อุทาหรณ์สอนใจคนเดินงานแฟร์ อย่าลีลา ถ้าได้ราคาก็ซื้อเลย

ขอเล่าไว้เป็นอุทาหรณ์ขำๆแล้วกันครับ

วันนี้ผมมาเดินงาน photofair ที่ไบเทค กะมาหาซื้อเจ้า 50 f1.8 ไว้ใช้ซักตัว

พอมาถึงงานก็สแกนหาซุ้มcanonของดีลเลอต่างๆ เข้าไปถามราคาแต่ละร้านๆ

ร้านแรก 3,0xx ร้านถัดมา 3,2xx ร้านถัดมา 3,500ราคาเต็ม ถามไปถามมาวนไปวนมาอยู่นั่นแหละ ไม่ตัดสินใจซักที

จะถามไปทำไมเยอะแยะก็ไม่รู้ ไหนจะเรื่องกล่องขาวกล่องดำล็อตเก่าล็อตใหม่อีก สุดท้ายก็ตัดสินใจเอาร้าน3,0xx แต่เป็นรุ่นเก่า

ไปถึงก็เห็นลูกค้าท่านอื่นกำลังแกะกล่องลองเลนส์ตัวนี้อยู่ ก็แอบยิ้มในใจ เดี๋ยวจะลองมั่ง จะถ่ายอะไรดีน้าา ต้องเช็คb/f focus ด้วยนะ

แต่พอถามพนักงานเท่านั้นแหละ คำตอบที่ได้คือ ของหมดแล้วครับ นั่นตัวสุดท้ายพอดี โอยย มันเจ็บ แต่ยังพอมีสติรีบวิ่งหน้าตั้งไปอีกซุ้มของร้านนี้

พอไปถึงก็เห็นลูกค้ากำลังแกะกล่องเขียนใบประกันเหมือนเดิม เลยรีบถาม แต่คิดในใจว่าเราคงไม่ซวยขนาดนั้นมั้ง และคำตอบที่ได้คือ "ของหมดแล้วค่ะ นั่นตัวสุดท้ายพอดี"

อ๊ากกก ไดอาล็อกเดิมเป๊ะะะ โคตรเซ็งตัวเองเลย จะวนอะไรนักหนาหลายร้าน ร้านละหลายรอบ สุดท้ายก็อด

ส่วนร้านอื่นก็แพงกว่าที่ถามร้านข้างนอกมา เลยตัดสินใจมาซื้อข้างนอกดีกว่า

ถึงมันจะเป็นเรื่องส่วนต่างแค่100กว่าบาท แต่มันเซ็งในอารมณ์แบบสุดๆ(เซ็งตัวเองนี่แหละ)

ขอฝากไว้ละกันครับ อย่าชะล่าใจ เจอราคาที่ใช่แล้วซื้อเลย

สุดท้ายนี้ใครรู้แหล่งข้างนอก ปกศ ราคาดีๆบ้างครับ T_T