"ชีวิตคนมันก็เท่านี้"

เคยสงสัยไหมคะว่า เราเกิดมาเพื่ออะไร ต้องการอะไร และทุกวันนี้ที่เรามีชีวิตอยู่เพื่อใคร หรือเพื่อตัวเราเอง
อาจดูวกวนและสับสน แต่อยากพิมพ์อะไรตามใจคิด มันอาจจะเบาและดูล่องลอยหาสาระอะไรไม่ได้นะคะ

เมื่อตอนเป็นเด็ก เราเรียนเพื่ออนาคต เพื่อความภูมิใจของพ่อแม่ ทำตัวดี ๆ เพื่อให้ท่านมีความสุข
และเมื่อเราทำอะไรผิดพลาด สิ่งนั้นจะเป็นปมค้างคาให้เราทำดีขึ้นเรื่อย ๆ แม้มันจะไม่ดีที่สุดก็ตาม

จนเมื่อโตเป็นผู้ใหญ่ เป็นวัยทำงาน แข่งขันกันเพื่อหาเงินให้มากที่สุด ตอบสนองความสุขที่เงินซื้อได้
แต่ในใจลึก ๆ มันยังไม่เต็ม มันยังโหวง ๆ และว่างเปล่า

เมื่อมีครอบครัว ทุกอย่างยิ่งนิ่ง และสงบ อยู่เพื่อรักใครสักคน หรืออยู่เพื่อให้ใครสักคนรัก
ดูแล้วเหมือนเป็นหน้าที่ในชีวิตเราไม่สิ้นสุด เป็นลูกที่ดี เป็นแม่ที่ดี เป็นเมียที่ดี แต่มันยังว่างเปล่าเหมือนเดิม
ยังกับคลื่นที่ซัดหาดทราย ก่อทรายสูงเท่าไหร่มันมลายหายไป ไม่เห็นแม้แต่เงา

ไม่ได้ขาดกำลังใจ ยังมีสติและรู้ตัวอยู่ เพียงแต่สงสัยว่าคนอื่นคิดเหมือนกันไหม
ว่าเมื่อถึงจุด ๆ หนึ่งที่คุณไม่อยากได้อะไรอีกแล้วในโลกนี้ เงินทอง ความสุข ความรัก คุณจะทำอย่างไรต่อไปคะ

***ขออนุญาตแท๊กห้องศาสนาด้วยนะคะ อยากได้ข้อคิดหลาย ๆ แง่มุม