*นี่ไม่ใช่ ID ผมนะครับ เป็น ID ของเพื่อนผมยื้มมาตั้งกระทู้ครับ
สวัสดีครับ
กระทู้นี้คงมาบ่นให้ฟังเฉยๆ อย่างน้อยก็น่าจะสบายใจขึ้น
ผมเป็นนักศึกษาอยู่มหาลัยเอกชนแห่งหนึ่ง เรียนสายอาร์ท-กราฟิก ทั้งวาดภาพอิลัส และใช้โปรแกรม ฯลฯ เทือกนี้ครับ เรียนอยู่มาปีสองปีละ มียอดฝีมือเยอะแยะ ตัวผมเองก็ไม่ได้เก่งอะไร ฝีมือกลางๆ แต่สนุกไปกับการเรียนอยู่เหมือนกัน ก็พยายามจะให้เก่งขึ้นเรื่อยๆ ทีละนิดๆหน่อยๆก็ยังดี
ทีนี้ผมมีเพื่อนสนิทอยู่สองคน ไม่ได้มีเพื่อนแค่สองคนนะครับ แต่สนิทนี่คือไปไหนมาไหน กินข้าว นั่งโต๊ะเดียวกัน เรียน sec เดียวกัน
คณะแนวๆนี้เป็นอะไรที่งานเยอะการบ้านเยอะครับ แน่นอนว่าคะแนนพวกนี้เยอะกว่าสอบทั้งนั้น แถมบางวิชาไม่มีสอบด้วยซ้ำ ส่งงานล้วนๆ วัดถึงความรับผิดชอบทั้งทางตรงและทางอ้อม
ก็เป็นชีวิตมหาลัยธรรมดา เรียน กินข้าว กลับบ้าน ทำโน่นนี่ จนผมเจอเรื่องปวดหัวที่ต้องเอามาเล่าให้ทุกคนฟัง เรื่องงานนี่แหละ บางทีมันก็แบบวีคนึงต้องส่งวันละวิชา/ชิ้น อะไรก็ว่าไปเรื่องของเรื่องคือ มันขี้เกียจมาก ทั้งสองตัวเลย พอจะเล่าให้ฟังได้คือ
-ไม่ตั้งใจเรียนมากๆ ตัวผมเองก็ไม่ใช่เด็กเนิร์ดอะไร แต่ผมก็พยายามจะตั้งใจเรียนเพื่อตัวเองนะ ยิ่งมหาลัยเอกชนค่าเทอมไม่ต้องพูดถึง วิชาสายกราฟิกนี่ต้องใช้คอมเรียนแทบตลอดครับ แน่นอนถึงเวลาก็เล่นเฟซบุ๊ค เข้าเว็บโน่นนี่กันจนกลายเป็นเรื่องธรรมดา อะผมก็ทำนะ แต่พออาจารย์สอนก็ต้องฟัง เรียน แต่ไอ้พวกนี้มันแทบไม่สนใจเลยครับ หมดคาบถามทุกอย่าง
-ไม่เคยรู้อะไรเกี่ยวกับการบ้านเลย ผมเองถ้าอาจารย์สอนเสร็จก็พยายามจำการบ้านไว้ ถ้าขึ้นสไลด์ก็เอามือถือถ่ายไว้ แน่นอนไอ้พวกนี้ต้องมาถามทุกครั้ง เพราะว่าไงๆผมก็ต้องรู้ทุกครั้งอยู่แล้ว
-ไม่มีความกระตือรือร้นอยากเรียน อยากจบไปทำงาน มีแต่ความรู้สึกรีบๆเรียน จบ กลับบ้านเล่นเกม นอน
-กลับบ้านไปเล่นเกมทั้งวี่ทั้งวัน ไม่เคยฝึกฝีมือ สายงานพวกนี้ถ้าไม่ฝึกยังไงก้ไม่เก่งครับ เผลอๆลืม ไม่ได้ว่าฝึกทั้งวี่ทั้งวัน แต่นิดๆหน่อยๆมัน "ไม่เคย" เลยครับ
-สืบเนื่องจากข้อที่แล้วจนกลายเป็น เผางานตลอด สมมติว่าส่งวันพุธ มันจะทำกันคืนวันอังคาร หนักหน่อยก็วันพุธเช้านี่แหละ งานที่ออกมาก็ตามสภาพเวลา
-แน่นอน พอบ่นมันก็มีท่าทีไม่พอใจ และก็งอนด้วย (ทั้งๆทีกูช่วยตั้งเยอะแยะเนี่ยนะ)
อ่านดูแล้วผมเหมือนจะป็นเด็กเนิร์ด ซีเรียสมาก คำตอบคือ ไม่ใช่ครับ ผมเป็นคนนิสัยกลางๆแทบทุกอย่าง ก็วัยเรียนวัยเล่น เล่นเกม ขี้เกียจบ้าง เรียนก็ได้ 3 ถ้วนๆ กว่าก็กว่านิดเดียว แต่ที่ผมซีเรียสคือ
พวกมันเป็นเพื่อนผมครับ ถ้าไม่ใช่เพื่อนก็ไม่รู้จะไปบ่นมันทำไม และนอกจากความไม่เอาไหนของมัน มันก็ไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร แต่ผมก็ไม่รู้จะตะบี้ตะบันชีวิตพวกมันยังไงแล้วครับ หลายๆอย่างผมไม่เดือดร้อนเลยในการช่วยพวกมัน แต่มันไม่มีความกระตือรือร้นในการทำอะไรเองเลย เช่นว่าเรืองจดการบ้านนี่แหละ ผมไม่ได้อะไรกับการแค่บอกพวกมันว่าวันนี้ พรุ่งนี้ต้องส่งการบ้านอะไรบ้าง
แต่มันไม่คิดจะฟังเลยเพราะว่าไงๆผมก็ต้องรู้อยู่แล้ว ถามผมเอาละกัน บอกตรงๆว่าบางทีก็ขี้เกียจและหงุดหงิดกับความไม่เอาไหนจนบางทีอึดอัด ทำอะไรไม่ถูก จะด่ามันก็ไม่ใช่ (ผมเป็นพวกไม่สู้คนเท่าไหร่)
ก็นี่แหละที่อยากระบายครับ ไอ้ความขี้เกียจของตัวเองนี่ว่าแย่แล้ว ถ้าเอามาเดือดร้อนชาวบ้านแบบนี้ผมก็ไม่โอเคเลย แต่สุดท้ายก็เพื่อนอะ มันลำบากใจตรงนี้
ขอโทษที่ภาษาแข็งไปหน่อย อารมณ์ไม่ค่อยมีครับ
ขอบคุณที่รับฟังครับ
ป.ล. ตั้งกระทู้เป็นครั้งแรก ถ้า tag ห้องที่ไม่สมควรก็ขออภัยด้วยครับ
เหนื่อยหน่ายกับเพื่อนจนไม่รู้จะทำยังไง
สวัสดีครับ
กระทู้นี้คงมาบ่นให้ฟังเฉยๆ อย่างน้อยก็น่าจะสบายใจขึ้น
ผมเป็นนักศึกษาอยู่มหาลัยเอกชนแห่งหนึ่ง เรียนสายอาร์ท-กราฟิก ทั้งวาดภาพอิลัส และใช้โปรแกรม ฯลฯ เทือกนี้ครับ เรียนอยู่มาปีสองปีละ มียอดฝีมือเยอะแยะ ตัวผมเองก็ไม่ได้เก่งอะไร ฝีมือกลางๆ แต่สนุกไปกับการเรียนอยู่เหมือนกัน ก็พยายามจะให้เก่งขึ้นเรื่อยๆ ทีละนิดๆหน่อยๆก็ยังดี
ทีนี้ผมมีเพื่อนสนิทอยู่สองคน ไม่ได้มีเพื่อนแค่สองคนนะครับ แต่สนิทนี่คือไปไหนมาไหน กินข้าว นั่งโต๊ะเดียวกัน เรียน sec เดียวกัน
คณะแนวๆนี้เป็นอะไรที่งานเยอะการบ้านเยอะครับ แน่นอนว่าคะแนนพวกนี้เยอะกว่าสอบทั้งนั้น แถมบางวิชาไม่มีสอบด้วยซ้ำ ส่งงานล้วนๆ วัดถึงความรับผิดชอบทั้งทางตรงและทางอ้อม
ก็เป็นชีวิตมหาลัยธรรมดา เรียน กินข้าว กลับบ้าน ทำโน่นนี่ จนผมเจอเรื่องปวดหัวที่ต้องเอามาเล่าให้ทุกคนฟัง เรื่องงานนี่แหละ บางทีมันก็แบบวีคนึงต้องส่งวันละวิชา/ชิ้น อะไรก็ว่าไปเรื่องของเรื่องคือ มันขี้เกียจมาก ทั้งสองตัวเลย พอจะเล่าให้ฟังได้คือ
-ไม่ตั้งใจเรียนมากๆ ตัวผมเองก็ไม่ใช่เด็กเนิร์ดอะไร แต่ผมก็พยายามจะตั้งใจเรียนเพื่อตัวเองนะ ยิ่งมหาลัยเอกชนค่าเทอมไม่ต้องพูดถึง วิชาสายกราฟิกนี่ต้องใช้คอมเรียนแทบตลอดครับ แน่นอนถึงเวลาก็เล่นเฟซบุ๊ค เข้าเว็บโน่นนี่กันจนกลายเป็นเรื่องธรรมดา อะผมก็ทำนะ แต่พออาจารย์สอนก็ต้องฟัง เรียน แต่ไอ้พวกนี้มันแทบไม่สนใจเลยครับ หมดคาบถามทุกอย่าง
-ไม่เคยรู้อะไรเกี่ยวกับการบ้านเลย ผมเองถ้าอาจารย์สอนเสร็จก็พยายามจำการบ้านไว้ ถ้าขึ้นสไลด์ก็เอามือถือถ่ายไว้ แน่นอนไอ้พวกนี้ต้องมาถามทุกครั้ง เพราะว่าไงๆผมก็ต้องรู้ทุกครั้งอยู่แล้ว
-ไม่มีความกระตือรือร้นอยากเรียน อยากจบไปทำงาน มีแต่ความรู้สึกรีบๆเรียน จบ กลับบ้านเล่นเกม นอน
-กลับบ้านไปเล่นเกมทั้งวี่ทั้งวัน ไม่เคยฝึกฝีมือ สายงานพวกนี้ถ้าไม่ฝึกยังไงก้ไม่เก่งครับ เผลอๆลืม ไม่ได้ว่าฝึกทั้งวี่ทั้งวัน แต่นิดๆหน่อยๆมัน "ไม่เคย" เลยครับ
-สืบเนื่องจากข้อที่แล้วจนกลายเป็น เผางานตลอด สมมติว่าส่งวันพุธ มันจะทำกันคืนวันอังคาร หนักหน่อยก็วันพุธเช้านี่แหละ งานที่ออกมาก็ตามสภาพเวลา
-แน่นอน พอบ่นมันก็มีท่าทีไม่พอใจ และก็งอนด้วย (ทั้งๆทีกูช่วยตั้งเยอะแยะเนี่ยนะ)
อ่านดูแล้วผมเหมือนจะป็นเด็กเนิร์ด ซีเรียสมาก คำตอบคือ ไม่ใช่ครับ ผมเป็นคนนิสัยกลางๆแทบทุกอย่าง ก็วัยเรียนวัยเล่น เล่นเกม ขี้เกียจบ้าง เรียนก็ได้ 3 ถ้วนๆ กว่าก็กว่านิดเดียว แต่ที่ผมซีเรียสคือ
พวกมันเป็นเพื่อนผมครับ ถ้าไม่ใช่เพื่อนก็ไม่รู้จะไปบ่นมันทำไม และนอกจากความไม่เอาไหนของมัน มันก็ไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร แต่ผมก็ไม่รู้จะตะบี้ตะบันชีวิตพวกมันยังไงแล้วครับ หลายๆอย่างผมไม่เดือดร้อนเลยในการช่วยพวกมัน แต่มันไม่มีความกระตือรือร้นในการทำอะไรเองเลย เช่นว่าเรืองจดการบ้านนี่แหละ ผมไม่ได้อะไรกับการแค่บอกพวกมันว่าวันนี้ พรุ่งนี้ต้องส่งการบ้านอะไรบ้าง
แต่มันไม่คิดจะฟังเลยเพราะว่าไงๆผมก็ต้องรู้อยู่แล้ว ถามผมเอาละกัน บอกตรงๆว่าบางทีก็ขี้เกียจและหงุดหงิดกับความไม่เอาไหนจนบางทีอึดอัด ทำอะไรไม่ถูก จะด่ามันก็ไม่ใช่ (ผมเป็นพวกไม่สู้คนเท่าไหร่)
ก็นี่แหละที่อยากระบายครับ ไอ้ความขี้เกียจของตัวเองนี่ว่าแย่แล้ว ถ้าเอามาเดือดร้อนชาวบ้านแบบนี้ผมก็ไม่โอเคเลย แต่สุดท้ายก็เพื่อนอะ มันลำบากใจตรงนี้
ขอโทษที่ภาษาแข็งไปหน่อย อารมณ์ไม่ค่อยมีครับ
ขอบคุณที่รับฟังครับ
ป.ล. ตั้งกระทู้เป็นครั้งแรก ถ้า tag ห้องที่ไม่สมควรก็ขออภัยด้วยครับ