เรื่องนี้เกิดจากบทสนทนากับน้องที่รู้จักคนหนึ่งครับ
น้อง : พี่ๆ เรียนสาขา . . . เงินดีไหม หนูจะได้เรียน
ผม : อ้าว ! ไหนบอกอยากเป็น . . . ไง ทำไมอยู่ๆเปลี่ยนซะแล้วหล่ะ
น้อง : มีคนบอกจบไป หางานยาก เงินเดือนน้อย หนูกลัวตกงาน
ประเด็นสำคัญมีแค่นี้ครับ ทำให้ผมตั้งคำถามกับตัวเองมากมาย ว่า
สมัยนี้เงินเป็นตัวแปรหลักที่สร้างความสุขให้คนไปแล้วหรือ ? ความสุขของคนเราได้มาจากเงินแค่นั้นใช่ไหม แล้วการได้ทำในสิ่งที่รักสิ่งที่ชอบกลายเป็นประเด็นรองไปแล้วหรอ ผมว่าปัญหานี้อาจเกิดขึ้นจากสังคมที่ให้ความสำคัญกับอาชีพแตกต่างกันมากเกินไป ทำให้คนที่รักอาชีพนั้นจริงๆไม่กล้าเรียนเนื่องจากกลัวจะตกงานบ้าง รายได้น้อยบ้าง ทำให้เกิดสิ่งต่างๆมากมาย ทั้ง แพทย์ วิศวกร ทนาย ครู ตำรวจ และอื่นๆ ที่ไม่มีจรรยาบรรณในวิชาชีพของตัวเอง
เช่น :: แพทย์บางคนที่เรียนเพียงเพื่อคิดว่ารายได้ดี มีหน้ามีตา ไม่ได้สนใจการรักษาคนไข้เลย ทั้งๆคนไข้ก็ต้องจ่ายเงินให้แพทย์ในราคาที่สูงเหมือนกัน
:: วิศวกร ที่โกงราคาก่อสร้างต่างๆ ใช้วัสดุที่ไม่ได้มาตรฐาน ซึ่งอาจเป็นอันตรายต่อผู้ใช้ได้
:: ทนาย ที่สู้คดีให้คนผิดเป็นถูกได้
:: ครู ที่ไม่ได้สั่งสอนให้นักเรียนเต็มที่ ส่วนที่เหลือต้องมาเรียนพิเศษกับครูเอาเอง (อาจเนื่องมาจากรายได้น้อยมาก ครูที่ผมรู้จักสอนผมสมัย ม.ต้น เงินเดือน 9000 เองครับ ต้องสอนพิเศษเพิ่มเติมถึงจะมีเงินเก็บใช้ เจอกันครั้งล่าสุด 3 เดือนที่แล้วรายได้ยังเท่าเดิม )
ผมว่าถ้าคนเราเก่งจริงๆ ตั้งใจในอาชีพนั้นจริงๆ ไม่มีทางตกงานแน่นอน ผมรู้จักคนคนนึงที่จบจากมหาวิทยาลัยหนึ่ง คณะ สาขา ที่เรียนไม่ได้โดดเด่นมาก ปัจจุบัน คนคนนี้มีหน้ามีตาในสังคมพอสมควรในด้านทรัพยากรน้ำ และเป็นอาจาร์ยผม (ถ้าน้ำไม่ท่วมกรุงเทพปีนี้ก็มีเขาเป็นส่วนหนึ่งเนี่ยแหละครับ ปีที่แล้วเขาไม่ได้ทำที่กรุงเทพ) ที่สำคัญเขามีความสุขในการทำอาชีพนี้มาก !
การที่เกิดแบบนี้หลายคนอาจเห็นเป็นเรื่องเล็กๆ แต่ที่ประเทศพัฒนาช้าก็น่าจะมีส่วนมากจากการที่เราสนใจเงินมากกว่า วิชาชีพของตัวเอง !
ทำไมวัยรุ่นสมัยนี้ชอบถามว่า เรียนคณะอะไรดี สาขาอะไรดี ที่รายได้ดี ! เงินกลายเป็นสิ่งสำคัญที่สุดในชีวิตไปแล้วหรือ ?
น้อง : พี่ๆ เรียนสาขา . . . เงินดีไหม หนูจะได้เรียน
ผม : อ้าว ! ไหนบอกอยากเป็น . . . ไง ทำไมอยู่ๆเปลี่ยนซะแล้วหล่ะ
น้อง : มีคนบอกจบไป หางานยาก เงินเดือนน้อย หนูกลัวตกงาน
ประเด็นสำคัญมีแค่นี้ครับ ทำให้ผมตั้งคำถามกับตัวเองมากมาย ว่า
สมัยนี้เงินเป็นตัวแปรหลักที่สร้างความสุขให้คนไปแล้วหรือ ? ความสุขของคนเราได้มาจากเงินแค่นั้นใช่ไหม แล้วการได้ทำในสิ่งที่รักสิ่งที่ชอบกลายเป็นประเด็นรองไปแล้วหรอ ผมว่าปัญหานี้อาจเกิดขึ้นจากสังคมที่ให้ความสำคัญกับอาชีพแตกต่างกันมากเกินไป ทำให้คนที่รักอาชีพนั้นจริงๆไม่กล้าเรียนเนื่องจากกลัวจะตกงานบ้าง รายได้น้อยบ้าง ทำให้เกิดสิ่งต่างๆมากมาย ทั้ง แพทย์ วิศวกร ทนาย ครู ตำรวจ และอื่นๆ ที่ไม่มีจรรยาบรรณในวิชาชีพของตัวเอง
เช่น :: แพทย์บางคนที่เรียนเพียงเพื่อคิดว่ารายได้ดี มีหน้ามีตา ไม่ได้สนใจการรักษาคนไข้เลย ทั้งๆคนไข้ก็ต้องจ่ายเงินให้แพทย์ในราคาที่สูงเหมือนกัน
:: วิศวกร ที่โกงราคาก่อสร้างต่างๆ ใช้วัสดุที่ไม่ได้มาตรฐาน ซึ่งอาจเป็นอันตรายต่อผู้ใช้ได้
:: ทนาย ที่สู้คดีให้คนผิดเป็นถูกได้
:: ครู ที่ไม่ได้สั่งสอนให้นักเรียนเต็มที่ ส่วนที่เหลือต้องมาเรียนพิเศษกับครูเอาเอง (อาจเนื่องมาจากรายได้น้อยมาก ครูที่ผมรู้จักสอนผมสมัย ม.ต้น เงินเดือน 9000 เองครับ ต้องสอนพิเศษเพิ่มเติมถึงจะมีเงินเก็บใช้ เจอกันครั้งล่าสุด 3 เดือนที่แล้วรายได้ยังเท่าเดิม )
ผมว่าถ้าคนเราเก่งจริงๆ ตั้งใจในอาชีพนั้นจริงๆ ไม่มีทางตกงานแน่นอน ผมรู้จักคนคนนึงที่จบจากมหาวิทยาลัยหนึ่ง คณะ สาขา ที่เรียนไม่ได้โดดเด่นมาก ปัจจุบัน คนคนนี้มีหน้ามีตาในสังคมพอสมควรในด้านทรัพยากรน้ำ และเป็นอาจาร์ยผม (ถ้าน้ำไม่ท่วมกรุงเทพปีนี้ก็มีเขาเป็นส่วนหนึ่งเนี่ยแหละครับ ปีที่แล้วเขาไม่ได้ทำที่กรุงเทพ) ที่สำคัญเขามีความสุขในการทำอาชีพนี้มาก !
การที่เกิดแบบนี้หลายคนอาจเห็นเป็นเรื่องเล็กๆ แต่ที่ประเทศพัฒนาช้าก็น่าจะมีส่วนมากจากการที่เราสนใจเงินมากกว่า วิชาชีพของตัวเอง !