เรื่องของฟอง "จากหมาหลงสู่หมาสวน"

อันดับแรกขอออกตัวก่อนว่า เป็นสมาชิกพันทิปมานานแล้ว
สมัครเอาไว้เพื่อเขียนบล็อกในบล็อกแกงค์...ตอนนี้หยากไย่ก็ขึ้นเต็มบล็อกไปหมดแล้วค่ะ
เคยตั้งกระทู้รีวิวหนึ่งครั้งเมื่อตอนที่ไปเที่ยว ซีแซนด์ซันรีสอร์ทแอนด์สปา
เล่าประสบการณ์เที่ยวของตัวเองแล้วก็ไม่สามารถเข้ามาดูกระทู้ตัวเองได้อีก เพราะหาไม่เจอ T_T
(จริงๆแล้วง่าวค่ะเล่นพันทิปยังไม่ค่อยเป็น)

ครั้งนี้น่าจะไม่บ้านนอกแบบครั้งที่แล้วแล้วละค่ะ

อย่าเสียเวลาไปมากกว่านี้เลยค่ะ เรามาทำความรู้จัก"ฟอง"กันดีกว่า
ฟอง เป็นหมาพันธ์ทางเพศเมีย ขนสีขาว
ฟองถูกทิ้ง และซมซานมาขออาศัยเราอยู่ โดยที่ฟองไม่สนใจเลยว่าเราจะยินดีต้อนรับหรือไม่

ลืมบอกไปว่า ที่ๆที่อิชั้นอาศัยอยู่เป็นสวนผักไฮโดรโปนิกซ์ที่ลพบุรีค่ะ
ทางเข้าสวนจึงกว้างขวางพอที่หมาเหนื่อยๆตัวหนึ่ง จะเดินตุหรัดตุเหร่เข้ามานั่งยิ้มเนียนๆแบบง่ายๆ
สภาพแรกที่ฟองมาอยู่ที่นี่อิชั้นไม่เห็น เพราะมัวสาละวนอยู่กับการขนย้ายข้าวของมาจากรุงเทพฯ
เพื่อที่จะมาอยู่ที่นี่แบบ ตลอดชีวิต ....

แต่ฟังจากคำบอกเล่าของเด็กๆที่ช่วยทำงานอยู่ที่สวน เล่าว่า
ฟองเข้ามาหาเราในสภาพสะบักสะบอม เนื้อตัวมอมแมม ปาก และจมูกเป็นแผลพร้อมกับมีเศษเชือกติดอยู่ที่เนื้อ
T^T.....เราเดากันว่า ฟองคงโดนมัดปากแล้วเอามาทิ้ง แต่นานวันเข้าฟองคงจะแกะออกเอง
เราตัดสินใจว่า เราจะให้ข้าวมันกิน ให้บ้านมันอยู่ และเรียกหมาหลงตัวนี้ว่า "ฟอง"