จะไปขอสาวแต่งงาน ขอกำลังใจด้วยครับ

สวัสดีครับ ขอเวิ่นส่งท้ายอาทิตย์เสียหน่อย

วันนี้ ผมจะไปเที่ยวครับ และจะไปขอสาวคนหนึ่งแต่งงาน เธอเป็นคนอยากไปเที่ยว ผมก็เลยจัดทริป พร้อมซ้อนแผนเสียเลย จะไปขอตรงไหนยังไงก็คงไปด้นสดเอาดาบหน้า เป็นกำลังใจให้ด้วยนะครับ

ผมรู้จักเธอตั้งแต่ชั้น ม ปลาย นับถึงตอนนี้ก็คง 15-16 ปีเข้าไปแล้วถึงจะพึ่งมาเป็นแฟนกันไม่กี่ปีก็เถอะ เรียน ม ปลายด้วยกัน แล้วก็แยกกันไปเข้ามหาวิทยาลัย กลับมาทำงานที่เดียวกัน ผมโดนบริษัทส่งไปต่างประเทศ กลับมาไทย เธอย้ายงานไปแล้ว แล้วก็เจอกันอีก วนๆห่างๆใกล้ๆอยู่แบบนี้
เธอเป็นคนใจเย็น ยิ้มง่าย ช่างห่วงใยคนอื่น ไปเอาเรื่องของเขามาเป็นของตัวเสียหมด เข้ากับคนง่ายมาก และด้วยความที่รู้จักกันมานาน เราก็เลยไม่ต้องเฟคกัน ไม่ต้องปรับตัวกันอยู่ด้วยแล้วสบายใจ ว่าแล้วก็อยากได้เธอมาเป็นแม่ศรีเรือน

นั่งนิ่งนึกตรึกตรองอยู่หลายพลบ
จนเจนจบแจ้งจิตกระจ่างสิ้น
ว่ากัลยาเลิศแล้วในแดนดิน
คะนึงนิจเป็นอาจิณมิเว้นวาย

เป็นเพียงชายธรรมดาสามัญชาติ
เพียงมุ่งมาดสมานสมรก็สุดหมาย
แม่เหมือนเดือนกลางฟ้าโพยมพราย
เรียมก็คล้ายกระต่ายน้อยเฝ้าคอยจันทร์

ค่อยเก็บหินค่อยวางทีละก้อน
ค่อยค่อยซ้อนเป็นทางเดินไปหาฝัน
ทีละนิดทีละน้อยทีละวัน
จากวันนั้น ถึงวันนี้ ค่อยเรียบเรียง

คุกสองเข่า ชูแหวน แม่ยอดหญิง
นับแต่นี้ทุกสิ่งไม่บ่ายเบี่ยง
จะทุกข์สุขสาบานจะคู่เคียง
จะไม่หลบไม่เลี่ยงไม่มีใคร

ถ้าแม่มีเมตตาแก่เรียมบ้าง
ขอแม่วางมือเถิดจะสวมให้
ธำมรงค์วงนิ้วนางใกล้หทัย
เป็นสัญญาระหว่างใจเราเถิดเอยฯ

ถ้าสำเร็จจะมาอัพเดต ถ้าหายเงียบไปเลยก็สันนิษฐานว่าหลบไปเลียแผลใจละกันครับ >_<