เล่าประสบการณ์เจอม๊อบคนดี

อยากแบ่งปันเพื่อน ๆ หลังจากเจอประสบการณ์ตรงของม๊อบหลายชื่อ แต่ผมของเรียกม๊อบเหล่านี้ว่าม๊อบคนดีก็แล้วกัน ที่ปักหลักที่ถนนราชดำเนิน เนื่องจากวันนี้เป็นวันแรกของการเดินดาวกระจายไปตามสถานที่ต่าง ๆ แบบที่เขาเรียกว่าเดินอย่างสันติ ผมเริ่มเจอกับปัญหารถติดในการมาทำงาน เพราะที่ทำงานเป็นหนึ่งในสถานที่เป้าหมาย ในการมาเยือนของคนกลุ่มนี้ อ้ออยู่แถวถนนราชดำเนินนั่นแหละครับ ผมคิดในใจว่าเอานะเขาทำตามสิทธิตามระบอบประชาธิปไตย ต้องทนฟังคนที่ทำงานวิจารณ์กัน ทั้งสนับสนุนและคัดค้านการกระทำของคนกลุ่มดังกล่าว และเสียงนกหวีดและคำปราศรัยที่ขนาดอยู่ในห้องกระจกยังได้ยิน ในระหว่างนั้นก็ต้องเริ่มวางแผนในการเดินทางกลับ เพราะผมมีลูกเล็กที่ฝากไว้กับศูนย์เด็กเล็กบริเวณอนุสาวรีย์ชัยฯ จนเคราห์ะกรรมของผมเริ่มชัดขึ้น เมื่อเลิกงานออกมารอรถ ต้องประสานสายตากับกลุ่มผู้ร่วมชุมนุมที่มองคนกลุ่มอื่นเหมือนไม่ใช่คนชาติเดียวกัน ผมเริ่มสำรวจตัวเองว่าไปมองเขาอย่างไม่เป็นมิตรหรือ แต่ก็เปล่านี่ผมคิด สุดท้ายเมื่อไม่มีรถประจำทาง ผมเริ่มกางร่มเดินฝ่าฝนที่ตกช่วงเย็น ผ่านวัดมกุฎ ฯ มาวัดโสม ฯ ผ่านม๊อบตรงนางเลิ้ง เพื่อมาแยกกระทรวงต่างประเทศ และมาถนนศรีอยุธยา เอานะเคยเดินเมื่อมีม๊อบ แต่ที่ทำให้เหนื่อยใจคือ ระหว่างทาง ม๊อบที่เดินสวนกันมีเสื้อระบุแหล่งที่มา อย่างท่าแซะ ชุมพร หรืออีกหลายจังหวัดในภาคใต้ ก็คิดไม่แปลกที่แกนนำเขาเป็น ส.ส.หรืออดีต ส.ส.ในภาคใต้นี่ แต่จะว่าภาคเดียวก็ไม่ได้ เพราะมีคนกทม.ด้วย แต่ที่แปลกเพราะแกนนำบอกคนมาชุมนุมไม่มีการจ้างมา แต่ที่ได้ยินกับหูคือ จำนวนเงินที่เขาจะได้รับ กับไปรับที่ใคร กับจุดเรื่องอาหารการกินของพวกเขาว่ามาจากไหน เอาคิดแล้วว่าต้องมารูปนี้ แต่ที่ต้องคิดคือแล้วการลงทุนของกลุ่มใดที่มอบให้กับคนมาร่วมชุมนุม เขาจะส่งน้ำเลี้ยงไปอีกนานแค่ไหน และเป้าหมายของเขาจะไปถึงจุดใดถึงจะพอใจ และความอดทนของคนอีกจำนวนมาก ที่เริ่มไม่เห็นด้วยกับม๊อบเหล่านี้จะสิ้นสุดความอดทนเมื่อใด เพราะวัดจากผมเองที่คิดทางบวกกับม๊อบยังเริ่มขุนเคือง กับการต้องเดินร่วมชั่วโมงในเมื่อผมควรใช้เวลาและใช้พาหนะที่ได้รับความสะดวกมากกว่านี้ เพื่อนๆ  อาจคิดว่าก็เป็นธรรมดาของการมีม๊อบที่ไม่ว่าสีใดก็ต้องเป็นแบบนี้ แต่ผมขอถามว่าแล้วทำไมผมต้องทน นี่ขนาดพวกคุณยังไม่เปลี่ยนแปลงประเทศผมยังลำบากแล้ว และถ้าพวกคุณทำได้สำเร็จพวกผมไม่หายนะขนาดไหน ผมไม่อยากคิดเลย กับอีกประการคือจุดยืนกับการเปลี่ยนแปลงระบบหลังแกนนำพูดพลังจะเอาระบอบสมบูรณาสิทธิราชมาใช้ แบบโหนกันเต็ม ๆ แต่คิดได้แล้วพวกตนจะไปอยู่ไหน วันนี้เริ่มบอกประชาธิปไตยสมบูรณ์แบบอีกแล้วจะเอาแบบไหนกันแน่ ขนาดจุดยืนยังโลเลแล้วการเดินหน้าต่อจะเป็นอย่างไรผมไม่อยากคิดเลยครับ คิดได้อย่างเดียวว่าโชคร้ายที่ต้องมาทนกับเรื่องเหล่านี้ ที่เกิดจากน้ำมือของคนร่วมชาติครับ