ้าคุณเป็นพนักงานโรงแรมที่คาดหวังกับรายได้ของโรงแรม
คุณคิดว่าจะเล็กน้อยมั้ยคะ
ที่ออกมาพูด ไม่ใช่เพราะตัวเองเดือดร้อนแล้วทนไม่ได้
แต่หนูรู้สึกอึดอึดมากๆเลยค่ะ หนูเครียด มีแต่คนมาพูดกรอกหูทุกวันๆ
อาจารย์ที่มหาลัยก็พูดแทบจะทุกคน เหมือนกดดันให้รู้สึกผิดที่ไม่ออกไปชุมนุม
คนไม่ไปชุมนุมคือคนเห็นแก่ตัว
หนุอยากจะบอกว่า
ที่หนูเฉย ไม่ใช่หนูไม่มีความคิด ไม่รู้สึก
หนูเฉย ไม่ได้แปลว่าจะยอมให้ใครมาทำอะไรประเทศหนูก็ได้
หนูเฉยไม่ได้หมายความหนูยอม พรบ นิรโทษกรรม
แต่หนูคิดว่า เราควรทำตามกระบวนการ หรือชุมนุมอย่างสงบสิ หรือเคลื่อนไหว เดินขบวนก็ยังรับได้
แต่ที่รับไม่ได้ คือไปยึดสถานที่ราชการ ราชการผิดอะไร ?? กสท ผิดอะไร ??
ถ้าชุมนุมอย่างสงบ หนูยินดีไปร่วมด้วยเลย แต่ที่ออกมาทำให้คนอื่นได้รับผลกระทบนั้น
หนูว่ามันไม่ถูกต้อง
จากใจ เด็กพึ่งบรรลุนิติภาวะ ขอบคุณค่ะ
หนูเป็นไทยเฉย หนูเฉยนี่หนูผิดหรอคะ
มหาวิทยาลัยหนูออกตัวชัดเจนว่าคัดค้าน พรบ นิรโทษกรรมค่ะ ซึ่งหนูก็เห็นด้วยกับการคัดค้านและร่วมลงชื่อ
แต่ไม่ได้ออกไปร่วมชุมนุมหรือเป่านกหวีด เพราะหนูคิดว่าหนูมีหน้าที่ต้องเรียนหนังสือ
กลับจากมหาวิทยาลัยก็มีภาระงานที่ได้รับมอบหมายต้องทำให้เต็มที่
แต่ใครๆกลับเรียกคนแบบพวกหนูว่าเป็นไทยเฉย เห็นแก่ตัว ไม่รักชาติ
อาจารย์ที่มหาลัยและเจ้าหน้าที่ที่คณะหลายคนก็ออกมารณรงค์ชวนนักศึกษาไปเดินขบวน
พอหนูกับเพื่อนไม่ ก็หาว่าไม่รักชาติ เห็นแก่ตัว ไม่ไปช่วยกันต่อสู้ แต่พอผลชนะเราก็ได้ประโยชน์ด้วย
แล้วจะรอให้คนมาทำลายประเทศเราหรือไง
ซึ่งหนูรู้สึกอึดอัดมากๆเลยค่ะ อยากจะตะโกนบอกว่า หนูก็รักชาติ ไม่ใช่ไม่รัก
หนูไม่ได้ฝักใฝ่เสื้อสีไหนทั้งนั้น ทั้งแดง ทั้งสลิ่ม
แต่หนูไม่อยากทำให้คนในสังคมที่เราอยู่ร่วมต้องมาลำบาก
หนุคิดว่าเราคัดค้านได้ แต่ควรอยู่ในขอบเขต ไม่ใช่ทำให้คนคนเดือดร้อน
สิ่งที่หนูรู้สึกว่าไม่ถูกต้อง คือ พรบ นิรโทษกรรม
แรกๆหนูเห็นด้วยกับการเป่านกหวีด
คิดว่าถ้ามีโอกาสวันไหนที่ไม่มีเรียนอยากจะไปร่วม
แต่หลังๆหนูคิดว่ามันเกินไป กับการยึดสถานที่ราชการ ปิดถนนเดินขบวน
ร้ายที่สุดคือ ยึด กสท หนูไม่รุ้ว่าความจริงเป็นยังไง ความจริงม๊อบอาจจะไม่ได้ทำอย่างที่เป็นข่าว หรือทำจริงๆ หนูไม่รู้
แต่หนูในฐานะประชาชนคนหนึ่ง หนูคิดว่าประเทศเรากำลังสูญเสีย
ไม่ว่าใครจะเป็นฝ่ายทำ ใครจะใส่ร้ายใคร แต่เราทุกคนในชาติกำลังเดือดร้อน
เราหลงลืมอะไรไปหรือป่าว
ทุกคนบอกว่าต่อสู้เพื่อชาติ แต่หลงลืมคนในชาติไปหรือป่าว คนอื่นๆที่เค้าอยู่บนแผ่นดินเดียวกับเรา
ที่เค้าเป็นญาติ เป็นเพื่อน เป็นพี่น้องเรา เรากำลังสู้กับอะไรคะ
ม๊อบนกหวีดก็บอกสู้เพื่อชาติ แดงก็บอกสู้เพื่อชาติ
ชาติเราไม่ใช่ชาติเดียวกันหรอคะ
หนูไม่รู้ว่าพวกผู้ใหญ่เค้าจะคิดแบบที่หนูคิดมั้ย
ความคิดของหนูอาจจะยังเด็กๆ ไม่ค่อยเข้าใจเรื่องการเมือง
หนูอาจจะโง่ ไม่รู้เรื่อง แต่สิ่งที่หนูเห็นแน่ๆ คือ เราเดือดร้อนตั้งแต่วัยเด็กไปจนถึงคนชรา
เด็กๆที่ต้องประกาศปิดโรงเรียน ไปเรียนไม่ได้เพราะสถานการณ์ม๊อบ เด็กๆอนาคตของชาติ
สถานที่ราชการต่างๆที่ถูกยึด ถนนหนทางรถติด เดินทางลำบาก การท่องเที่ยวซบเซา
คนค้าขายทำมาหากินบางพื้นที่ขายของไม่ได้
ต่างชาติเอาไทยไปล้อ ไปว่าเสียๆหายๆ
อินเตอร์เนตบางพื้นที่ใช้การไม่ได้ ธุรกิจออนไลน์เสียหาย (บ้านหนูที่ต่างจังหวัด น้องสาวบอกอินเตอร์เน็ตใช้ไม่ได้ ต้องสมัครสอบเข้ามหาวิทยาลัย ซึ่งกำลังจะหมดเขตแล้ว)
ใครๆอาจจะมองว่าเรื่องเหล่านี้มันเล็กน้อย เมื่อเทียบกับความรักชาติ เพื่อชาติ
ทำไมเสียสละไม่ได้ ทำไมเห็นแก่ตัว
แต่ลองคิดดีๆ มองดีๆ สิ่งเหล่านี้มันอาจจะเล็กน้อยในสายตาของผู้ใหญ่หลายๆคน
แต่ถ้าคุณลองมาเป็นเด็กนักเรียนที่ต้องทำรายงาน ต้องสมัครสอบแล้วอินเตอร์เนตใช้ไม่ได้
ถ้าคุณเป็นเจ้าของกิจการร้านออนไลน์ เปิดร้านเกม ให้บริการเซฟเวอร์อินเตอร์เนต แต่เซฟเวอร์มันล่ม
ถ้าบ้านคุณอยู่ในถนนที่รถติดมหาศาลแล้วม๊อบเดินผ่าน (ม๊อบจากฝ่ายไม่รู้ แต่ถนนที่หนุอยู่รถติดหนึบ)
ถ้าคุณเป็นพนักงานโรงแรมที่คาดหวังกับรายได้ของโรงแรม
คุณคิดว่าจะเล็กน้อยมั้ยคะ
ที่ออกมาพูด ไม่ใช่เพราะตัวเองเดือดร้อนแล้วทนไม่ได้
แต่หนูรู้สึกอึดอึดมากๆเลยค่ะ หนูเครียด มีแต่คนมาพูดกรอกหูทุกวันๆ
อาจารย์ที่มหาลัยก็พูดแทบจะทุกคน เหมือนกดดันให้รู้สึกผิดที่ไม่ออกไปชุมนุม
คนไม่ไปชุมนุมคือคนเห็นแก่ตัว
หนุอยากจะบอกว่า
ที่หนูเฉย ไม่ใช่หนูไม่มีความคิด ไม่รู้สึก
หนูเฉย ไม่ได้แปลว่าจะยอมให้ใครมาทำอะไรประเทศหนูก็ได้
หนูเฉยไม่ได้หมายความหนูยอม พรบ นิรโทษกรรม
แต่หนูคิดว่า เราควรทำตามกระบวนการ หรือชุมนุมอย่างสงบสิ หรือเคลื่อนไหว เดินขบวนก็ยังรับได้
แต่ที่รับไม่ได้ คือไปยึดสถานที่ราชการ ราชการผิดอะไร ?? กสท ผิดอะไร ??
ถ้าชุมนุมอย่างสงบ หนูยินดีไปร่วมด้วยเลย แต่ที่ออกมาทำให้คนอื่นได้รับผลกระทบนั้น
หนูว่ามันไม่ถูกต้อง
จากใจ เด็กพึ่งบรรลุนิติภาวะ ขอบคุณค่ะ