สมัยผมเรียนปริญญา ผมมีเพื่อนรวยคนหนึ่ง เค้าใช้ชีวิตสะดวกสบายมากๆ ซึ่งต่างกันกับตัวผมราวฟ้ากับเหว
เพื่อนรวยของผมมีรถยนต์ขับ มีเงินใช้จ่ายในแต่ละเดือนไม่อั้น ซึ่งสามารถขอเงินพ่อกับแม่มาใช้เพิ่มได้อีกเรื่อยๆ
เพื่อนรวยของผมคนนี้มักจะชวนผมออกไปสังสรรค์อยู่เสมอ แต่ผมก็ไม่ค่อยมีเวลา เพราะต้องทำงานหลังเลิกเรียน
เพื่อนรวยคนนี้จบปริญญาด้วยเกรดเฉลี่ยสูง หน้าตาดี มีรถขับ และบ้านรวย ซึ่งจบมาก็ช่วยกิจการที่บ้าน
หลังจากจบปริญญามาได้ 2 ปี ที่บ้านเพื่อนรวยของผมประสบปัญหาทางเศรษฐกิจอย่างหนัก ทำให้เพื่อนรวยของผมต้องเริ่มเข้าสู่ชีวิตมนุษย์เงินเดือน
เพื่อนรวยของผมได้งานที่ชลบุรี เป็นบริษัทผลิตแอร์ ยี่ห้อดัง ด้วยเงินเดือนเริ่มต้น 12,000 บาท ซึ่งน้อยกว่าครึ่งของเงินที่เพื่อนผมได้รับจากพ่อแม่ตอนสมัยเรียนมหาวิทยาลัย
เพื่อนรวยของผมยังใช้ชีวิตเหมือนเดิม กินดื่มหลังเลิกงาน เลี้ยงฉลองทุกเทศกาล และช่วงนั้นเองที่ผมเริ่มเรียน ป.โท ผมจึงชักชวนให้เรียนด้วยกัน แต่เพื่อนรวยปฏิเสธในเวลานั้น ให้เหตุผลสุดคลาสสิคว่ายังไม่พร้อม และก็ยังไม่เคยพร้อมอีกเลยตั้งแต้นั้น
ห้าปีผ่านไป ผมได้งานใหม่ที่ระยอง เพื่อนผมยังคงทำงานที่เดิม ตำแหน่งเดิม แต่ที่เพิ่มเติมคือเรื่องหนี้สิน เพื่อนรวยของผมเริ่มเป็นหนี้บัตรเครดิตหลายใบ
ผมแนะนำให้หางานใหม่ เปลี่ยนงาน เพื่ออัพเงินเดือน เพื่อนรวยไม่มีทางเลือกมากนักในเวลานั้น จึงได้งานใหม่ที่ระยอง เงินเดือนประมาณ 45,000 บาท
เพื่อนรวยของผม ได้เพื่อนกลุ่มใหม่ ได้สังคมใหม่ ติดเที่ยวโคโยตี้งอมแงม เงินเดือนที่เพิ่มขึ้นมาไม่เพียงพอกับไลฟ์สไตล์ของเพื่อนผมเลย
สัปดาห์ที่ผ่านมา เพื่อนรวยมาหาผมเพื่อมาปรึกษาปัญหาชีวิตอย่างจริงจัง บอกว่ามีหมายศาลไปถึงที่บ้านให้ชำระค่าบัตรเครดิต
เพื่อนผมเป็นหนี้บัตรทั้งหมด 12 ใบ ใช้วงเงินเต็มแล้วทุกใบ และรถยนต์ที่พ่อซื้อให้ก็เข้าไฟแนนซ์ไปตั้งนานแล้ว
ส่วนแฟนที่เคยมีก็เลิกไป เพื่อนกินที่เคยมีมากมายก็หายเกลี้ยง
เพื่อนผมผอมลงไปมาก จนผมแทบจำไม่ได้ว่า นี่คืออดีตผู้ชายรูปหล่อ พ่อรวย เมื่อเกือบ 10 ปีที่แล้ว
เราปิดฉากสนทนาอันตรึงเครียด ด้วยเงินจำนวนหนึ่งที่ผมให้ยืมไป ซึ่งเพื่อนจะเอามาคืนให้เมื่อโบนัสออก
ผมคิดว่าเรื่องราวของเพื่อนผมน่าจะมีประโยชน์ และอาจจะเตือนใจมนุษย์เงินเดือนหลายๆ คน ที่ยังหลงไปกับแสงสี
สุดท้ายนี้ ผมขอภาวนาให้เพื่อน(อดีต)รวย คนนี้ของผมโชคดี ติดแบล็คลิสต์ หรือล้มบนฟูกตามที่เพื่อนได้วางแผนไว้ ตามที่ใจเพื่อนต้องการ...
อุทาหรณ์ เพื่อนรวยของผมกำลังจะติดแบล็คลิสต์
เพื่อนรวยของผมมีรถยนต์ขับ มีเงินใช้จ่ายในแต่ละเดือนไม่อั้น ซึ่งสามารถขอเงินพ่อกับแม่มาใช้เพิ่มได้อีกเรื่อยๆ
เพื่อนรวยของผมคนนี้มักจะชวนผมออกไปสังสรรค์อยู่เสมอ แต่ผมก็ไม่ค่อยมีเวลา เพราะต้องทำงานหลังเลิกเรียน
เพื่อนรวยคนนี้จบปริญญาด้วยเกรดเฉลี่ยสูง หน้าตาดี มีรถขับ และบ้านรวย ซึ่งจบมาก็ช่วยกิจการที่บ้าน
หลังจากจบปริญญามาได้ 2 ปี ที่บ้านเพื่อนรวยของผมประสบปัญหาทางเศรษฐกิจอย่างหนัก ทำให้เพื่อนรวยของผมต้องเริ่มเข้าสู่ชีวิตมนุษย์เงินเดือน
เพื่อนรวยของผมได้งานที่ชลบุรี เป็นบริษัทผลิตแอร์ ยี่ห้อดัง ด้วยเงินเดือนเริ่มต้น 12,000 บาท ซึ่งน้อยกว่าครึ่งของเงินที่เพื่อนผมได้รับจากพ่อแม่ตอนสมัยเรียนมหาวิทยาลัย
เพื่อนรวยของผมยังใช้ชีวิตเหมือนเดิม กินดื่มหลังเลิกงาน เลี้ยงฉลองทุกเทศกาล และช่วงนั้นเองที่ผมเริ่มเรียน ป.โท ผมจึงชักชวนให้เรียนด้วยกัน แต่เพื่อนรวยปฏิเสธในเวลานั้น ให้เหตุผลสุดคลาสสิคว่ายังไม่พร้อม และก็ยังไม่เคยพร้อมอีกเลยตั้งแต้นั้น
ห้าปีผ่านไป ผมได้งานใหม่ที่ระยอง เพื่อนผมยังคงทำงานที่เดิม ตำแหน่งเดิม แต่ที่เพิ่มเติมคือเรื่องหนี้สิน เพื่อนรวยของผมเริ่มเป็นหนี้บัตรเครดิตหลายใบ
ผมแนะนำให้หางานใหม่ เปลี่ยนงาน เพื่ออัพเงินเดือน เพื่อนรวยไม่มีทางเลือกมากนักในเวลานั้น จึงได้งานใหม่ที่ระยอง เงินเดือนประมาณ 45,000 บาท
เพื่อนรวยของผม ได้เพื่อนกลุ่มใหม่ ได้สังคมใหม่ ติดเที่ยวโคโยตี้งอมแงม เงินเดือนที่เพิ่มขึ้นมาไม่เพียงพอกับไลฟ์สไตล์ของเพื่อนผมเลย
สัปดาห์ที่ผ่านมา เพื่อนรวยมาหาผมเพื่อมาปรึกษาปัญหาชีวิตอย่างจริงจัง บอกว่ามีหมายศาลไปถึงที่บ้านให้ชำระค่าบัตรเครดิต
เพื่อนผมเป็นหนี้บัตรทั้งหมด 12 ใบ ใช้วงเงินเต็มแล้วทุกใบ และรถยนต์ที่พ่อซื้อให้ก็เข้าไฟแนนซ์ไปตั้งนานแล้ว
ส่วนแฟนที่เคยมีก็เลิกไป เพื่อนกินที่เคยมีมากมายก็หายเกลี้ยง
เพื่อนผมผอมลงไปมาก จนผมแทบจำไม่ได้ว่า นี่คืออดีตผู้ชายรูปหล่อ พ่อรวย เมื่อเกือบ 10 ปีที่แล้ว
เราปิดฉากสนทนาอันตรึงเครียด ด้วยเงินจำนวนหนึ่งที่ผมให้ยืมไป ซึ่งเพื่อนจะเอามาคืนให้เมื่อโบนัสออก
ผมคิดว่าเรื่องราวของเพื่อนผมน่าจะมีประโยชน์ และอาจจะเตือนใจมนุษย์เงินเดือนหลายๆ คน ที่ยังหลงไปกับแสงสี
สุดท้ายนี้ ผมขอภาวนาให้เพื่อน(อดีต)รวย คนนี้ของผมโชคดี ติดแบล็คลิสต์ หรือล้มบนฟูกตามที่เพื่อนได้วางแผนไว้ ตามที่ใจเพื่อนต้องการ...