สิ่งมีชีวิตเร่ร่อน หวีดร้อง และจ้องยึดครองเรือนของผู้อื่น โบราณท่านเรียกไว้ว่าเป็น สัมภเวสี

สัมภเวสีบางชนิดนั้น เป็นสิ่งมีชี่วิตแบบไร้ชีวิตในอบายภูมิ
ก่อกรรมทำเข็ญมามากมาย จึงต้องเร่ร่อน ไม่มีเรื่อนครอง
ด้วยความบาปและทุกข์ทรมาน จึ่งส่งเสียงหวีดร้อง ชวนให้ผู้คนหวาดกลัว
เร่ร่อนไปถึงที่ใด ก็จะตรงเข้าขอส่วนบุญ จากผู้ครองเรื่อน
ผู้ครองเรื่อนใดไม่พึงระวัง ก็อาจถูกสิงสู่ อับโชค

ส่วนสัมพเวสีที่ตัวโย่งๆ ปากเท่ารู้เข็ม
ชาติภพก่อนมีปากก็ใช้ปากทำร้ายผู้อื่น โดยเฉพาะบิดามารดา
เดินหลงทาง หวีดร้องไปทั่ว
สัมพเวสีนี้เราเรียกว่า เปรต