สวัสดีครับ ด้วยล่าสุดกลับไปแม่มา ซึ่งไม่ได้กลับไปหาบ่อยเหมือนตอนออกทำงานต่างจังหวัดแรกๆ หลังจากเรียนจบ ก็เกือบๆ จะ 20 ปีแล้วสินะ
สมัยนั้นทำงาน ขอลากลับบ้านอาทิตย์ละครั้ง จาก จ.พิษณุโลก -กรุงเทพฯ ตอนนั้นเจ้านายที่ขอเราไปทำงานด้วย สัญญาว่า ถ้าไปอยู่ด้วยจะขออะไรก็ได้ ทำอะไรก็ได้ ขอให้มาอยู่ มาทดลองทำงาน ด้วยคำนี้แหละ เลยใจอ่อน ลองดูสักครั้ง ตอนนี้ในชีวิต นึกภาพ ตจว. ไม่ออก ว่ามันจะอยู่ยากลำบากขนาดไหน (จ.พิษณุโลก) ผู้คนจะเป็นยังไง อาหารการกิน แต่ด้วยทำงานที่ตอนนั้นกำลังบูม และ ใจรักมากๆ เสียดายไม่ได้จบมาทางด้านนี้โดยตรง อาศัยเรียนลัดเอา
จากที่เคยกลับบ้านอาทิตยละครั้ง ก็ยืดเป็นเดือนละครั้ง 3 เดือนครั้ง จนจะปีละครั้งในปัจจุบัน แหะๆๆ
กลับบ้านล่าสุด นอกจากจะไปกอดแม่ ก็ได้มีโอกาสไปเก็บอัลบั้มรูป มาแสกนเก็บไว้ เพื่อจะได้ไม่เสียหาย ได้ระลึกถึงความหลัง รูปแต่ละรูป ในแต่ละเหตุการณ์ ในแต่ละช่วงอายุ ช่วงเวลา ทำให้เรามีความสุขได้มาก นึกถึงวันวานที่ครอบครัวมีความสุข ญาติพี่น้องพร้อมหน้า หัวเราะในรูป ท่องเที่ยวไปตามที่ต่างๆ กาลเวลา ช่างผ่านไปเร็วเหลือเกิน
แต่ที่ที่จะมาเล่าให้ฟัง คือผมเอากล่องของ ที่คุ้นๆ มาด้วย วันนี้เปิดดู แท่นแท้นนน
สิ่งที่อยู่ในกล่อง คือ ส่วนนึงของ ของสะสม
อุปกรณ์ตกปลา ที่เคยพาม่าม้าไปนั่งเล่นปิกนิค และที่สำคัญ สิ่งที่ทำให้ผมมาเขียนเรื่องราวในวันนี้คือ ปากกาเขียนแบบ รีรอย สเกล ทั้ง rotring faber staedtler ..ทั้งหมดกล่องใหญ่ สมัยเรียน สถาปัตย์.. ความหลังวูบผ่านเข้ามา ทั้งเรื่องเรียน เรื่องที่เกี่ยวข้องกับปากกา ช่วงวัยนึงที่เรา ใช้ชีวิตอยู่กับโต๊ะเขียนแบบ และสี ที่เราไม่มีหัวทางด้านนี้เลย
เขียนแบบนี่โอเค ได้เอ อยู่ แต่เจอออกแบบ ลงสีทีไร แป๊ก.. วูบ มาแถว C เลยทีเดียว
แม้ปากกาแต่ละด้ามจะเก่า เก๊า เก่า .. หมึกแห้งเกรอะ ดินสอกด และหมึก ที่ดูไม่มีค่าอะไรแล้วในปัจจุบัน แต่มันได้เรียกความทรงจำดีๆ สมัยนั้นกลับมาได้อย่างดี..
ยังไงก็ขอบคุณมากนะครับที่เข้ามาอ่าน
ว่าแต่เคยมีใครเปิดไปเจอของเก่าๆ ที่ไม่ได้เจอมานานกันบ้างไหมครับ
ปล. หาแท็กลงยากชมัด
วันนี้เปิดกล่องสมบัติเก่า ที่แม่เก็บไว้ให้ เจอของรักและสิ่งของที่ทำให้เรานึกถึงอดีต
สมัยนั้นทำงาน ขอลากลับบ้านอาทิตย์ละครั้ง จาก จ.พิษณุโลก -กรุงเทพฯ ตอนนั้นเจ้านายที่ขอเราไปทำงานด้วย สัญญาว่า ถ้าไปอยู่ด้วยจะขออะไรก็ได้ ทำอะไรก็ได้ ขอให้มาอยู่ มาทดลองทำงาน ด้วยคำนี้แหละ เลยใจอ่อน ลองดูสักครั้ง ตอนนี้ในชีวิต นึกภาพ ตจว. ไม่ออก ว่ามันจะอยู่ยากลำบากขนาดไหน (จ.พิษณุโลก) ผู้คนจะเป็นยังไง อาหารการกิน แต่ด้วยทำงานที่ตอนนั้นกำลังบูม และ ใจรักมากๆ เสียดายไม่ได้จบมาทางด้านนี้โดยตรง อาศัยเรียนลัดเอา
จากที่เคยกลับบ้านอาทิตยละครั้ง ก็ยืดเป็นเดือนละครั้ง 3 เดือนครั้ง จนจะปีละครั้งในปัจจุบัน แหะๆๆ
กลับบ้านล่าสุด นอกจากจะไปกอดแม่ ก็ได้มีโอกาสไปเก็บอัลบั้มรูป มาแสกนเก็บไว้ เพื่อจะได้ไม่เสียหาย ได้ระลึกถึงความหลัง รูปแต่ละรูป ในแต่ละเหตุการณ์ ในแต่ละช่วงอายุ ช่วงเวลา ทำให้เรามีความสุขได้มาก นึกถึงวันวานที่ครอบครัวมีความสุข ญาติพี่น้องพร้อมหน้า หัวเราะในรูป ท่องเที่ยวไปตามที่ต่างๆ กาลเวลา ช่างผ่านไปเร็วเหลือเกิน
แต่ที่ที่จะมาเล่าให้ฟัง คือผมเอากล่องของ ที่คุ้นๆ มาด้วย วันนี้เปิดดู แท่นแท้นนน
สิ่งที่อยู่ในกล่อง คือ ส่วนนึงของ ของสะสม
อุปกรณ์ตกปลา ที่เคยพาม่าม้าไปนั่งเล่นปิกนิค และที่สำคัญ สิ่งที่ทำให้ผมมาเขียนเรื่องราวในวันนี้คือ ปากกาเขียนแบบ รีรอย สเกล ทั้ง rotring faber staedtler ..ทั้งหมดกล่องใหญ่ สมัยเรียน สถาปัตย์.. ความหลังวูบผ่านเข้ามา ทั้งเรื่องเรียน เรื่องที่เกี่ยวข้องกับปากกา ช่วงวัยนึงที่เรา ใช้ชีวิตอยู่กับโต๊ะเขียนแบบ และสี ที่เราไม่มีหัวทางด้านนี้เลย
เขียนแบบนี่โอเค ได้เอ อยู่ แต่เจอออกแบบ ลงสีทีไร แป๊ก.. วูบ มาแถว C เลยทีเดียว
แม้ปากกาแต่ละด้ามจะเก่า เก๊า เก่า .. หมึกแห้งเกรอะ ดินสอกด และหมึก ที่ดูไม่มีค่าอะไรแล้วในปัจจุบัน แต่มันได้เรียกความทรงจำดีๆ สมัยนั้นกลับมาได้อย่างดี..
ยังไงก็ขอบคุณมากนะครับที่เข้ามาอ่าน
ว่าแต่เคยมีใครเปิดไปเจอของเก่าๆ ที่ไม่ได้เจอมานานกันบ้างไหมครับ
ปล. หาแท็กลงยากชมัด