จากใจข้าราชการคนหนึ่ง ในกระทรวงการคลัง

เรียน พี่น้องข้าราชการ ลูกจ้างประจำ พนักงานราชการ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย
พนักงานทำความสะอาด แม่บ้าน คนสวน ตลอดจนเจ้าหน้าที่บริษัท กลุ่มผู้ประกอบการร้านอาหารศูนย์อาหาร
ผู้ประกอบการร้านกาแฟ กลุ่มผู้ค้าตลาดนัดหลังกระทรวงหรือหน่วยงานอื่น/บุคคลอื่นที่มาติดต่อทำธุรกรรม
กับการหน่วยงานภายในรั้วกระทรวงการคลังทุกท่านที่เคารพ

          จดหมายเปิดผนึกฉบับนี้ เขียนเพื่อเรียนให้ทุกท่านทราบว่า สถานการณ์ที่ขึ้น ณ ขณะนี้
เป็นสถานการณ์ไม่พึงประสงค์กับหน่วยงานอันเป็นที่รักของเรา จากการที่มีกลุ่มคน กลุ่มบุคคล
มาชุมนุมในพื้นที่กระทรวงการคลังของเรา เข้ามาทำให้เราไม่สามารถเข้าไปปฏิบัติราชการ
ไม่ได้รับความสะดวก เข้ามาควบคุม เข้ามาคุกคาม หน่วยงานของเรา โดยที่เราไม่สามารถทำอะไรได้
แล้วเราจะต้องมานิ่งเฉยดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นได้อยู่อีกหรือ แต่ผมก็เข้าใจนะครับว่าข้อจำกัดของแต่ละท่าน
ไม่เหมือนกัน เราและท่านก็เป็นห่วงชีวิต ความปลอดภัย
          แต่ก็เป็นอย่างที่เราก็ทราบกันดีว่า บางท่านอาจจะรู้สึก โกรธ เกลียด ชอบใจ พอใจ หรือแม้กระทั่ง
ดีใจที่ไม่ต้องทำงาน แต่ในความเป็นจริงแล้ว ถามใจท่านนะครับว่าท่านยังมีความสุขดีอยู่หรือครับ
มีความสุขกับการที่เห็นคนอื่นๆ มาทำการไม่เหมาะสมกับหน่วยงานของเรา
          เพื่อนข้าราชการ ลูกจ้างประจำครับ มันมีความจริงข้อหนึ่งอยู่ว่า ต่อให้เข้าทำงานไม่ได้ ยังไงมัน
ก็ได้เงินเดือนค่าจ้าง ก็อย่างที่คนอื่นปรามาสให้เราว่าอาชีพรับข้าราชการนั้น น้ำท่วมก็ไม่เสียหาย แล้งก็ไม่เสียหาย
สิ้นเดือนมาก็ได้เงินเดือนเหมือนเดิม แต่ลองถามใจท่านเองว่าลึกๆ แล้วท่านต้องการอยู่เฉยๆ
หรือต้องการกลับไปทำงาน อย่าลืมนะครับว่าประเทศเรามันก็ต้องขับเคลื่อนไปข้างหน้านะครับ
กลไกของรัฐมันต้องดำเนินต่อไป ถ้าท่านคิดว่าหน่วยงานเราไม่ทำงานแล้วประเทศเราก็ยังไปต่อได้
ถ้าเป็นอย่างนั้นผมอยากจะขอสรุปดื้อๆ ตรงนี้เลยว่า ไม่มีหน่วยงานของเราประเทศก็อยู่ได้ ถ้ามันเป็นจริงตามข้อนี้
ผมก็อยากจะขอให้ยุบหน่วยงานเราดีกว่าครับ(อาจจะแรงนะครับแต่มันเป็นความรู้สึกของผมคนเดียว)
จะได้ไม่เป็นภาระงบประมาณ(ประหยัดช่วยชาติได้ด้วย) ตกลงตามนี้มั๊ยครับ
          หรือถ้าท่านตอบว่า“ไม่ใช่” ผมอยากจะถามท่านว่ามันควรจะถึงเวลารึยังที่เราก็ควรจะไปทวงหน่วยงานเราคืนได้แล้วครับ
เราปล่อยให้เขาทำเกินขอบเขตที่เราจะรับได้แล้วหล่ะครับ การเมืองมันมีเวทีแก้ปัญหาของมันอยู่แล้วครับ
ท่านลองมองดูนักการเมืองเหล่านั้นสิครับ แต่ละคนรวยๆ ทั้งนั้นครับ พวกเขาเหล่านั้นไม่ทำงานทำการอะไร
ซักสอง-สามปีหรือบางคนสบายไปทั้งชาติ เขาก็อยู่กันได้ แล้วคนอย่าง เราๆ ท่านๆ หล่ะครับ พรุ่งนี้เราจะไปทางไหนกันดี
          ผู้ค้าขายตลาดนัดหลังกระทรวงครับ พื่วินรถจักรยานยนต์รับจ้างครับ พี่วินรถสามล้อตุ๊กๆ ครับ
ท่านได้รับผลกระทบอะไรรึเปล่า ท่านมีภาระต้องแบกรับอะไรอยู่อีกรึเปล่า ท่านสามารถอยู่เฉยๆ โดยไม่ทำมาหากิน
แล้วปล่อยให้เงินมันงอกออกจากกระเป๋าท่านได้เองรึเปล่า เราต้องอยู่ในสถานการณ์นี้อีกนานเท่าไหร่ มีใครบอกได้มั๊ยครับ
หรือเราจะนั่งดูสถานการณ์ไปวันๆ เราควรจะกลับไปอยู่ในสถานะที่เราเคยอยู่ได้แล้วแล้วหรือยัง กลับไปใช้ชีวิตตามปกติของเราดีกว่ามั๊ยครับ
มันควรจะถึงเวลารึยังที่เราควรจะไปขอให้เขาออกไปจากพื้นที่ของเราได้แล้ว เราไม่ขออะไรมาก ท่านอยากจะชุมนุมเราไม่ว่า
แต่ขอให้ย้ายไปตรงข้างๆ กระทรวงได้หรือเปล่าตามแนวคลองประปา ตรงที่พื่น้องเกษตรกรเคยมาปักหลักชุมนุม
ลุงป้าน้าอาเหล่านั้น ผมเรียนตรงตามตรงว่าเขาเหล่านั้นอยู่ตรงนั้นเป็นเดือน พวกเขาก็ยังทำตัวเป็นผู้ชุมนุมที่น่ารักของเราอยู่

          เราไม่ต้องการความรุนแรง แค่เราต้องการชีวิตปกติเราคืนมา เรารักในอาชีพของเรา เรารักชาติ รักแผ่นดิน
ถ้าท่านบอกว่าท่านรักชาติมากกว่าเรา ก็ไปหาอุปกรณ์หรือเครื่องมือวัดความรักชาติมาวัดกับเราได้เลย
เราก็มั่นใจว่าเราก็รักชาติไม่น้อยไปกว่าพวกท่านแน่นอน
          สุดท้ายแล้วครับผมไม่ได้มาปลุกระดม เพียงแค่อยากสื่อสารถึงผู้ที่ใช้วิตอยู่ในรั้วและรอบรั้วกระทรวงการคลัง
ให้เพื่อนพี่น้องของเรา ได้ฉุกคิดนิดนึง ลองมองดูว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับหน่วยงานของเรา
ผมเคารพในสิทธิในการแสดงออกของทุกท่าน เห็นต่างได้ คัดค้านได้ แต่ขอเหตุผลที่พอจะรับฟังได้บ้างนะครับ
เพราะที่แห่งนี้คือบ้านหลังที่สองของพวกเราทุกคน ถ้าไม่พอใจก็กดลบได้เลยนะครับ

          ป.ล. ใครรู้จักฝากถามถึงนักสิทธิมนุษยชนด้วยนะครับว่าท่านเห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วย กับการปิดหน่วยงานราชการ
ฝากไปเจรจาทวงบ้านหลังที่สองของผมคืนมาด้วย ขอบคุณครับ