ผมอยากจะเล่าเรื่องประสบการณ์ที่ได้ไปสัมภาษณ์งานมากับบริษัทแห่งหนึ่งครับ เป็นบริษัทของไทย ทำทางด้านครีมบำรุงผิวทาหน้า ยาสีฟัน cosmetic มีตึกเป็นของตัวเองอยู่บนถนนสาธร เพราะตอนนี่ผมว่างงานและกำลังหางานอยู่ ผมทำงานมาแล้ว 13 ปี กับบริษัทต่างประเทศทางด้านการตลาดระหว่างประเทศ หลังจากที่เห็นเค้าเปิดรับตำแหน่งนี้อยู่ในจ็อบดีบีประมาณสองสามเดือนแล้ว หลังจากที่ส่งใบสมัครไป ฝ่ายบุคคลก็โทรมานัดไปสัมภาษณ์
วันที่ไปสัมภาษณ์ ก็ไปถึง กรอกใบสมัคร ทำเทสต่างๆไปตามปกติ จนได้เวลามาถึงการสัมภาษณืกับเอ็มดี ฝ่ายบุคคลก็นั่งฟังอยู่ด้วย ไม่รู้ว่าผมคิดไปเองหรือป่าว แต่รู้สึกว่า เอ็มดีไม่ค่อยจะจิงจังกับการสอบถามผมสักเท่าไหร่ คือไม่ค่อยถามว่าทำอะไรมาแล้วมั้งเหมือนทั่วๆไป แต่จะมองในแง่ดีก็ได้ว่า เค้าต้องการคุยตรงไปตรงมาเลยว่าเราจะทำงานได้หรือป่าว การสัมภาษณ์เลยเหมือนๆกับการคุยว่าเราคิดว่า บริษัทจะทำยังไงกับการไปเปิดตลาด ที่ไหนดี สินค้าอะไรดี ขายตรง หรือขายผ่าน เปลี่ยนอิมเมจดีมั้ย การคุยเลยเป็นการคุยแบบตรงประเด็นเหมือนหยั่งกะว่าผมได้ทำงานแล้วซะงั้น การคุยเป็นไปอย่างรวดเร็ว จนเอ็มดีก็บอกว่า งั้นให้ผมไปทำเคสมานำเสนอแล้วนัดใหม่มาคุยกันอีกที
ต้องบอกก่อนว่าในสายงาน ผมเจอการคุยแบบนี้มาเยอะมากครับ ตอนเด็กๆ ก็คุยแบบเปิดหมด โตขึ้นเริ่มไม่ค่อยคุยแล้ว เพราะเริ่มรู้สึกว่าไม่แฟร์ พูดง่ายๆ ผมรู้สึกว่าโดนหลอกไปถามไอเดียซะมากกว่า
กลับมาบ้านยังไม่ถึงสองชั่วโมง ฝ่ายบุคคลก็โทรมาหา แต่บอกว่าขอดูงานพรีเซ็นต์ไปให้เจ้านายก่อน เพื่อศึกษาดูก่อนว่าสนใจในไอเดียเรามั้ย ถ้าสนใจจะเรียกมาคุย ผมก็เอ๊ะยังไง ผมเลยบอกไปว่าผมยินดีที่จะไปคุยแบบ face-to-face ดีกว่า พรีเซ็นต์บอกระดานก็ได้ เพราะผมไม่เชื่อว่า การอ่านพรีเซ็นต์อย่างเดียว เค้าจะเข้าใจในประเด็นอย่างท่องแท้ ฝ่ายบุคคลก็เลยบอกว่างั้นจะลองไปถามผู้บริหารดู แล้ววางสายไป
คือเอาเข้าจริง ผมเริ่มหมดกำลังใจที่จะทำ ไม่ค่อยนึกอยากจะทำเท่าไหร่ เพราะโดนแบบนี้มาเยอะครับ ผมโทรไปปรึกษา head hunter ที่รู้จัก เพื่อถามถึงชื่อเสียงของบริษัทนี้ feedback ก็คือให้ aware ไว้บางนิดนึง คุยกับคนรู้จักที่อยู่ในวงการ marketing consultancy GroupM คอนซัลของกรุ๊ปเอ็มบอกว่า อย่า ผมก็เลยเอ่ะใจมากขึ้น
สองสามวันต่อมา ฝ่ายบุคคลก็โทรมาอีก บอกว่านัดไม่ได้ ยืนยันของานไปดูก่อน ผมเลยบอกเค้าไปตรงๆว่า ผมไม่ค่อยอยากทำ ผมกลัวโดนหลอก ผมโดนมาเยอะครับ ฝ่ายบุคคลรีบบอกว่า บริษัทเค้าใหญ่โต มีชื่อเสียง ไม่หลอกแน่นอน เราอยากได้คนมาทำงานจริงๆ บลาๆๆ ผมก็เลยบอกว่าทำให้ก็ได้ แต่ผมก็ทำแบบคร่าวๆ เนื้อหาน้อย ไม่เยอะ ก็เพียงเท่านี้ที่ทำได้ ปกป้องตัวเองไว้นิดนึง แล้วก็เลยส่งไป ใจนึงก็คิดว่าไม่ได้งานก็ไม่เป็นไร เริ่มทำใจไว้แล้ว
หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป ก็เงียบ เลยโทรไปถามว่าจะนัดให้เข้าไปคุยเมื่อไหร่ ฝ่ายบุคคลก็บอกว่ายังไม่มีคำตอบมาเลย
ครบสองอาทิตย์ ผมก็โทรไปใหม่ ใจนึงก็เริ่มหงุดหงิดบอกตัวเองไม่น่าเลยเรา ฝ่ายบุคคลก็บอกยังไม่มีคำตอบเลย ผมเลยบอกไปว่า ผมก็คิดไว้อยู่แล้วว่าจะออกมาเป็นแบบนี้ เอาเป็นว่า ผู้บริหารของคุณว่างเมื่อไหร่ก็โทรมาบอกผมแล้วกัน ไม่ถึง 30 นาที ฝ่ายบุคคลก็โทรมานัดเลย อีกสองวัน แต่ขอเป็น 7.30 น. ถึง 8.00 น. เท่านั้น เพราะผู้บริหารไม่ว่าง ผมก็ย้ำว่าแน่ใจเหรอว่าเวลานี้จริง เพราะมันเช้าเกิน ผมอ่ะไม่มีปัญหา เพราะบ้านอยู่ใกล้ ขับรถแค่ 10 นาทีเอง ฝ่ายบุคคลก็ยืนยันตามนั้น
วันนัดมาถึง ผมไปถึง 7.00 น. เรียกได้ว่า ไปเปิดบริษัทให้เค้าด้วยซ้ำ แต่ก็รอไปจน 8 โมง เค้าก็ไม่มี พอไปถามฝ่ายบุคคล เค้าก็บอกว่า กำลังเดินทางมาค่ะ รถอาจติด 8.15 เดินไปถามใหม่ เค้าก็บอกให้รออีกนิด 8.30 ก็แล้ว 8.45 ก็แล้ว ผมรอจน 9.00 น. ก็ยังไม่มา ผมเลยเดินไปบอกฝ่ายบุคคลว่าผมจะเดินลงไปซื้อกาแฟดื่มหน่อย ถ้ามาแล้วโทรเรียกด้วยแล้วกัน เผอิญตอนผมลงลิฟท์ไป ผมเห็นเค้าเพิ่งจะมา แต่เค้าคงไม่เห็นผม ผมเลยรีบไปซื้อกาแฟดื่มแล้วรีบกลับขึ้นลิฟท์มาใหม่ ผมไม่ได้บอกฝ่ายบุคคลว่าผมเห็นเค้ามาถึงแล้ว แต่แค่ถามไปเฉยๆว่าพร้อมหรือยัง คืออยากจะหลอกถาม จะดูว่าเค้าจะตอบยังไง เพราะตอนนั้น ผมโมโหมากๆ รู้แล้วว่าโดนหลอกแน่ๆ ฝ่ายบุคคลก็บอกว่า คนสัมภาษณ์ยังไม่มาเลย ผมหน้าชานิดหน่อย แต่ไม่ได้ตอบอะไร บอกว่างั้นผมคงต้องกลับก่อน เพราะสิบโมงผมมีนัดที่อื่น ผมมีนัดต่อจริงๆครับ ไม่ได้เป็นข้อแก้ตัว ฝ่ายบุคคลก็บอกว่า รอหน่อยก็ได้ ผมตอบไปว่าผมไม่อาจไปผิดนัดที่อื่นต่อได้ครับ ถ้าคุรพร้อมเมื่อไหร่ ค่อยโทรมาบอกผมแล้วกัน
หลังจากนั้นผมเลยออกมา โดยที่ไม่มีแม้แต่คำขอโทษสักคำ คำขอโทษที่ว่า ไม่ว่าจะเป็นฝ่ายไหนก็แล้วแต่ ผมว่า คนเราควรจะต้องให้เกียรติกัน ตรงต่อเวลาตอกัน ถ้าผิดนัดก็ต้องขอโทษอีกฝ่าย เพราะ เวลาเป็นของมีค่า เวลาของคุณมีค่า เวลาของผมมีค่า ผมเสียเวลาให้คุณ แต่คุณทำลายเวลาผมลงไปโดยไม่มีแม้แต่คำขอโทษ
ผมยังนึกๆว่า บอกตัวเองไปหลายรอบแล้วว่าอย่ามาทำงานบริษัทของไทย culture แบบนี้ มันเลยยังไม่สามารถทำให้บริษัทของไทย ก้าวไปข้างหน้าได้สักที
นี่ผ่านมาสองอาทิตย์ ทางบริษัทนี้ก็ยังเงียบ ผมก็เดาๆไว้แล้วว่าน่าจะเสียเวลาเปล่าครับ
เฮ้อชีวิต
ประสบการณ์ที่ไปสัมภาษณ์งานมา แต่เหมือนๆจะโดนหลอกเอาไอเดียซะมากกว่า
วันที่ไปสัมภาษณ์ ก็ไปถึง กรอกใบสมัคร ทำเทสต่างๆไปตามปกติ จนได้เวลามาถึงการสัมภาษณืกับเอ็มดี ฝ่ายบุคคลก็นั่งฟังอยู่ด้วย ไม่รู้ว่าผมคิดไปเองหรือป่าว แต่รู้สึกว่า เอ็มดีไม่ค่อยจะจิงจังกับการสอบถามผมสักเท่าไหร่ คือไม่ค่อยถามว่าทำอะไรมาแล้วมั้งเหมือนทั่วๆไป แต่จะมองในแง่ดีก็ได้ว่า เค้าต้องการคุยตรงไปตรงมาเลยว่าเราจะทำงานได้หรือป่าว การสัมภาษณ์เลยเหมือนๆกับการคุยว่าเราคิดว่า บริษัทจะทำยังไงกับการไปเปิดตลาด ที่ไหนดี สินค้าอะไรดี ขายตรง หรือขายผ่าน เปลี่ยนอิมเมจดีมั้ย การคุยเลยเป็นการคุยแบบตรงประเด็นเหมือนหยั่งกะว่าผมได้ทำงานแล้วซะงั้น การคุยเป็นไปอย่างรวดเร็ว จนเอ็มดีก็บอกว่า งั้นให้ผมไปทำเคสมานำเสนอแล้วนัดใหม่มาคุยกันอีกที
ต้องบอกก่อนว่าในสายงาน ผมเจอการคุยแบบนี้มาเยอะมากครับ ตอนเด็กๆ ก็คุยแบบเปิดหมด โตขึ้นเริ่มไม่ค่อยคุยแล้ว เพราะเริ่มรู้สึกว่าไม่แฟร์ พูดง่ายๆ ผมรู้สึกว่าโดนหลอกไปถามไอเดียซะมากกว่า
กลับมาบ้านยังไม่ถึงสองชั่วโมง ฝ่ายบุคคลก็โทรมาหา แต่บอกว่าขอดูงานพรีเซ็นต์ไปให้เจ้านายก่อน เพื่อศึกษาดูก่อนว่าสนใจในไอเดียเรามั้ย ถ้าสนใจจะเรียกมาคุย ผมก็เอ๊ะยังไง ผมเลยบอกไปว่าผมยินดีที่จะไปคุยแบบ face-to-face ดีกว่า พรีเซ็นต์บอกระดานก็ได้ เพราะผมไม่เชื่อว่า การอ่านพรีเซ็นต์อย่างเดียว เค้าจะเข้าใจในประเด็นอย่างท่องแท้ ฝ่ายบุคคลก็เลยบอกว่างั้นจะลองไปถามผู้บริหารดู แล้ววางสายไป
คือเอาเข้าจริง ผมเริ่มหมดกำลังใจที่จะทำ ไม่ค่อยนึกอยากจะทำเท่าไหร่ เพราะโดนแบบนี้มาเยอะครับ ผมโทรไปปรึกษา head hunter ที่รู้จัก เพื่อถามถึงชื่อเสียงของบริษัทนี้ feedback ก็คือให้ aware ไว้บางนิดนึง คุยกับคนรู้จักที่อยู่ในวงการ marketing consultancy GroupM คอนซัลของกรุ๊ปเอ็มบอกว่า อย่า ผมก็เลยเอ่ะใจมากขึ้น
สองสามวันต่อมา ฝ่ายบุคคลก็โทรมาอีก บอกว่านัดไม่ได้ ยืนยันของานไปดูก่อน ผมเลยบอกเค้าไปตรงๆว่า ผมไม่ค่อยอยากทำ ผมกลัวโดนหลอก ผมโดนมาเยอะครับ ฝ่ายบุคคลรีบบอกว่า บริษัทเค้าใหญ่โต มีชื่อเสียง ไม่หลอกแน่นอน เราอยากได้คนมาทำงานจริงๆ บลาๆๆ ผมก็เลยบอกว่าทำให้ก็ได้ แต่ผมก็ทำแบบคร่าวๆ เนื้อหาน้อย ไม่เยอะ ก็เพียงเท่านี้ที่ทำได้ ปกป้องตัวเองไว้นิดนึง แล้วก็เลยส่งไป ใจนึงก็คิดว่าไม่ได้งานก็ไม่เป็นไร เริ่มทำใจไว้แล้ว
หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป ก็เงียบ เลยโทรไปถามว่าจะนัดให้เข้าไปคุยเมื่อไหร่ ฝ่ายบุคคลก็บอกว่ายังไม่มีคำตอบมาเลย
ครบสองอาทิตย์ ผมก็โทรไปใหม่ ใจนึงก็เริ่มหงุดหงิดบอกตัวเองไม่น่าเลยเรา ฝ่ายบุคคลก็บอกยังไม่มีคำตอบเลย ผมเลยบอกไปว่า ผมก็คิดไว้อยู่แล้วว่าจะออกมาเป็นแบบนี้ เอาเป็นว่า ผู้บริหารของคุณว่างเมื่อไหร่ก็โทรมาบอกผมแล้วกัน ไม่ถึง 30 นาที ฝ่ายบุคคลก็โทรมานัดเลย อีกสองวัน แต่ขอเป็น 7.30 น. ถึง 8.00 น. เท่านั้น เพราะผู้บริหารไม่ว่าง ผมก็ย้ำว่าแน่ใจเหรอว่าเวลานี้จริง เพราะมันเช้าเกิน ผมอ่ะไม่มีปัญหา เพราะบ้านอยู่ใกล้ ขับรถแค่ 10 นาทีเอง ฝ่ายบุคคลก็ยืนยันตามนั้น
วันนัดมาถึง ผมไปถึง 7.00 น. เรียกได้ว่า ไปเปิดบริษัทให้เค้าด้วยซ้ำ แต่ก็รอไปจน 8 โมง เค้าก็ไม่มี พอไปถามฝ่ายบุคคล เค้าก็บอกว่า กำลังเดินทางมาค่ะ รถอาจติด 8.15 เดินไปถามใหม่ เค้าก็บอกให้รออีกนิด 8.30 ก็แล้ว 8.45 ก็แล้ว ผมรอจน 9.00 น. ก็ยังไม่มา ผมเลยเดินไปบอกฝ่ายบุคคลว่าผมจะเดินลงไปซื้อกาแฟดื่มหน่อย ถ้ามาแล้วโทรเรียกด้วยแล้วกัน เผอิญตอนผมลงลิฟท์ไป ผมเห็นเค้าเพิ่งจะมา แต่เค้าคงไม่เห็นผม ผมเลยรีบไปซื้อกาแฟดื่มแล้วรีบกลับขึ้นลิฟท์มาใหม่ ผมไม่ได้บอกฝ่ายบุคคลว่าผมเห็นเค้ามาถึงแล้ว แต่แค่ถามไปเฉยๆว่าพร้อมหรือยัง คืออยากจะหลอกถาม จะดูว่าเค้าจะตอบยังไง เพราะตอนนั้น ผมโมโหมากๆ รู้แล้วว่าโดนหลอกแน่ๆ ฝ่ายบุคคลก็บอกว่า คนสัมภาษณ์ยังไม่มาเลย ผมหน้าชานิดหน่อย แต่ไม่ได้ตอบอะไร บอกว่างั้นผมคงต้องกลับก่อน เพราะสิบโมงผมมีนัดที่อื่น ผมมีนัดต่อจริงๆครับ ไม่ได้เป็นข้อแก้ตัว ฝ่ายบุคคลก็บอกว่า รอหน่อยก็ได้ ผมตอบไปว่าผมไม่อาจไปผิดนัดที่อื่นต่อได้ครับ ถ้าคุรพร้อมเมื่อไหร่ ค่อยโทรมาบอกผมแล้วกัน
หลังจากนั้นผมเลยออกมา โดยที่ไม่มีแม้แต่คำขอโทษสักคำ คำขอโทษที่ว่า ไม่ว่าจะเป็นฝ่ายไหนก็แล้วแต่ ผมว่า คนเราควรจะต้องให้เกียรติกัน ตรงต่อเวลาตอกัน ถ้าผิดนัดก็ต้องขอโทษอีกฝ่าย เพราะ เวลาเป็นของมีค่า เวลาของคุณมีค่า เวลาของผมมีค่า ผมเสียเวลาให้คุณ แต่คุณทำลายเวลาผมลงไปโดยไม่มีแม้แต่คำขอโทษ
ผมยังนึกๆว่า บอกตัวเองไปหลายรอบแล้วว่าอย่ามาทำงานบริษัทของไทย culture แบบนี้ มันเลยยังไม่สามารถทำให้บริษัทของไทย ก้าวไปข้างหน้าได้สักที
นี่ผ่านมาสองอาทิตย์ ทางบริษัทนี้ก็ยังเงียบ ผมก็เดาๆไว้แล้วว่าน่าจะเสียเวลาเปล่าครับ
เฮ้อชีวิต