ขอเป็นเพียง 1 กำลังใจเล็กๆ ไม่ว่าเส้นทางที่เลือกนั้นจะประสบความสำเร็จหรือล้มเหลวก็ตามค่ะ

เห็นการแสดงความคิดเห็นของหลายๆ คนเกี่ยวกับการเลือกไปเอเชี่ยนเกมส์หรือรายการชิงแชมป์โลก
กองเชียร์และทุกคนในประเทศต่างคาดหวังกับอันดับโลกที่สูงขึ้นรวมถึงการได้ไปโอลิมปิกในปี 2016
โดยส่วยตัวก็คงคิดไม่ต่างจากทุกคนที่อยากให้นักกีฬาประสบความสำเร็จ

เพียงแต่การเลือกเส้นทางใดๆ คนที่เหน็ดเหนื่อยคือนักกีฬา หากนักกีฬาเลือกที่จะไปแข่งรายการไหน
เชื่อว่าตัวนักกีฬาคงทราบดีและยอมรับผลที่จะเกิดขึ้นไม่ว่าจะประสบความสำเร็จหรือล้มเหลว
เพราะคนที่จะเสียใจที่สุดคงเป็นตัวของนักกีฬาเอง ยังคงเชื่อมั่นและเคารพในการตัดสินใจของนักกีฬา
เมื่อคิดย้อนถึงสิ่งที่นักกีฬาชุดนี้ได้ทำชื่อเสียงมา เรายังรู้สึกถึงความภาคภูมิใจกับสิ่งที่ทำเพื่อประเทศชาติ
เราคนหนึ่งที่อยากจะให้กำลังใจต่อไปถึงแม้สิ่งที่เลือกมันจะไม่ประสบความสำเร็จหรือล้มเหลวก็ตาม

การที่กองเชียร์บางส่วน ด่าทอ กัดแขวะ ประชดประชัน ไม่อยากเชียร์หรือเลิกเชียร์
และหาเหตุผลเรื่องเงินทองหรือสิ่งที่จะได้รับมาตัดสินการเลือกเส้นทางเดินในครั้งนี้
บางทีมันก็ดูเหมือนไม่เคารพหรือไม่ให้เกียรตินักกีฬาที่พวกคุณเคยชื่นชมมาโดยตลอด
หากเพียงคิดถึงแต่ชัยชนะแต่ลืมคิดถึงความเหน็ดเหนื่อยและจิตใจของนักกีฬา
ทั้งๆ ที่ผ่านมาพวกเธอได้ทำสิ่งที่พวกเราแทบไม่คาดคิดนับครั้งไม่ถ้วน
แต่ถึงอย่างไรเราก็เคารพสิทธิของคนที่อาจไม่อยากเชียร์ต่อไป ก็ไม่ว่ากันค่ะ หากจะเลิกเชียร์

เมื่อพวกเขาร้องไห้เราร้องด้วย เมื่อพวกเขาชนะเราก็ดีใจกระโดดโลดเต้นไปด้วย
และเมื่อพวกเขาตัดสินใจเลือกทางเดิน เราก็จะเคารพในการตัดสินใจนั้น

**ชีวิตมันต้องเดินตามหาความฝัน หกล้มคลุกคลานเท่าไหร่
มันจะไปจบที่ตรงไหน เมื่อเดินเท่าไหร่มันก็ไปไม่ถึง**