"ทองเนื้อเก้า" พอหลวงพี่ วันเฉลิมออกมาทีไร ลุ้นช่วยทุกตอน

ต้องยอมรับว่าตั้งแต่รุ่นเด็กๆ ไม่มีที่ติ ทำให้ร้องให้ตามทุกฉาก ยิ้มตามทุกตอน
แต่พอเมื่อวาน หลวงพี่ออกมาทีไร มันเหมือนต้องกลั้นใจดู  เจมส์ เล่นไม่เข้าพวกเลย
เวลาพูดก็ดูเนิบๆ ท่องบท ( ไม่เ้หมือนพระที่ดูสำรวม )

ยิ่งตอนที่เดินคนเดียว มาเจอหนูสมกับคุณย่า  ทำหน้าเหมือนคนไม่สบาย เอ๋อๆ  นึกแปลกใจทำไมคุณอ๊อฟให้ผ่านมาได้ไง ซีนนี้
ยังนึกในใจคนเดียวว่า สงสัยแต่งเอฟเฟคแล้วผมมันรั้งหน้าผาก

เมื่อคืนเสียน้ำตา ซีนที่พี่น้องกลับมาเจอกัน แต่ถ้าคุณออฟแช่กล้องไว้สามพี่น้องอีกซักนิดรับรองเป็นซีนแห่งปี อีกซีนเลยทีเดียว
แต่ พอโฟกัสมาที่หลวงพี่ มันเลยทำให้อารมณ์สะดุดทันที

ปล. ทองเนื้อเก้า ชอบบทสรุปของละคร สอนคนได้ดีจริงๆ