แดนสูงสุดแห่งขุนเขาวิปักษา ดั่งเทวาสรรค์สร้างทางสวรรค์
เชื่อมสี่ภพคงอยู่นิทนิรันดริ์ แม้ชีวันเลยลับนิยุตกาล

องค์เจดีย์วาวระยับสูงเสียดฟ้า ทั้งสลักอักขราวิจิตรสาน
กำแพงผนังสูงใหญ่ยลตระกาล ตั้งตระหง่านเหนือยอดเขาลำเนาไพร
บานทวารล้วนลักขณ์อัคเรศ สุดวิเศษจะพลาดพบจากที่ไหน
เหล่าอัปสรถูกสลักจากหทัย ช่างอ่อนช้อยพลิ้วไหวดั่งองค์จริง

ทั้งบารายล้อมรอบอยู่สี่ด้าน ดั่งสายธารสีทันดรสงบนิ่ง
แววระยับผ่องใสดูไร้สิ่ง- มีมลทินจับต้องให้หมองมัว
ครั้นย่างผ่านบานทวารอุดรทิศ สุดพินิจจงเจาะสะเหมาะสมร
ภาพทับหลังสลักลายอรชร สัตว์สิงขรล้วนลักขณ์น่าหวั่นเกรง

หากย่างผ่านทิศทักษิณนั้นแลล้วน ทั้งหมู่มวลอัจฉรามิคล่ำเคร่ง
บ้างเริงร่าร่ายรำมิรู้เพลง ดูครื้นเครงสำรวลร่าเกษมศานต์
เหลือสองบานทวารคู่ข้ามทิศ นั้นถูกปิดมิให้ผู้ใดผ่าน
เป็นประตูเชื่อมสู่แดนหิมพานต์ เมื่อถึงกาลทั้งสองภพบรรจบย้าย