ซูมีพี่น้องหลายคน แต่พี่ๆเค้าห่างกัน 2-4ปี ซูห่างกับพี่สาว 4ปี (ตอนนี้พี่สาวเสียแล้ว)
แต่ห่างกับน้องสาวเพียงปีกว่า พอจำความได้ตัวเองก็มีน้องสาวแล้ว ตอนเด็กก็ดูดนมแม่คนละฝั่งกับน้อง
(แม่เลี้ยงลูกด้วยนมแม่ทุกคนค่ะ) ตอนเด็กยังคิดว่าตัวเองเป็นแฝดกับน้องด้วยซ้ำ เหอะๆๆ
ซูไม่เคยได้สัมผัสความรู้สึกของน้องคนสุดท้อง จำความได้เราก็เป็นพี่แล้ว จะเล่น จะกิน หรือแม้แต่แม่จะซื้ออะไรให้
ก็ต้องทำให้ทั้งสองคน และพอน้องสาวอายุได้ 5ขวบ แม่ก็มีน้องชายอีกคน ทำให้ความเป็นน้องสุดท้องของเรายิ่งห่างไกลออกไป
แต่ซูรักน้องทุกคนน่ะ แต่ด้วยความที่ครอบครัวเราลำบากด้วย พ่อแม่จึงไม่มีเวลาดูแลลูกมากนักหรอก เพราะต้องทำงานหาเลี้ยงครอบครัว
อาจด้วยเหตุนี้จึงทำให้ซูกลายเป็นคนขี้น้อยใจมาจนถึงทุกวันนี้ แก้ยังงัยก็ไม่หายสักที ตอนเด็กๆเราอยากนอนกับแม่ แต่ก็ต้องมีน้องอยู่
ข้างแม่มากกว่า อยากให้แม่เอาใจเราบ้างแต่ก็ทำไม่ได้ เพราะยังมีน้องๆอีกหลายคน (มีน้องทั้งหมด 3 คน แต่ละคนห่างกัน 3-4ปี)
เหตุขี้น้อยใจของเราจึงชอบทำอะไรให้พ่อแม่ต้องโกรธตลอด เราชอบทำอะไรเรียกร้องความสนใจ ดื้อ ทำตัวนิสัยเสีย
แต่จริงๆแล้วในใจเราไม่ได้อยากทำหรอกน่ะ แค่อยากเรียกร้องความสนใจ แต่เชื่อเถอะไม่มีใครชอบเด็กดื้อหรอก มันไม่น่ารัก
ซูขี้น้อยใจมาโดยตลอด ชอบน้อยใจแม่เพราะรักแม่มาก พอโตมีเพื่อนก็น้อยใจเพื่อน บางทีน้อยใจเพื่อนจนร้องไห้
พอมีแฟนก็น้อยใจแฟน แต่โชคดีที่ได้แฟนน่ารักมาก รักและเอาใจใส่เราดี ให้ความรักกับเราเต็มที่
เราเลยแฟนมาก เพราะไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน ไม่เคยมีใครมาทำทุกอย่างให้ ไม่เคยมีใครมาตามใจเราขนาดนี้มาก่อน
ถ้าซูแต่งงานมีลูก ซูคิดว่าจะเลี้ยงลูกให้เค้ารู้สึกอบอุ่นที่สุด (ไม่ได้ว่าพ่อแม่เลี้ยงลูกไม่อบอุ่นน่ะ)
อย่างที่บอกเมื่อก่อนครอบครัวเราลำบากมาก พ่อแม่ไม่มีเวลาพอที่จะมานั่งดูแลลูก เอาใจใส่ทุกความรู้สึกของลูกหรอก
ถึงเราจะน้อยใจพ่อแม่แค่ไหน ก็คิดอยู่เสมอว่าโชคดีที่เกิดมาเป็นลูกท่านทั้งสอง เพราะพ่อแม่ซูสุดยอดของคนเป็นพ่อแม่
โดยเฉพาะแม่ที่ทำงานหนักทุกอย่างเพื่อเลี้ยงลูกทั้ง 7คน (ซูมีพี่น้อง 7คน) ไม่เคยท้อ ทำทุกอย่างเพื่อให้ลูกอยู่รอด
และได้เรียนหนังสือ พี่ๆของซูเรียนแค่จบม.ปลาย ส่วนพี่สาวไม่จบม.ต้นด้วยซ้ำ เพราะต้องเลี้ยงน้อง
แต่ซูก็ตั้งใจเรียนมาโดยตลอดน่ะ จนได้สอบชิงทุนไปเรียนต่างประเทศ และตอนนี้ก็จบมีงานการที่ดีแล้ว
และตอนนี้ก็ถึงเวลาที่พ่อแม่ จะได้หยุดพัก หยุดเหนื่อยสักที เพราะซูจะส่งเสียพ่อแม่และน้องที่ยังเรียนอยู่เอง
ถึงจะขี้น้อยใจแค่ไหน แต่ก็ไม่เคยคิดทอดทิ้งพ่อแม่น่ะ ในชีวิตนี้ความฝันอันสูงสุด คือ การที่ได้เห็นพ่อแม่มีความสุข
ได้พาพ่อแม่ไปเที่ยว กินของอร่อยๆ พ่อแม่อยากซื้ออะไร อยากกินอะไรก็กิน เพื่อแทนที่ที่เมื่อก่อนพ่อกับแม่ไม่ค่อยได้
เพราะหาเงินหรือได้อะไรมาเท่าไรก็ให้ลูกหมด ตัวเองไม่กินไม่ใช้ก็ไม่เป็นไร คิดแล้วร้องไห้เลยT_T
อ้าว..ยาวเลย ไหงมาเป็นเรื่องน้ำเน่าไปได้ล่ะเรา เหอะๆ
มีเพื่อนๆคนไหนบ้างที่เกิดมา พอจำความได้ตัวเองก็เป็นพี่ซะแล้ว
แต่ห่างกับน้องสาวเพียงปีกว่า พอจำความได้ตัวเองก็มีน้องสาวแล้ว ตอนเด็กก็ดูดนมแม่คนละฝั่งกับน้อง
(แม่เลี้ยงลูกด้วยนมแม่ทุกคนค่ะ) ตอนเด็กยังคิดว่าตัวเองเป็นแฝดกับน้องด้วยซ้ำ เหอะๆๆ
ซูไม่เคยได้สัมผัสความรู้สึกของน้องคนสุดท้อง จำความได้เราก็เป็นพี่แล้ว จะเล่น จะกิน หรือแม้แต่แม่จะซื้ออะไรให้
ก็ต้องทำให้ทั้งสองคน และพอน้องสาวอายุได้ 5ขวบ แม่ก็มีน้องชายอีกคน ทำให้ความเป็นน้องสุดท้องของเรายิ่งห่างไกลออกไป
แต่ซูรักน้องทุกคนน่ะ แต่ด้วยความที่ครอบครัวเราลำบากด้วย พ่อแม่จึงไม่มีเวลาดูแลลูกมากนักหรอก เพราะต้องทำงานหาเลี้ยงครอบครัว
อาจด้วยเหตุนี้จึงทำให้ซูกลายเป็นคนขี้น้อยใจมาจนถึงทุกวันนี้ แก้ยังงัยก็ไม่หายสักที ตอนเด็กๆเราอยากนอนกับแม่ แต่ก็ต้องมีน้องอยู่
ข้างแม่มากกว่า อยากให้แม่เอาใจเราบ้างแต่ก็ทำไม่ได้ เพราะยังมีน้องๆอีกหลายคน (มีน้องทั้งหมด 3 คน แต่ละคนห่างกัน 3-4ปี)
เหตุขี้น้อยใจของเราจึงชอบทำอะไรให้พ่อแม่ต้องโกรธตลอด เราชอบทำอะไรเรียกร้องความสนใจ ดื้อ ทำตัวนิสัยเสีย
แต่จริงๆแล้วในใจเราไม่ได้อยากทำหรอกน่ะ แค่อยากเรียกร้องความสนใจ แต่เชื่อเถอะไม่มีใครชอบเด็กดื้อหรอก มันไม่น่ารัก
ซูขี้น้อยใจมาโดยตลอด ชอบน้อยใจแม่เพราะรักแม่มาก พอโตมีเพื่อนก็น้อยใจเพื่อน บางทีน้อยใจเพื่อนจนร้องไห้
พอมีแฟนก็น้อยใจแฟน แต่โชคดีที่ได้แฟนน่ารักมาก รักและเอาใจใส่เราดี ให้ความรักกับเราเต็มที่
เราเลยแฟนมาก เพราะไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน ไม่เคยมีใครมาทำทุกอย่างให้ ไม่เคยมีใครมาตามใจเราขนาดนี้มาก่อน
ถ้าซูแต่งงานมีลูก ซูคิดว่าจะเลี้ยงลูกให้เค้ารู้สึกอบอุ่นที่สุด (ไม่ได้ว่าพ่อแม่เลี้ยงลูกไม่อบอุ่นน่ะ)
อย่างที่บอกเมื่อก่อนครอบครัวเราลำบากมาก พ่อแม่ไม่มีเวลาพอที่จะมานั่งดูแลลูก เอาใจใส่ทุกความรู้สึกของลูกหรอก
ถึงเราจะน้อยใจพ่อแม่แค่ไหน ก็คิดอยู่เสมอว่าโชคดีที่เกิดมาเป็นลูกท่านทั้งสอง เพราะพ่อแม่ซูสุดยอดของคนเป็นพ่อแม่
โดยเฉพาะแม่ที่ทำงานหนักทุกอย่างเพื่อเลี้ยงลูกทั้ง 7คน (ซูมีพี่น้อง 7คน) ไม่เคยท้อ ทำทุกอย่างเพื่อให้ลูกอยู่รอด
และได้เรียนหนังสือ พี่ๆของซูเรียนแค่จบม.ปลาย ส่วนพี่สาวไม่จบม.ต้นด้วยซ้ำ เพราะต้องเลี้ยงน้อง
แต่ซูก็ตั้งใจเรียนมาโดยตลอดน่ะ จนได้สอบชิงทุนไปเรียนต่างประเทศ และตอนนี้ก็จบมีงานการที่ดีแล้ว
และตอนนี้ก็ถึงเวลาที่พ่อแม่ จะได้หยุดพัก หยุดเหนื่อยสักที เพราะซูจะส่งเสียพ่อแม่และน้องที่ยังเรียนอยู่เอง
ถึงจะขี้น้อยใจแค่ไหน แต่ก็ไม่เคยคิดทอดทิ้งพ่อแม่น่ะ ในชีวิตนี้ความฝันอันสูงสุด คือ การที่ได้เห็นพ่อแม่มีความสุข
ได้พาพ่อแม่ไปเที่ยว กินของอร่อยๆ พ่อแม่อยากซื้ออะไร อยากกินอะไรก็กิน เพื่อแทนที่ที่เมื่อก่อนพ่อกับแม่ไม่ค่อยได้
เพราะหาเงินหรือได้อะไรมาเท่าไรก็ให้ลูกหมด ตัวเองไม่กินไม่ใช้ก็ไม่เป็นไร คิดแล้วร้องไห้เลยT_T
อ้าว..ยาวเลย ไหงมาเป็นเรื่องน้ำเน่าไปได้ล่ะเรา เหอะๆ