หาพื้นที่ระบายเรื่องความรัก

ตัวผมเองก์อายุจะ30แล้ว แต่ในชีวิตจีบผู้หญิงน้อยๆมากๆ

มีแฟนจริงๆ1คนตอนเรียนมหาลัย คบสั้นๆแล้วโดนทิ้ง
จบมาทำงานช่วยที่บ้าน ก์มีญาติๆแนะนำผู้หญิงมาให้หลายคนรู้จัก

ก์คุยๆอยู่2คนที่ผ่าน (ไม่ได้คุยพร้อมกันนะ)
คนแรก กั๊กๆเราไว้ ไม่มีเวลาให้เลย ไม่สนใจ ไม่เคยจำอะไรได้เลยซักอย่าง ต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการจีบช่วงๆปีแรก โทรไปไม่รับสายเลย รับบ้างคุยเล็กน้อย ผ่านมา2-3ปี เริ่มเปิดใจให้มีคุยโทรอาทิตย์ละ2-3ครั้ง แต่ก์ไม่เคยไปไหนมาไหนด้วยกันแม้แต่ครั้งเดียวจีบมา4ปีได้
ช่วงปีสุดท้าย เธอใกล้จะ 30แล้ว เปิดใจมากขึ้น ชวนไปไหนไป แต่เท่าที่ดูๆ ไม่ได้ชอบเราเท่าไร ไม่รู้คิดไปเองรึเปล่า ที่ยังคุยกับเราอยู่เพราะกลัวไม่ได้แต่งงาน +ทางบ้านผมมีฐานะ

คนที่สอง มีใจให้ผม อันนี้ดูรู้เลย คุยๆกันไปเรื่อยๆ การได้รักใครแล้วเค้ารักตอบที่มันรู้สึกดีมากๆ  แต่อนิจาเหมือนฟ้าเล่นตลกด้วยเหตุผลทางธุรกิจ+ญาติๆไม่ชอบ มันให้ต้องลดความสัมพันธืลงเหลือแค่น้อง

ทุกวันนี้ผมเหงามาก ทำงานเหนื่อยๆแล้วไม่รู้จะทำไปทำไม เพื่อใคร อยากได้กำลังใจดีๆจากใครซักคนจัง
อยากกลับไปหาน้องคนที่สองตั้งนานแล้ว แต่ใจมันไม่กล้า
จะไปหาจีบใหม่ก์ไม่อยากทำแล้ว รู้สึกเหนื่อยๆกับการไปตามใครซักคน ตอนนี้มันไม่เหมือนวัยรุ่นแล้ว
แค่อยากได้ใครซักคนที่ใส่ใจเราบ้าง รักเราจริงๆไม่ใช่ที่ฐานะ ไม่ต้องสวยก์ได้ ขอแค่นั้นจริงๆ

ขอบคุณสำหรับพื้นที่ในการระบายความอัดอั้นตันใจ