ขอพูดเกี่ยวกับหมาหน่อยนะครับ

คือผมเลี้ยงพุดเดิ้ลไว้ตัวนึงชื่อ "ชะเอม" อยู่ด้วยกันเล่นด้วยกันมานานโตมาพร้อมกันกว่า 13 ปี เมื่อก่อนพ่อผมไปเรียนปริญญารอบดึกมันก็อยู่เล่นกับผมนอนด้วยกันกินด้วยกัน จนวันนึงผมรู้สึกว่าใกล้วันที่ผมกับมันใกล้ลาจากกันแล้ว สองสามอาทิตย์ก่อนมันก็เล่นกับผมปกติจนกระทั่งอยู่ดี ๆ มันก็ซึม พาไปหาหมอก็แพ้ยาจนชักอีก ยังดีที่รอดชีวิตมาได้แต่สมองกันก็ไม่เหมือนเดิมแล้วเกิดอาการเดินวนซ้ำไปมาบางทีก็เอาหน้าชิดกำแพงเหมือนมันไม่รู้ว่ากำลังทำอะไรอยู่พอเรียกชื่อก็หันมาที ผมทรมาณจิตใจมากไม่อยากคาดคิดเลยว่าต้องมาเห็นสิ่งที่เป็นยิ่งกว่าญาติตกอยู่ในสภาพนี้ ไม่รู้สิครับผมนั่งคิดทีไรน้ำตาผมจะคลอเบ้าทุกทีความรู้สึกนี่บรรยายเป็นคำพูดไม่ถูกจริง ๆ เพื่อน ๆ สมาชิกคนไหนมีประสบการณ์กับสัตว์เลี้ยงหรือสุนัขที่ตัวเองรักก็มาเล่าสู่กันฟังได้นะครับ