..เหตุเกิดเมื่อช่วงหัวค่ำวันนี้
เราตีรถกลับมาจากขอนแก่นมาถึงตรงช่วงถนนวิภาวดีรังสิต
และเริ่มได้ยินเสียง..ตึง..ตึง..ตึง เป็นระยะๆ
ในตอนแรกเข้าใจว่าอาจจะเพราะพื้นถนนไม่เรียบ
ก็เลยลองเปลี่ยนเลน....แต่เสียงก็ไม่หายไป
แม่เลยเริ่มทักเพราะกลัวว่าล้อจะหลุด!!!
..พอดีเรากะลังไปทานข้าวที่เซ็นทรัลลาดพร้าว
ก็เลยคิดว่าเดี๋ยวรอไปถึงเซ็นทรัลก่อน...ค่อยตรวจสอบอีกที
จนมาถึงหน้าโรงพยาบาลวิภาวดี เลยมาอีกซักหน่อย
เราก็เห็นรถของคุณพี่คนนี้ขับมาหลังเรา
จำไม่ได้ถนัดว่าเขาบีบแตรหรือยิงไฟใส่เรารึป่าว
ความจำหล่นหายไปเลยช่วงนั้น
..แต่ที่แน่ๆคือ เขาตีรถมาอีกเลนข้างรถเรา
แล้วก็ไขกระจกลงพร้อมทั้งส่งภาษามือมา
เราคนขับก็เลยไม่ทันมองเห็นเพราะขับรถมองไปด้านหน้า
แต่แม่เราเห็นว่าคุณพี่ส่งสัญญาณมาที่รถเรา
แล้วคุณพี่ก็ขับไปด้านหน้าแล้วก็ไปจอดที่หน้าปั้มคาลเท็กซ์
เราก็เลยไปจอดตามก้นรถของคุณพี่อีกที
แล้วเราก็เปิดประตูลงไป...คุณพี่ก็เปิดประตูลงมาแล้วเดินมาที่รถเรา
พร้อมบอกว่ารถยางรั่วนะ ต้องไปร้านยางแล้ว
..คือเราจับคำพูดได้ไม่ถนัดแต่น่าจะประมาณนี้
ได้ฟังคำเตือนแล้วในความทรงจำเราคือเราก็บอกขอบคุณไป
แล้วคุณพี่ก็เดินไปขึ้นรถแล้วขับออกไป.....
ส่วนเราก็เดินเข้าไปในปั้มปตท.เพราะมีร้านยางอยู่
ปรากฎว่าร้านยางปิดแล้ว...ในใจก็ตุ้มๆต่อมๆว่าจะทำไงดี
ขับเป็นอย่างเดียว...ทำอย่างอื่นไม่เป็นเลย =_="
ตอนนั้นเริ่มหมดความหวังก็คิดว่าจะขอช่วยพี่ๆเด็กปั้ม
ในความคิดคือ ผู้ชายน่าจะเปลี่ยนยางสแปร์เป็น
ปรากฎคุณพี่เด็กปั้มก็ชี้ไปที่บ้านข้างๆร้านยาง
พร้อมบอกว่าตรงนั้นยังมีช่างร้านยางอยู่
..ก็เลยเดินไปขอความช่วยเหลือ
ก็มีช่างร้านยางสองคนออกมาจัดการเปลี่ยนยางสแปร์ให้จนเสร็จเรียบร้อย
ขอบคุณเขาทั้งสอง พร้อมจ่ายค่าตอบแทนในความมีน้ำใจให้เขา
ที่ช่วยเราให้ขับรถต่อไปได้...
ไม่งั้นเราก็ไม่รู้ว่าจะเป็นอย่างไรเหมือนกัน
พนักงานร้านยางร้านนี้ดีจริงๆค่ะ อยู่ตรงปั้มปตท.ข้างตึกชิน
อัธยาศัยดี ให้ข้อมูลเราแบบไม่กั๊กเลย
ขอบคุณมากๆค่ะ ^^
..และไม่แน่ใจว่าคุณพี่ท่านนั้นที่เป็นคนบอกเราคนแรก
จะเข้ามาเล่นในห้องรัชดานี่หรือไม่
แต่เนื่องจากว่าตอนที่เกิดเหตุ...และที่คุณพี่เดินลงมาบอกเรานั้น
เรากะลังอยู่ในช่วง..งงมาก..... ^^"
..งงขนาดที่ว่า..เมื่อคุณพี่เดินกลับไปขึ้นรถตัวเองแล้ว
เราหันไปถามแม่ว่า...เมื่อกี้เราบอกขอบคุณเขาหรือยังนะ..สติหลุดลอย
ในหัวมัวแต่คิดว่า..ฉันจะทำอย่างไรต่อไปดี
..ขอบคุณมากๆจริงๆค่ะ ที่อุตส่าห์จอดรถลงมาบอก
ขอบคุณในความมีน้ำใจมากๆเลยค่ะ
ตอนนั้นเอ๋อๆ ก็องๆ มาคิดได้อีกทีอยากจะขอบคุณแบบจริงจัง
ไม่ใช่ขอบคุณแบบเอ๋อๆอย่างนั้นแต่ก็ไม่รู้จะทำยังไง
..ก็เลยขออนุญาติตั้งกระทู้เผื่อว่าคุณพี่จะผ่านมาแถวนี้
และเผื่อว่าจะได้อ่านข้อความนี้นะคะ
...คนทำดีเราต้องป่าวประกาศค่ะ...
+++ อยากมาขอบคุณคุณพี่ที่ขับรถมาบอกเราว่า...รถยางรั่วให้รีบเปลี่ยนยางค่ะ เหตุเกิดที่ถ.วิภาวดีรังสิต ช่วงหัวค่ำวันนี้ +++
เราตีรถกลับมาจากขอนแก่นมาถึงตรงช่วงถนนวิภาวดีรังสิต
และเริ่มได้ยินเสียง..ตึง..ตึง..ตึง เป็นระยะๆ
ในตอนแรกเข้าใจว่าอาจจะเพราะพื้นถนนไม่เรียบ
ก็เลยลองเปลี่ยนเลน....แต่เสียงก็ไม่หายไป
แม่เลยเริ่มทักเพราะกลัวว่าล้อจะหลุด!!!
..พอดีเรากะลังไปทานข้าวที่เซ็นทรัลลาดพร้าว
ก็เลยคิดว่าเดี๋ยวรอไปถึงเซ็นทรัลก่อน...ค่อยตรวจสอบอีกที
จนมาถึงหน้าโรงพยาบาลวิภาวดี เลยมาอีกซักหน่อย
เราก็เห็นรถของคุณพี่คนนี้ขับมาหลังเรา
จำไม่ได้ถนัดว่าเขาบีบแตรหรือยิงไฟใส่เรารึป่าว
ความจำหล่นหายไปเลยช่วงนั้น
..แต่ที่แน่ๆคือ เขาตีรถมาอีกเลนข้างรถเรา
แล้วก็ไขกระจกลงพร้อมทั้งส่งภาษามือมา
เราคนขับก็เลยไม่ทันมองเห็นเพราะขับรถมองไปด้านหน้า
แต่แม่เราเห็นว่าคุณพี่ส่งสัญญาณมาที่รถเรา
แล้วคุณพี่ก็ขับไปด้านหน้าแล้วก็ไปจอดที่หน้าปั้มคาลเท็กซ์
เราก็เลยไปจอดตามก้นรถของคุณพี่อีกที
แล้วเราก็เปิดประตูลงไป...คุณพี่ก็เปิดประตูลงมาแล้วเดินมาที่รถเรา
พร้อมบอกว่ารถยางรั่วนะ ต้องไปร้านยางแล้ว
..คือเราจับคำพูดได้ไม่ถนัดแต่น่าจะประมาณนี้
ได้ฟังคำเตือนแล้วในความทรงจำเราคือเราก็บอกขอบคุณไป
แล้วคุณพี่ก็เดินไปขึ้นรถแล้วขับออกไป.....
ส่วนเราก็เดินเข้าไปในปั้มปตท.เพราะมีร้านยางอยู่
ปรากฎว่าร้านยางปิดแล้ว...ในใจก็ตุ้มๆต่อมๆว่าจะทำไงดี
ขับเป็นอย่างเดียว...ทำอย่างอื่นไม่เป็นเลย =_="
ตอนนั้นเริ่มหมดความหวังก็คิดว่าจะขอช่วยพี่ๆเด็กปั้ม
ในความคิดคือ ผู้ชายน่าจะเปลี่ยนยางสแปร์เป็น
ปรากฎคุณพี่เด็กปั้มก็ชี้ไปที่บ้านข้างๆร้านยาง
พร้อมบอกว่าตรงนั้นยังมีช่างร้านยางอยู่
..ก็เลยเดินไปขอความช่วยเหลือ
ก็มีช่างร้านยางสองคนออกมาจัดการเปลี่ยนยางสแปร์ให้จนเสร็จเรียบร้อย
ขอบคุณเขาทั้งสอง พร้อมจ่ายค่าตอบแทนในความมีน้ำใจให้เขา
ที่ช่วยเราให้ขับรถต่อไปได้...
ไม่งั้นเราก็ไม่รู้ว่าจะเป็นอย่างไรเหมือนกัน
พนักงานร้านยางร้านนี้ดีจริงๆค่ะ อยู่ตรงปั้มปตท.ข้างตึกชิน
อัธยาศัยดี ให้ข้อมูลเราแบบไม่กั๊กเลย
ขอบคุณมากๆค่ะ ^^
..และไม่แน่ใจว่าคุณพี่ท่านนั้นที่เป็นคนบอกเราคนแรก
จะเข้ามาเล่นในห้องรัชดานี่หรือไม่
แต่เนื่องจากว่าตอนที่เกิดเหตุ...และที่คุณพี่เดินลงมาบอกเรานั้น
เรากะลังอยู่ในช่วง..งงมาก..... ^^"
..งงขนาดที่ว่า..เมื่อคุณพี่เดินกลับไปขึ้นรถตัวเองแล้ว
เราหันไปถามแม่ว่า...เมื่อกี้เราบอกขอบคุณเขาหรือยังนะ..สติหลุดลอย
ในหัวมัวแต่คิดว่า..ฉันจะทำอย่างไรต่อไปดี
..ขอบคุณมากๆจริงๆค่ะ ที่อุตส่าห์จอดรถลงมาบอก
ขอบคุณในความมีน้ำใจมากๆเลยค่ะ
ตอนนั้นเอ๋อๆ ก็องๆ มาคิดได้อีกทีอยากจะขอบคุณแบบจริงจัง
ไม่ใช่ขอบคุณแบบเอ๋อๆอย่างนั้นแต่ก็ไม่รู้จะทำยังไง
..ก็เลยขออนุญาติตั้งกระทู้เผื่อว่าคุณพี่จะผ่านมาแถวนี้
และเผื่อว่าจะได้อ่านข้อความนี้นะคะ
...คนทำดีเราต้องป่าวประกาศค่ะ...