ตอนที่พุดจีบพูดว่า "การกรวดน้ำก็เยี่ยงเดียวกับการยืนตะโกนที่หุบเขา หากไม่มีผู้ใดตอบรับกลับ เสียงที่เราตะโกนออกไป ย่อมดังก้องกลับมาหาเรา.........เยี่ยงเดียวกับการทำดี ไม่ว่าความดีที่ทำไปจะมีผู้เห็นหรือไม่ เราย่อมรู้แก่ใจในสิ่งที่เราทำ และผลแห่งความดี ย่อมคุ้มครองผู้ปฎิบัติเสมอ"
ชอบคำพุดจีบ "เรือนกาหลง" มันลึกซึ้งมาก