ผมคิดว่า ผมคนหนึ่งแหละที่ เป็น ควาย

ไม่ว่าจะเป็น ม๊อบสุเทพ ม๊อบแดง ต่างๆ ทำเพื่ออุดมการณ์ของตัวเองดังม๊อบต่างๆที่ ขึ้นปราศัยต่างๆคนต่างๆก็ด่ากันไปมา ถ้าแถวไหนบังเอิญไปเจอกันเป็นอันบรรลัย ไม่ชี้หน้าด่ากัน ก็ชกต่อยทำร้ายกัน อย่าให้ได้ใกล้กัน หรือ แถบจะเรียกได้ว่าอย่าได้มายืนบนพื้นดินเดียวกัน ผมพูดถึงผู้ชุมนุม แม้กระทั่งอยู่บ้านเดียวกัน อยู่คนละม๊อบกันก็แทบจะไม่มองหน้ากัน แต่ผมไม่เข้าใจเลยว่า ในเมื่อผู้ชุมนุมทั้งสองฝ่าย เจอกันที่ไร เป็นต้องมีเรื่องทุกที เกลียดขี้หน้ากันทั้งสองฝ่าย แต่ ทำไมเวลา พวกท่านแกนนำทั้งหลายรวมทั้งผู้สนับสนุน ไม่ว่าจะแดงจะดำจะเหลือง เวลาเจอกันในสภายังมีหน้ามานั่งปั้นหน้ามองกัน แล้วประชุมร่วมกัน กินข้าวร่วมกัน ทำไมไม่เข้าไปกระทืบกัน ไม่ยอมเหยียบพื้นดินเดียวกัน ในเมื่อพวกท่านทำให้ประชาชนที่อยู่แผ่นดินเดียวกัน เกลียดชัง กัน แตกแยกกันได้ แต่ทำไมพวกท่านไม่ทำตามเจตนาขอพวกท่านบ้าง แสดงออกบ้าง แสดงความไม่พอใจ ไม่เห็นด้วย ไม่สามารถจะมานั่งอยู่ในห้องเดียวกันได้แล้ว ทำไมต้องเอาประชาชนเป็นเครื่องสนองความต้องการเป็นเครื่องมือในการทำลายความสามัคคีในแผ่นดิน เพียงเพื่อให้ตนเองบรรลุเป้าหมายทางอำนาจเท่านั้นสุดท้ายประชาชนบาดเจ็บล้มตาย แต่พวกท่านกลับสบายนั่งเป็นผู้ทรงเกียรติใน สภา  ผมจึงคิดไม่ออกว่าทำไม ผมจึงคิดว่า ผมนี่แหละ ควาย