สิ่งที่ผมไม่เข้าใจ คือเหตุใดเราต้องเอาใจคุณนู๋คนนี้ด้วย อายุอานามก็ไม่น้อยเรียกได้ว่าเป็นสถาบันการเมืองแล้ว แต่ก็ยังไม่เห็นการโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่เลย
การเมืองวันนี้ผมเห็นว่ามันมีสองสาย สายแรกคือปชป. มาปกครองได้โดยใช้อำนาจหลังเบื้องหลังที่เอาใจมาตลอด เปรียบเสมือนคุณนู๋ที่ ร่ำเรียนโดยมีเสี่ยวชุ่ย(เด็กรับใช้ อาศัยเรียนด้วย) คอยดูแลคอยทำการบ้าน หุงข้าว เก็บถูห้องให้ตลอด พอโตมาก็เข้าทำงานเป็นนายได้เลยคนโดยมีผู้ใหญ่ให้ท้าย
อีกกลุ่มนึงเรียนมาด้วยความมานะอดทน เจ็บเนื้อเจ็บต้วเสียเลือดและน้ำตา วันๆทำงานท่ามกลางเสียงก่นด่า ทำถูกก็รอดตัว ทำผิดก็เจียนตายจนไต่เต้าขึ้นมาเป็น นายกับเค้าบ้าง.
ที่นี้เมื่อนาย(คุณนู๋) กับนาย(คนจน)มาชนกัน ทำมัยมีแต่คนเอาใจหนักหนา ปะทะเมื่อไหร่ หากทำท่าจะแพ้ก็จะมีคนออกมาแก้กฏกติกาให้มีสะพานข้ามปัญหาให้ตลอด จะเอาอย่างนี้มัย เอาอย่างนู้นมัย มีผู้หลักผู้ใหญ่มาออกหน้า ออกตา ขอร้องมาบอกให้เลิกแล้วต่อกัน จากนี้ให้ทำตามนี้นะ 1 2 3
ซึ่งในข้อที่เสนอมานั้น มันก็ดูเหมือนจะเป็นทางออก แต่ว่ามันเอาเปรียบกันเกินไปมัยครับ เหมือนเล่นเกมส์บรรไดงู พอคุณนู๋ตกอยู่ในตาที่ต้องลงบรรไดงู ก็จะมีคนนู้นคนนี้ใหญ่โตๆทั้งนั้น ออกมาบอกว่า ให้เดินผ่านไป ส่วนอีกฝ่ายที่เดิมมาอย่างถูกต้องตามกติกา ซึ่งในระหว่างทางก็ล้มลุกคลุกคลานมาโดยตลอดกว่าจะถึงสามตาสุดท้ายก็ เข้าเส้นชัย แต่ดันถูกขอร้องและคัดค้านให้ ต้องหยุดเดินไปสามตา แล้วให้คุณนู๋เดินหน้าโดยไม่ต้องทอยลูกเต๋า แถมข้ามไปโดยไม่ต้องลงบรรใดงู แบบนี้มัน????
ผมว่าวันนี้มันเยอะไปแล้ว ผู้ใหญ่ทั้งหลายกรุณาปล่อยให้คุณนู๋ได้มีโอกาศสู้เองบ้างเถอะครับ เค้าจะได้โตและจะได้รู้ซึ่งถึงคำว่ากติกา เพื่อจะได้มีโอกาศได้ใจประชาชนบ้าง แม้จะต้องใช้เวลานานซักหน่อย แต่ผมก็ว่าจำเป็น ไม่อย่างนั้นกระดานหน้าท่านก็ต้องออกมาอีก และคุณนู๋ของท่านก็ต้องแพ้ร่ำไป ว่างมือเถอะครับ
ช่วยปล่อยให้ คุณ นู๋ท่านนั้นเติบโตเถอะครับ
การเมืองวันนี้ผมเห็นว่ามันมีสองสาย สายแรกคือปชป. มาปกครองได้โดยใช้อำนาจหลังเบื้องหลังที่เอาใจมาตลอด เปรียบเสมือนคุณนู๋ที่ ร่ำเรียนโดยมีเสี่ยวชุ่ย(เด็กรับใช้ อาศัยเรียนด้วย) คอยดูแลคอยทำการบ้าน หุงข้าว เก็บถูห้องให้ตลอด พอโตมาก็เข้าทำงานเป็นนายได้เลยคนโดยมีผู้ใหญ่ให้ท้าย
อีกกลุ่มนึงเรียนมาด้วยความมานะอดทน เจ็บเนื้อเจ็บต้วเสียเลือดและน้ำตา วันๆทำงานท่ามกลางเสียงก่นด่า ทำถูกก็รอดตัว ทำผิดก็เจียนตายจนไต่เต้าขึ้นมาเป็น นายกับเค้าบ้าง.
ที่นี้เมื่อนาย(คุณนู๋) กับนาย(คนจน)มาชนกัน ทำมัยมีแต่คนเอาใจหนักหนา ปะทะเมื่อไหร่ หากทำท่าจะแพ้ก็จะมีคนออกมาแก้กฏกติกาให้มีสะพานข้ามปัญหาให้ตลอด จะเอาอย่างนี้มัย เอาอย่างนู้นมัย มีผู้หลักผู้ใหญ่มาออกหน้า ออกตา ขอร้องมาบอกให้เลิกแล้วต่อกัน จากนี้ให้ทำตามนี้นะ 1 2 3
ซึ่งในข้อที่เสนอมานั้น มันก็ดูเหมือนจะเป็นทางออก แต่ว่ามันเอาเปรียบกันเกินไปมัยครับ เหมือนเล่นเกมส์บรรไดงู พอคุณนู๋ตกอยู่ในตาที่ต้องลงบรรไดงู ก็จะมีคนนู้นคนนี้ใหญ่โตๆทั้งนั้น ออกมาบอกว่า ให้เดินผ่านไป ส่วนอีกฝ่ายที่เดิมมาอย่างถูกต้องตามกติกา ซึ่งในระหว่างทางก็ล้มลุกคลุกคลานมาโดยตลอดกว่าจะถึงสามตาสุดท้ายก็ เข้าเส้นชัย แต่ดันถูกขอร้องและคัดค้านให้ ต้องหยุดเดินไปสามตา แล้วให้คุณนู๋เดินหน้าโดยไม่ต้องทอยลูกเต๋า แถมข้ามไปโดยไม่ต้องลงบรรใดงู แบบนี้มัน????
ผมว่าวันนี้มันเยอะไปแล้ว ผู้ใหญ่ทั้งหลายกรุณาปล่อยให้คุณนู๋ได้มีโอกาศสู้เองบ้างเถอะครับ เค้าจะได้โตและจะได้รู้ซึ่งถึงคำว่ากติกา เพื่อจะได้มีโอกาศได้ใจประชาชนบ้าง แม้จะต้องใช้เวลานานซักหน่อย แต่ผมก็ว่าจำเป็น ไม่อย่างนั้นกระดานหน้าท่านก็ต้องออกมาอีก และคุณนู๋ของท่านก็ต้องแพ้ร่ำไป ว่างมือเถอะครับ