คือเผอิญ ไปอ่านบทความเกี่ยวกับสิทธิสตรี กับสถานภาพสตรีในสมัยโบราณมา
เลยรู้สึกว่า มันเป็นแผ่นเสียงตกร่อง ซ้ำๆยังไงชอบกล

เรื่องการบวช  เรื่องผัวเดียวหลายเมีย คดีอำแดงเหมือนอย่างงี้
แต่ในความเป็นจริงเรื่องขายลูกสาวกินนี่ยุคนี้ก็ยังมีให้เห็น

ซึ่งพอดูจากหลักฐานประวัติศาสตร์ ต่างๆ และ วรรณคดีต่างๆ กับน่าสงสัยว่า
สังคมไทย ผู้หญิงไม่มีอำนาจจริงเหรอ

ถ้าไม่มีอำนาจจริงๆ ทำไม คนเก็บอากรตลาดสมัย ร 2 เกินครึ่งเป็นผู้หญิง
ถ้าสถานะภาพผู้หญิงต่ำ ย่าโม หรือ ท้าวเทพกษัตย์ตรี ท้าวศรีสุนทร จะเป็น
ผู้นำรวบรวมผู้คนในยามสงครามได้อย่างไร  

หรือวรรณคดีไทย บทของหญิงสาวต่างๆก็สะท้อนถึงบทบาทของผู้หญิงที่
เป็นตัวของตัวเองมากมาย ไม่ใช่แนวคิดแบบวรรณกรรม สมัยวิคตอเรีย

ดังนั้นทำให้ผมเชื่อว่าจริงๆ สถานะผู้หญิงไทย ไม่ได้ต่ำและมาถูกปรับปรุงหลัง 2475
แบบที่ถูกวาดภาพให้เชื่อกันแต่สถานะผู้หญิงไทยสูงมานานแล้ว

เพียงแต่อาจไม่ได้เป็นแบบอุดมคติของนักเฟมินิสต์