เราเคยแอบชอบรุ่นพี่คนนึงตอนสมัยเรียนมหาวิทยาลัย แต่ไม่เคยบอก ไม่เคยพูดให้เค้ารู้ ใกล้สุดก็คือเอาสมุดไปให้เค้าเซ็นต์ ทำความรู้จักระหว่างรุ่นพี่รุ่นน้อง จนมารู้ในภายหลังว่าเค้ามีแฟน เราก็ไม่ได้ทำอะไรให้คนอื่นสงสัยเลยนะว่าเราแอบปลื้มเค้าอยู่นะคะ เราไม่ได้บอกเพื่อนเราด้วยซ้ำ (หมายถึงเพื่อนตอนปี 1 ตอนนั้นนะคะ แต่เราเพิ่งจะมาเล่าให้เพื่อนสนิทคณะใหม่ฟังตอนเราซิ่วแล้ว )
ในตอนนั้นเราเป็น เฟรชชี่ปี 1 คณะวิดยา มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง
ในวันรับน้อง จะมีกิจกรรมที่ให้น้องนั่งอยู่วงกลมนอก พี่จะนั่งอยู่วงกลมใน แล้วหันหน้าเข้าหากัน ให้พี่ผูกข้อมือให้น้อง ให้พรน้องทำความรู้จักกัน
ตอนนั้นเราก็สนุกมาก และแล้วความสนุกของเราก็จบลง เพราะมีพี่ผู้หญิงคนนึงพอเค้านั่งเลื่อนๆมาถึงตำแหน่งที่เรานั่ง เค้าก็ทำเป็นไม่สนใจ เลื่อนข้ามตำแหน่งที่เรานั่งไปเลย โดยไม่พูดกับเราสักคำ (ตอนนั้นเราก็งงอ่ะ ว่ารุ่นพี่คนนี้เป็นอะไร พอเค้าไปนั่งตำแหน่งตรงข้ามเพื่อนข้างๆเรา เค้าก็พูดทักทายเพื่อนเราตามปกติ โดยไม่หันมามองเราเลย)
วันหลังๆมาเจอกันโดยบังเอิญ เราก็ยิ้มให้ แต่เค้ากลับไม่ยิ้มตอบทำหน้าเฉยๆใส่เรา มองไม่เห็นเราซะงั๊น เราก็หน้าเจื่อนไปเลยค่ะ
จนเวลามันผ่านไปเป็นปี เราซิ่วย้ายคณะค่ะ มาอยู่ปี 1 คณะเกษตร (ค่อยสุขภาพจิตดีมาหน่อย ไม่มีรุ่นพี่คนไหนที่ทำท่าทางหมางเมินกับเราแบบที่เคยเจอในคณะเดิม ฮ่าๆๆ)
จนวันนึงเราไปนั่งกินก๋วยเตี๋ยวกับเพื่อนแถวหน้ามหาวิทยาลัยน่ะแหละ โต๊ะข้างๆเค้าคงคิดว่าเราไม่ได้ยินสิ่งที่เค้าพูดกัน
เค้าพูดชื่อเรา (ขอสมมุติชื่อว่า A นะคะ ส่วนรุ่นพี่ที่เราเคยชอบเอาสมุดไปให้เค้าเซ็นต์ก็ชื่อ B ล๊ะกัน)
ผู้ชาย : คนนี้แหละ A คนที่ B บราๆๆๆ (ฟังไม่ออกค่ะ พูดเบาลง)
ผู้หญิง : คนเนี๊ยะเหรอ ไม่เห็นสวยเลย ไม่รู้ว่า B ชอบได้ไง
ผู้ชาย : นั่นดิ บราๆๆๆๆ
เราก็อึ้งตั้งแต่ เราได้ยินชื่อตัวเอง จากคนที่เราไม่รู้จักแล้วล่ะค่ะ
เกิดอะไรขึ้นวะ (ถามตัวเองในใจ จะดีใจดีมั๊ยที่ Bชอบเรา หรือจะโกรธคู่แฟนคู่นี้ดี อารมณ์ตอนนั้นมันแทบจะไม่อยากกินก๋วยเตี๋ยวต่อแล้วอ่ะค่ะ กระอักกระอ่วน)
ไม่เท่านั้น เจออีกค่ะ เราไปทำกิจกรรมเปิดหมวกที่ตลาดนัดหน้ามหาวิทยาลัยค่ะ เราก็แหกปากมันเข้าไป เพื่อให้คนเดินผ่านไปมาสนใจบริจาคเงิน เพื่อเอาไปมอบให้โรงเรียนในชนชท (ค่ายพัฒนาโรงเรียนที่สภานักศึกษาจัดขึ้นน่ะค่ะ เราทำกิจกรรมไปด้วยเรียนไปด้วย) แล้ววันนั้นเราก็ได้ยินผู้หญิงสองคนที่เดินผ่านไป (ไม่รู้เค้าตั้งใจให้เราได้ยินรึปล่าวนะคะ)
ผู้หญิงคนที่ 1: เนี๊ยะแหละคนนี้แหละ คนที่ B บราๆๆๆ (เราได้ยินชื่อ B เราก็หยุดแหกปากแล้วค่ะ ตอนนั้น)
ผู้หญิงคนที่ 2 : (หัวเราะ) เหรอ ไอ้ B มันชอบผู้หญิงพูดมากเหรอ
แล้วชีสองคนก็เดินจากไปด้วยเสียงหัวเราะคิกๆคักๆ
เปิดหมวกวันนั้นของเรา สำหรับเรามันกร่อยไปทันที เริ่มไม่สนุกแล้ว มีแต่เรื่องอะไรก็ไม่รู้ ทำไมเราต้องมาได้ยินคนที่เราไม่รู้จักเค้าสักนิด มาพูดถึงเราแบบนี้ก็ไม่รู้ อารมณ์บูดเลยค่ะ แต่ก็ยังพูดแหกปากต่อไป ระดับเสียงลดลง แค่นั้นเอง เฮ่อๆๆๆ
เจออีกเหตุการณ์หนึ่ง กำลังเดินลงรถเมล์มาถึงหน้ามหาวิทยาลัย ก็มีผู้หญิงสองคน ซุบซิบๆ อะไรก็ไม่รู้ ได้ยินแค่ว่า
" คนนี้เหรอ (หัวเราะคิกคัก) ซุบซิบๆๆๆๆ" มองหน้าเราแล้วหัวเราะอ่ะ
ให้เรารู้สึกยังไงได้นอกจาก รู้สึกแย่อ่ะ เหมือนตัวตลก
เรารู้จักผู้หญิงคนนึงในสองคนนั้น เค้าเป็นรุ่นพี่คณะเก่า ภาควิชาเก่าเราเอง เราก็เลยพอจะเดาออกว่ามันเรื่องเดิมแน่ๆ เรื่อง นาย B เหมือนเดิมแน่ๆ
จากนั้นมาเราพยายามเลี่ยงที่จะเดินผ่านคณะเก่าเรา ไม่อยากรับรู้ ไม่อยากได้ยินอะไรที่มันทำให้รู้สึกแย่อีก
เราก็ไม่รู้นะคะว่า รุ่นพี่ B คนที่เราแอบปลื้มเค้าเลิกกับแฟนเค้ารึยัง หรือเลิกเพราะอะไร ทำไมมันถึงทำให้เกิดเรื่องให้คนคณะนี้ พอเจอหน้าเรา ต้องมีปฏิกิริยากับเราแบบนี้ มันทำให้รู้สึกแย่มากๆอ่ะค่ะ (บางทีเราก็คิดนะ ว่าถ้าตอนซิ่วทำคะแนนได้เยอะกว่านี้อีกสิบคะแนน ก็คงไม่ต้องมาอยู่มหาวิทยาลัยเดิม เจอเรื่องแย่ๆเดิมๆ Ps. เราเลือกมหาลัยเดิม คณะใหม่เป็นอันดับที่ 3 อ่ะค่ะ )
เรื่องพวกนี้มันผ่านไปนานแล้วค่ะเพื่อนๆ พี่ๆน้องๆห้องสยาม แต่เรายังจำมันได้ มันเหมือนว่าเราเก็บมาเป็นปมด้อยตัวเองไปเลย
เรารู้สึกไม่มั่นใจกันหน้าตาตัวเอง บางทีเราก็คิดนะว่า อยากสวย ไปศัล ดีมั๊ย เหมือนอยากเอาชนะคำสบประมาท (ทั้งๆที่คนเหล่านั้นที่เคยพูดดูถูกเรา เค้าไปอยู่ที่ไหนกันหมดแล้วก้ไม่รู้ คงไม่มีใครจะมาคอยเฝ้าติดตามหน้าตาเรา จริงมั๊ย ฮ่าๆๆ) แต่มันก้อดไม่ได้ที่จะเอามาเป็นอารมณ์อ่ะค่ะ
เวลาส่องกระจก สิวขึ้นทีไร มองจมูกตัวเองทีไร ก็คิดโอ๊ยยย ทำไมฉันไม่สวยสักทีนะ
เหมือนเป็นโรคจิตอ่อนๆมั๊ยเนี๊ยะ เรื่องมันก็ผ่านมาตั้งนานแล้วอ่ะ เห้อ ไม่รู้จะคิดบวกยังไงให้ลืมเรื่องเหล่านี้ไปได้อ่ะค่ะ ใครช่วยให้ข้อคิดทีเถอะ ช่วยที
หรือใครเคยเจอ ความรักที่มีปัญหากับคนรอบข้างแบบเราบ้างคะ เอามาแชร์ได้นะ อยากอ่าน (ปกติเราเข้ามาอ่านอ่ะค่ะ ไม่ค่อยได้ตั้งกระทู้เท่าไหร่ อ่านกระทู้เรื่องราวของชาวบ้าน อ่านเมนต์ฮาๆ มันสนุกกว่าเรื่องของตัวเองเยอะเลยค่ะ)
เคยมีความรักที่มีปัญหากับคนรอบข้าง จนมันมาเป็นปมด้อยของตัวเองมั๊ยคะ
ในตอนนั้นเราเป็น เฟรชชี่ปี 1 คณะวิดยา มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง
ในวันรับน้อง จะมีกิจกรรมที่ให้น้องนั่งอยู่วงกลมนอก พี่จะนั่งอยู่วงกลมใน แล้วหันหน้าเข้าหากัน ให้พี่ผูกข้อมือให้น้อง ให้พรน้องทำความรู้จักกัน
ตอนนั้นเราก็สนุกมาก และแล้วความสนุกของเราก็จบลง เพราะมีพี่ผู้หญิงคนนึงพอเค้านั่งเลื่อนๆมาถึงตำแหน่งที่เรานั่ง เค้าก็ทำเป็นไม่สนใจ เลื่อนข้ามตำแหน่งที่เรานั่งไปเลย โดยไม่พูดกับเราสักคำ (ตอนนั้นเราก็งงอ่ะ ว่ารุ่นพี่คนนี้เป็นอะไร พอเค้าไปนั่งตำแหน่งตรงข้ามเพื่อนข้างๆเรา เค้าก็พูดทักทายเพื่อนเราตามปกติ โดยไม่หันมามองเราเลย)
วันหลังๆมาเจอกันโดยบังเอิญ เราก็ยิ้มให้ แต่เค้ากลับไม่ยิ้มตอบทำหน้าเฉยๆใส่เรา มองไม่เห็นเราซะงั๊น เราก็หน้าเจื่อนไปเลยค่ะ
จนเวลามันผ่านไปเป็นปี เราซิ่วย้ายคณะค่ะ มาอยู่ปี 1 คณะเกษตร (ค่อยสุขภาพจิตดีมาหน่อย ไม่มีรุ่นพี่คนไหนที่ทำท่าทางหมางเมินกับเราแบบที่เคยเจอในคณะเดิม ฮ่าๆๆ)
จนวันนึงเราไปนั่งกินก๋วยเตี๋ยวกับเพื่อนแถวหน้ามหาวิทยาลัยน่ะแหละ โต๊ะข้างๆเค้าคงคิดว่าเราไม่ได้ยินสิ่งที่เค้าพูดกัน
เค้าพูดชื่อเรา (ขอสมมุติชื่อว่า A นะคะ ส่วนรุ่นพี่ที่เราเคยชอบเอาสมุดไปให้เค้าเซ็นต์ก็ชื่อ B ล๊ะกัน)
ผู้ชาย : คนนี้แหละ A คนที่ B บราๆๆๆ (ฟังไม่ออกค่ะ พูดเบาลง)
ผู้หญิง : คนเนี๊ยะเหรอ ไม่เห็นสวยเลย ไม่รู้ว่า B ชอบได้ไง
ผู้ชาย : นั่นดิ บราๆๆๆๆ
เราก็อึ้งตั้งแต่ เราได้ยินชื่อตัวเอง จากคนที่เราไม่รู้จักแล้วล่ะค่ะ
เกิดอะไรขึ้นวะ (ถามตัวเองในใจ จะดีใจดีมั๊ยที่ Bชอบเรา หรือจะโกรธคู่แฟนคู่นี้ดี อารมณ์ตอนนั้นมันแทบจะไม่อยากกินก๋วยเตี๋ยวต่อแล้วอ่ะค่ะ กระอักกระอ่วน)
ไม่เท่านั้น เจออีกค่ะ เราไปทำกิจกรรมเปิดหมวกที่ตลาดนัดหน้ามหาวิทยาลัยค่ะ เราก็แหกปากมันเข้าไป เพื่อให้คนเดินผ่านไปมาสนใจบริจาคเงิน เพื่อเอาไปมอบให้โรงเรียนในชนชท (ค่ายพัฒนาโรงเรียนที่สภานักศึกษาจัดขึ้นน่ะค่ะ เราทำกิจกรรมไปด้วยเรียนไปด้วย) แล้ววันนั้นเราก็ได้ยินผู้หญิงสองคนที่เดินผ่านไป (ไม่รู้เค้าตั้งใจให้เราได้ยินรึปล่าวนะคะ)
ผู้หญิงคนที่ 1: เนี๊ยะแหละคนนี้แหละ คนที่ B บราๆๆๆ (เราได้ยินชื่อ B เราก็หยุดแหกปากแล้วค่ะ ตอนนั้น)
ผู้หญิงคนที่ 2 : (หัวเราะ) เหรอ ไอ้ B มันชอบผู้หญิงพูดมากเหรอ
แล้วชีสองคนก็เดินจากไปด้วยเสียงหัวเราะคิกๆคักๆ
เปิดหมวกวันนั้นของเรา สำหรับเรามันกร่อยไปทันที เริ่มไม่สนุกแล้ว มีแต่เรื่องอะไรก็ไม่รู้ ทำไมเราต้องมาได้ยินคนที่เราไม่รู้จักเค้าสักนิด มาพูดถึงเราแบบนี้ก็ไม่รู้ อารมณ์บูดเลยค่ะ แต่ก็ยังพูดแหกปากต่อไป ระดับเสียงลดลง แค่นั้นเอง เฮ่อๆๆๆ
เจออีกเหตุการณ์หนึ่ง กำลังเดินลงรถเมล์มาถึงหน้ามหาวิทยาลัย ก็มีผู้หญิงสองคน ซุบซิบๆ อะไรก็ไม่รู้ ได้ยินแค่ว่า
" คนนี้เหรอ (หัวเราะคิกคัก) ซุบซิบๆๆๆๆ" มองหน้าเราแล้วหัวเราะอ่ะ
ให้เรารู้สึกยังไงได้นอกจาก รู้สึกแย่อ่ะ เหมือนตัวตลก
เรารู้จักผู้หญิงคนนึงในสองคนนั้น เค้าเป็นรุ่นพี่คณะเก่า ภาควิชาเก่าเราเอง เราก็เลยพอจะเดาออกว่ามันเรื่องเดิมแน่ๆ เรื่อง นาย B เหมือนเดิมแน่ๆ
จากนั้นมาเราพยายามเลี่ยงที่จะเดินผ่านคณะเก่าเรา ไม่อยากรับรู้ ไม่อยากได้ยินอะไรที่มันทำให้รู้สึกแย่อีก
เราก็ไม่รู้นะคะว่า รุ่นพี่ B คนที่เราแอบปลื้มเค้าเลิกกับแฟนเค้ารึยัง หรือเลิกเพราะอะไร ทำไมมันถึงทำให้เกิดเรื่องให้คนคณะนี้ พอเจอหน้าเรา ต้องมีปฏิกิริยากับเราแบบนี้ มันทำให้รู้สึกแย่มากๆอ่ะค่ะ (บางทีเราก็คิดนะ ว่าถ้าตอนซิ่วทำคะแนนได้เยอะกว่านี้อีกสิบคะแนน ก็คงไม่ต้องมาอยู่มหาวิทยาลัยเดิม เจอเรื่องแย่ๆเดิมๆ Ps. เราเลือกมหาลัยเดิม คณะใหม่เป็นอันดับที่ 3 อ่ะค่ะ )
เรื่องพวกนี้มันผ่านไปนานแล้วค่ะเพื่อนๆ พี่ๆน้องๆห้องสยาม แต่เรายังจำมันได้ มันเหมือนว่าเราเก็บมาเป็นปมด้อยตัวเองไปเลย
เรารู้สึกไม่มั่นใจกันหน้าตาตัวเอง บางทีเราก็คิดนะว่า อยากสวย ไปศัล ดีมั๊ย เหมือนอยากเอาชนะคำสบประมาท (ทั้งๆที่คนเหล่านั้นที่เคยพูดดูถูกเรา เค้าไปอยู่ที่ไหนกันหมดแล้วก้ไม่รู้ คงไม่มีใครจะมาคอยเฝ้าติดตามหน้าตาเรา จริงมั๊ย ฮ่าๆๆ) แต่มันก้อดไม่ได้ที่จะเอามาเป็นอารมณ์อ่ะค่ะ
เวลาส่องกระจก สิวขึ้นทีไร มองจมูกตัวเองทีไร ก็คิดโอ๊ยยย ทำไมฉันไม่สวยสักทีนะ
เหมือนเป็นโรคจิตอ่อนๆมั๊ยเนี๊ยะ เรื่องมันก็ผ่านมาตั้งนานแล้วอ่ะ เห้อ ไม่รู้จะคิดบวกยังไงให้ลืมเรื่องเหล่านี้ไปได้อ่ะค่ะ ใครช่วยให้ข้อคิดทีเถอะ ช่วยที
หรือใครเคยเจอ ความรักที่มีปัญหากับคนรอบข้างแบบเราบ้างคะ เอามาแชร์ได้นะ อยากอ่าน (ปกติเราเข้ามาอ่านอ่ะค่ะ ไม่ค่อยได้ตั้งกระทู้เท่าไหร่ อ่านกระทู้เรื่องราวของชาวบ้าน อ่านเมนต์ฮาๆ มันสนุกกว่าเรื่องของตัวเองเยอะเลยค่ะ)