ขอคำปรึกษา

สวัสดีคะ คือดิฉันเป็นนักศึกษาอยู่คะ เคยซิ่วมาเเล้วครั้งนึง เพราะคิดว่าไม่ค่อยชอบ เลยมาเรียนอันใหม่คะ เเต่พอมาเรียนอันนี้เเล้วก็ยังรู้สึกว่ามันไม่ใช่เราเลยคะ ใจบอกให้ตัวเองชอบ เคยซิ่วมาเเล้ว จะซิ่วอีกไม่ได้ เเต่โกหกใครก็โกหกตัวเองไม่ได้เลยคะ ว่า เราคงไม่ใช่ทางนี้ จริงๆ ก่อนจะซิ่วมาเรียนอันปัจจุบัน พ่อเเละเเม่ก็ถามตลอดว่า เอาเเน่หรอ ดูลูกไม่ใช่ทางนี้นะ เเต่ตอนนั้นคือดีใจมากคะ ที่ติด มหาลัยนี้ เป็นมหาลัยที่ใครๆก็อยากเข้ามาก ยอมรับว่าอาจจะนิสัยไม่ดีตรงที่ อยากเรียนเเต่มหาลัยนี่เท่านั้น คณะอะไรก็ได้ ตอนนี้ก็คงเป็นผลกรรมที่อยากจะออกจากที่นี่มากคะ ที่บ้านดีใจมากที่ได้เรียนมหาลัยนี้ เเม่โม้ไปทั่วเลยคะ  ตอนนั้นดีใจที่ได้ทำให้พ่อกัยเเม่มีความสุข ด้วย เลยเลือกเรียนอย่างไม่ลังเล พอมาเรียนเเล้วเเทบตายเลยคะ หัวเรามันไม่ไปทางด้านนี้ เเต่โชคดีนะคะที่ตอนนี้ เข้าใจตัวเองจิงๆเเล้ว ว่าอยากเรียนอะไร ชอบอะไร เเต่ปัญหาคือ จะซิ่วอีกยังไง พ่อกับเเม่ก็คงเสียใจมาก เเต่ดิฉันผิดด้วยหรอคะ ที่รู้ใจตัวเองช้า มันสายเกินไปจิงๆหรอ ตอนนี้ดิฉันอยากเรียนสิ่งที่ดิฉันรัก มากกว่า มหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงซะอีก เเต่พ่อกะเเม่ กลับมองว่า ฉันนั้นโง่ เรียนต่อไปไม่ไหวซึ่งมันก็อาจจะถูก เพราะเวลาเรียนฉันไม่ เข้าใจเลย พ่อกะเเม่ก็เสียใจมาก ซึ่งดิฉันคิดว่า ถ้าดิฉันจะไปจิงๆ นั้นท่านคงให้ไปอยู่ เเต่ ความภาคภูมิใจในตัวลูกนั้นมันล้มเหลว ตอนนี้ดิฉันไม่รู้เลยว่าควรทำยังไง ดิฉันจะเลือกเป็นคนเห็นเเก่ตัว หรือ สู้ต่อไปเพื่อพ่อเเม่ ขอบคุณมากนะคะที่อ่านจนจบ