ถ้ามีความเชื่อว่า นิพพานคืออัตตา จะไม่บรรลุนิพพาน

เรื่องนี้สำคัญมากๆต่อผู้มีเป้าหมายบรรลุนิพพาน
เพราะเป้าหมายไม่ชัดแทนที่จะไปเชียงใหม่ กลับจะไปสมุย
จุดเปลี่ยนสำคัญที่สุดคือการละสักกายทิฐิ
คือละความเห็นผิดว่ามีตัวตน
เป็นโสดาบัน
แล้วจึงละความถือมั่นในอัตตาหรืออัตตวาทุปาทาน
ในขั้นอรหัตตมรรค

คนมีความยึดมั่นที่เหนียวแน่นว่ามีตัวตนในสันดาน
เมื่อพระพุทธเจ้าบอกว่าไม่มีอัตตาในขันธ์5
คนทั่วไป จะทนฟังไม่ได้
บางคนหาข้อชดเชยให้ตนได้สบายใจ ด้วยการไปยกให้นิพพานเป็นอัตตาแทน
ซึ่งผิดหลักเหตุผลอย่างยิ่ง คือ
มนุษย์หรือสัตว์ประกอบด้วยขันธ์5เท่านั้น หากมีสัมโพธิศรัทธา ด้วยพระพุทธเจ้าไม่ตรัสขันธ์ที่6 ที่7
เมื่อตรัสว่าขันธ์5เป็น อนัตตา ( แม้แค่เพียงปรากฏในอนัตตลักขณสูตร )
แปลว่า สิ่งใดที่ประกอบเป็นเรา ว่าเรา ว่าของๆเรา ย่อมเป็นอนัตตาตามพุทธบัญญัติ แล้วหากเกิดมีสิ่งๆอื่นเป็นตัวตนของมันขึ้นมาได้ สมมติเช่น นิพพาน มันก็ไม่ใช่เรา หรือของๆเราขึ้นมาได้ เพราะมันคือสิ่งอื่น
ถ้าขันธ์5คือเรา และเป็นอนัตตา นิพพานคืออีกสิ่งที่ไม่ใช่ขันธ์5 ถึงจะเป็นอัตตา ก็เป็นสิ่งอื่น ที่ไม่ใช่เป็นเรา หรือของเรา เพราะเราเป็นได้เพียงขันธ์5 เราเป็นนอกขันธ์5 ไม่ได้ และเมื่อนิพพานเป็นสิ่งอื่นที่ไม่ใช่เรา ดังนั้น นิพพานไม่ใช่อัตตาของเราไม่ว่ารณีใดๆ
ดังนั้นเรา(ขันธ์5)ไม่ใช่นิพพาน นิพพานไม่ใช่เรา เราไม่ใช่อัตตา อัตตาไม่ใช่เรา อัตตาไม่ใช่เราและไม่ใช่นิพพาน จึงสรุปว่า นิพพานไม่ใช่อัตตา