ชีวิตตกต่ำ ร้องให้ ไม่มีที่ซุกหัวนอน

ตกงานเมื่อกลางเดือน  อยู่แถว เทพารักษ์ สมุทรปราการ ผ่านมาเกือบเดือน ไม่มีเงินติดตัวแม้แต่บาทเดียว โดนไล่ออกจากห้องเช่า ต้องไปนอนตึกร้างซอยวัดด่าน แต่หนูและงูเยอะ เลยย้ายมาครับ ไม่มีเงินกินข้าว ต้องเดินไปกินน้ำที่ Lotus ตอนกลางวัน กลางคืนนอนใต้สะพานลอย ยุงกัดมากๆครับ เดินขอเงินคนพอประทังชีวิต ( ในชีวิตไม่เคยขอใครกิน แต่จะอดตาย เลยจำใจ ) ได้มา 40 บาท กินข้าวไป 20 บาท ข้าวไข่เจียว  เหลือ 20 เข้าร้านเน็ตระบายทุกข์ เอาไงดีครับ ไม่น่าใช้ชีวิตผิดพลาดเลย ไม่กล้าขอเงินพ่อแม่ที่ต่างจังหวัด เพราะ สองเดือนก่อน ผมยังมีเงิน กลัวโดนพ่อแม่ซ้ำเติม


ร้องไห้ร้องไห้
แก้ไขข้อความเมื่อ

สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 18
ที่คุณเล่ามา ผมสมน้ำหน้ามากกว่า เป็นลูกผู้ชาย กล้าแบบมือขอทาน ทั้งๆที่ มีอวัยวะครบถ้วน ที่ด่าคุณเช่นนี้เพราะผมอยู่ในสภาวะนั้นมากก่อน ผมเคยเล่าชีวิตของผมในนี้หลายครั้งแล้ว จะขอเล่าให้ฟังอีกสักครั้งก็แล้วกัน

หลังจากผมเอ็นฯติด วิศวะ  แต่พ่อแม่ไม่ให้เรียนต่อ พ่อแม่ไปฟังญาติๆว่า ลูกชายคนเดียว จบ ม.ปลายแล้ว ออกมาช่วยพ่อแม่ ทำมาหากินดีกว่า ที่บ้านก็มีกิจการอยู่ อีกทั้งแม่ไม่พอใจเป็นทุนเดิม ที่อยากให้ผมเรียนหมอ แต่ผม เลือก วิศวะ ทั้ง 4 อันดับ โดยไม่เลือกหมอเลย เพราะไม่ชอบ

ผมไปขอตังค์ตากับยาย ได้มา 500 บาท นั่งรถไฟจาก พิษณุโลก เข้ากรุงเทพ ไม่รู้ไปใหน เพราะรถไฟถึงกรุงเทพค่ำแล้ว เหลือเงินอยู่400เศษ  หาที่นอนแถวนั้น ในสมองคิดอย่างเดียว ต้องหาเงินค่าการศึกษาให้ได้ ต้องเรียนวิศวะให้ได้ นอนหัวลำโพง ยุงตัวใหญ่มาก ยิ่งตอนหลังตี2 อย่าบอกใครเลย เพราะข้างหัวลำโพงเป็นคลองน้ำเน่า แหล่งเพาะพันธุ์ยุงมหาศาล ตอนนั้น ผมอายุ 16ย่าง 17 ปี

ตี3 ลุกออกมาเดิน ไปเรื่อยๆ เจอหลังสือพิมพ์กำลังลงที่ร้าน เดินเข้าไปหาเจ้าของ บอกว่า ผมช่วยเอาไปขายดีใหมครับ เจ้าของร้านมองหน้า เลยบอกว่า ขายสี่แยกข้างหน้านี้ ลุงมองเห็นผมอยู่ครับ ลุงเจ้าของร้านเอาหนังสือพิมพ์ส่งให้ หลายๆอย่าง ประมาณ10ฉบับ ขายหมดมาเอาใหม่ ผมขายตั้งแต่ตี5 ถึง 8โมง วันแรกได้เงินมา 80 บาท พอหาข้าวทาน เห็นรถสิบล้อ มีคนงานกำลังแบกของขึ้นรถ เดินไปของานทำ เฒ่าแก่ก็ใจดี ช่วยแบกของ ช่วงเช้าถึงเที่ยง ได้เงินมาอีก 80 บาท แค่วันแรก ผมมีเงินในกระเป๋า เพิ่มมาอีก 200 แล้ว

กลางคืน นอนหัวลำโพงต่อ วันที่2 ทำเหมือนเดิม แต่กลางวัน เห็นแม่ค้าขายลูกชิ้นปิ้ง เดินเข้าไปหา บอกว่า ผมเอาไปช่วยเดินขายใหมครับ ก็ได้งานมาอีก 1 งาน วันที่2 ทำเงินได้เกือบ 400 บาท พอเงินเกิน 1000 บาท ก็ไปซื้อเตาเก่าๆ โต๊ะเก่าๆ ซื้อของมาปิ้งลูกชิ้นขาย ปิ้งเสร็จ เดินขาย หมดแล้ว มาปิ้ง ไปขายต่อ ขายจนถึง 4ทุ่ม ขายให้คนที่มารอรถไฟนั่นแหละ ผมนอนอยู่หัวลำโพง ครึ่งเดือนเศษ ทำเงินได้ 17000 บาทเศษ มีเงินหาหอ พ้นจากยุงกัดได้  และ มีค่าเล่าเรียน แล้ว แต่ก็ยังต้องหาเงิน แบบเดิมต่อ

พอขึ้นปี2 เริ่มมีทักษะช่าง เดินไปตามที่มีการก่อสร้าง ของานทาสี จนทาสีเป็นและสามารถเหมางานเป็นจุดๆได้

ขึ้นปี3 เริ่มรับงานเหมาเดินไฟตามหมู่บ้านจัดสรร

เล่าแค่นี้ก็แล้วกัน เพื่อหวังว่า จขกท. จะสำนึกบ้างว่า ที่คุณต้องประสบชะตากรรมอย่างนี้ คนผิดคือคุณเอง คุณไร้ศักดิ์ศรี งอมืองอเท้า แล้ว หยามตัวเองจนถึงขั้น ไปแบมือขอทานชาวบ้านเอามายาท้อง

ขออภัย ที่ผมไม่ปลอบคุณเหมือนคนอื่น

**กลับมาอ่าน พิมพ์ผิดหลายที่มาก ขออภัยครับ แก้คำผิดแล้วครับ ขอบพระคุณที่สนใจอ่าน คำตอบนี้ครับ**
ความคิดเห็นที่ 17
ยังอุตส่าห์เจียดเงินมาตั้งกระทู้
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่