ขอระบายปัญหาเนื่องจากอึดอัด หลายสิ่งอย่างที่แม่ตัวเองทำปัจจุบันเราแต่งงานแล้ว ทำงานประจำ 2 คนกับสามี มีลูก 1 คน อายุ 1 ขวบ ฝากแม่เราเลี้ยงที่ต่างจังหวัด ซึ่งเดิมก่อนเราคลอดเราอยู่อพาร์ทเม้นท์กันกับสามี แม่ก็พูดเสมอว่ายังไงถ้าลูกคลอดแล้วจะมาเลี้ยงให้ ลูกต้องอยู่กับพ่อแม่จึงจะอบอุ่นแต่ต้องซื้อบ้านก่อนนะ ถึงจะยอมให้มาอยู่ด้วย (ช่วงคลอดเราลาคลอดมาเลี้ยงเอง 3 เดือนค่ะ)
โอเค หลังจากที่เราคลอดได้ประมาณ 5 เดือน ได้ทาวเฮ้าส์มือสอง renovate ใหม่มา 1 หลัง แม่ก็มาเลี้ยงให้ตามสัญญาแต่เอาเข้าจริง ๆ แม่ก็อยู่ไม่ได้ อันนี้เราเข้าใจเพราะบ้านที่ต่างจังหวัดเป็นบ้านเีดี่ยว มีพื้นที่ และแน่นอนมีเพื่อนบ้าน ซึ่งเราก็เข้าใจและเห็นใจแม่บางทีแม่เราอยากกลับบ้าน เราก็ไปส่งลูกเราก็ต้องกลับไปด้วย อยู่ประมาณ 1 เดือน ก็กลับมาอยู่กรุงเทพฯ กันต่อ ทีนี่เริ่มมีปัญหา ไม่พอใจอะไรแม่ก็ประชดประชัน อันนี้ลืมเล่าว่าสามีเราเป็นคนง่าย ๆ ยีงไงก็ได้ ใจเย็น ไม่เคยเถียง ไม่เคยทะเลาะ กลับมาที่แม่ต่อ แม่เริ่มจะบ่นว่าจริง ๆ เอาลูกไปเลี้ยงที่ต่างจังหวัดก็ได้ ให้เราขับรถเทียวเอา ใคร ๆ เค้าก็ทำกัน ใคร ๆ เค้าก็ทำได้ เราก็ถามสามีเราว่าแม่เราว่าแบบนี้ จะว่ายังไง สามีก็ว่าแล้วแต่แม่เรา แต่เค้ารักลูก อยากอยู่กับลูก ที่ซื้อบ่านเพราะว่าอยากอยู่กับลูกเป็นครอบครัวแต่อย่างไรก็ตามก็เข้าใจแม่ว่าคงอึดอัด
สุดท้ายก็ต้องส่งให้แม่เราพร้อมลูกเรากลับบ้านที่ต่างจังหวัดพร้อมกับความสบายใจของแม่ แต่อย่างไรก็ตามทุกครั้งที่แม่เราโมโหอะไร หรือทะเลาะอะไรกับใครก็ช่าง จะมาลงที่เราเสมอตั้งแต่เล็กจนโต แต่เราก็เถียงบ้างไม่เถียงบ้างถ้าเราไม่ผิด และก็คิดว่าอย่างน้อยแม่ก็เลี้ยงลูกให้เรา แต่ก็เท่านั้น แม่เราจะชอบพูดตลอดเวลาที่โมโหว่าลูกน่ะ หาที่เลี้ยงไว้เลยนะ ไม่เลี้ยงแล้ว ซึ่งเราก็เสียใจนะ บ่นให้สามีฟังบ้าง เค้าก็รับฟังเพราะว่าแม่เราเป็นอย่างนี้มาแต่ไหนแค่ไรพ่อเราก็พูดอย่างนี้ เออ พ่อเรา็ก็ช่วยเลี้ยงนะ สุดท้ายเราก็เลยพูดกับแม่เราด้วยอารมณ์เย็น ๆ ว่า แม่ไหนแม่บอกว่าถ้ามีลูกจะให้มาอยู่กับพ่อแม่ จะมาเลี้ยงให้ก็ต่อเมื่อมีบ้าน นี่ก็ทำได้แล้ว แม่ไม่อยากอยู่ก็ไม่ว่าอะไร ก็มาส่งให้แล้ว แม่จะเอายังไงอีก แม่เราบอกว่า เออ ตอนนั้นก็พูดไปอย่างนั้นแหล่ะ ลิ้นไม่มีกระดูกจะพูดยังไงก็ได้ เราอึ้ง น้ำตาตกใน แต่ทำอะไรไ่ม่ได้ มาคุยกับสามี เค้าไม่ว่าอะไร แต่พูดว่า เค้าจะหาเนิสที่กรุงเทพฯ เค้ายอมลำบากกาย มากกว่าลำบากใจ คาดว่าปีนี้เราต้องหาเนิสให้ทันแล้วล่ะค่ะ
แต่ก่อนมีคนบอกว่าถ้ามีลูกแล้วจะรักแม่มากขึ้น แต่เรายอมรับมาไม่ใช่เรา อะไรที่เราไม่อยากให้แม่ทำหรือไม่ชอบ เราจะไม่ทำกับลูกเด็ดขาด จะไม่พูดอะไรที่ทำให้ลูกเสียใจ ขอระบายเท่านี้ล่ะค่ะ ขอบคุณที่อ่านค่ะ
ทำอย่างไรเมื่อแม่ของตัวเองทำให้ครอบครัวไม่ีมีความสุข
โอเค หลังจากที่เราคลอดได้ประมาณ 5 เดือน ได้ทาวเฮ้าส์มือสอง renovate ใหม่มา 1 หลัง แม่ก็มาเลี้ยงให้ตามสัญญาแต่เอาเข้าจริง ๆ แม่ก็อยู่ไม่ได้ อันนี้เราเข้าใจเพราะบ้านที่ต่างจังหวัดเป็นบ้านเีดี่ยว มีพื้นที่ และแน่นอนมีเพื่อนบ้าน ซึ่งเราก็เข้าใจและเห็นใจแม่บางทีแม่เราอยากกลับบ้าน เราก็ไปส่งลูกเราก็ต้องกลับไปด้วย อยู่ประมาณ 1 เดือน ก็กลับมาอยู่กรุงเทพฯ กันต่อ ทีนี่เริ่มมีปัญหา ไม่พอใจอะไรแม่ก็ประชดประชัน อันนี้ลืมเล่าว่าสามีเราเป็นคนง่าย ๆ ยีงไงก็ได้ ใจเย็น ไม่เคยเถียง ไม่เคยทะเลาะ กลับมาที่แม่ต่อ แม่เริ่มจะบ่นว่าจริง ๆ เอาลูกไปเลี้ยงที่ต่างจังหวัดก็ได้ ให้เราขับรถเทียวเอา ใคร ๆ เค้าก็ทำกัน ใคร ๆ เค้าก็ทำได้ เราก็ถามสามีเราว่าแม่เราว่าแบบนี้ จะว่ายังไง สามีก็ว่าแล้วแต่แม่เรา แต่เค้ารักลูก อยากอยู่กับลูก ที่ซื้อบ่านเพราะว่าอยากอยู่กับลูกเป็นครอบครัวแต่อย่างไรก็ตามก็เข้าใจแม่ว่าคงอึดอัด
สุดท้ายก็ต้องส่งให้แม่เราพร้อมลูกเรากลับบ้านที่ต่างจังหวัดพร้อมกับความสบายใจของแม่ แต่อย่างไรก็ตามทุกครั้งที่แม่เราโมโหอะไร หรือทะเลาะอะไรกับใครก็ช่าง จะมาลงที่เราเสมอตั้งแต่เล็กจนโต แต่เราก็เถียงบ้างไม่เถียงบ้างถ้าเราไม่ผิด และก็คิดว่าอย่างน้อยแม่ก็เลี้ยงลูกให้เรา แต่ก็เท่านั้น แม่เราจะชอบพูดตลอดเวลาที่โมโหว่าลูกน่ะ หาที่เลี้ยงไว้เลยนะ ไม่เลี้ยงแล้ว ซึ่งเราก็เสียใจนะ บ่นให้สามีฟังบ้าง เค้าก็รับฟังเพราะว่าแม่เราเป็นอย่างนี้มาแต่ไหนแค่ไรพ่อเราก็พูดอย่างนี้ เออ พ่อเรา็ก็ช่วยเลี้ยงนะ สุดท้ายเราก็เลยพูดกับแม่เราด้วยอารมณ์เย็น ๆ ว่า แม่ไหนแม่บอกว่าถ้ามีลูกจะให้มาอยู่กับพ่อแม่ จะมาเลี้ยงให้ก็ต่อเมื่อมีบ้าน นี่ก็ทำได้แล้ว แม่ไม่อยากอยู่ก็ไม่ว่าอะไร ก็มาส่งให้แล้ว แม่จะเอายังไงอีก แม่เราบอกว่า เออ ตอนนั้นก็พูดไปอย่างนั้นแหล่ะ ลิ้นไม่มีกระดูกจะพูดยังไงก็ได้ เราอึ้ง น้ำตาตกใน แต่ทำอะไรไ่ม่ได้ มาคุยกับสามี เค้าไม่ว่าอะไร แต่พูดว่า เค้าจะหาเนิสที่กรุงเทพฯ เค้ายอมลำบากกาย มากกว่าลำบากใจ คาดว่าปีนี้เราต้องหาเนิสให้ทันแล้วล่ะค่ะ
แต่ก่อนมีคนบอกว่าถ้ามีลูกแล้วจะรักแม่มากขึ้น แต่เรายอมรับมาไม่ใช่เรา อะไรที่เราไม่อยากให้แม่ทำหรือไม่ชอบ เราจะไม่ทำกับลูกเด็ดขาด จะไม่พูดอะไรที่ทำให้ลูกเสียใจ ขอระบายเท่านี้ล่ะค่ะ ขอบคุณที่อ่านค่ะ