ดูทองเนื้อเก้าแล้วคิดถึงแม่จัง

เห็นสภาพลำยองป่วยในสองวันนี้ แล้วคิดถึงตัวเองตอนเป็นอีสุกอีใสเมื่อสองปีก่อน
ตอนนั้นเป็นหนักมาก นานด้วยเป็นเดือนแน่ะ
รอบข้างมีแต่คนไม่กล้าเข้าใกล้ สภาพตัวเองเหมือนอาวุธเชื้อโรคเลย
มีแต่แม่นี่แหล่ะ ดูแลทุกอย่าง เช็ดตัว ทายา ต้มยาให้กิน ทำกับข้าวให้กิน
ไอ้เราก็กลัวแม่ติดเพราะอายุมากแล้ว แต่แม่บอกว่าไม่ติดหรอกแม่เคยเป็นแล้ว
สุดท้ายน้องชายติด แม่เลยต้องเหนื่อยดูแลสองคนเลย เหอะเหอะ

ตอนนั้นยังคิดเลยนะ ว่าถ้าวันนึงแม่ป่วย แม่หลง แม่ขับถ่ายเลอะเทอะ
เราจะดูแลแม่ได้อย่างแม่ดูแลเราไหมนะ
ตอนนี้ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะทำได้ดีแค่ไหน รู้แต่ว่าจะพยายามทำปัจจุบันให้ดีที่สุด
จะระลึกถึงทุกสิ่งทุกอย่างที่แม่ทำให้มาตลอดชีวิตที่ผ่านมา

สุดท้ายขอบคุณทีมงานและนักแสดงทองเนื้อเก้า สำหรับผลงานน้ำดีชิ้นนี้นะคะ
เชื่อว่าละครเรื่องนี้จะเป็นหนึ่งในละครคุณภาพของใครหลาย ๆ คนตลอดไปค่ะ