ฉากนี้ในทองเนื้อเก้า ผมดูแล้วรู้สึก"อบอุ่น" ทั้งๆที่ลำยองดูน่าสมเพช

ป๋อ ณัฐวุฒิ แสดงเป็นสันต์ได้ดีมาก แม้บทจะธรรมดา ไม่หวือหวา แต่ป๋อเล่นได้สื่ออารมณ์ดีมาก สีหน้า แววตา ดูแล้วอินว่าเป็นสันต์จริงๆ -ฉากทุกข์ใจสงสารลูก -ฉากปลื้มใจตอนลูกบวช -ฉากเมื่อคืนที่มีความหวังดีต่อ

ลำยอง สันต์ วันเฉลิม ยายแล แม่ปั้น พ่อสิน กวง เมืองเทพ กำนันเสือ ลำยง ลำดวน ตาปอ หลวงตา สมฤดี

ตัวเอกผู้หญิงของเรื่อง ที่ความทุเรศ ทุรังต่างกันมาก ในสายตาคนดู แม้จะสวยเหมือนกัน -เรยา สวยเสมอต้นเสมอปลาย และไม่ทำให้คนดูรู้สึกว่าเธอจะโดนด่า โดนรังเกียจในคาแรคเตอร์ ซักเท่าไหร่ นอกจากซีนด่าแม่ ซึ่ง

ลำยอง ตัวละครหลักในทองเนื้อเก้า แต่ในดอกส้มสีทอง ชื่อลำยองเป็นชื่อแม่ของเรยา มาหยารัศมี ตัวร้ายในดาวพระศุกร์ ก็มีชื่อเป็นนางเอกในเรื่องมาหยารัศมี

สังเกตกันมั้ยครับ ไม่ว่าลำยองจะเลวแค่ไหน น้ำเหลืองจะไหล หนองจะแตก ด่ากันสาดเสียเทเสียแค่ไหน แต่ พวกเค้าก็ไม่เคยทิ้งกัน ต่อให้รังเกียจก็ยังช่วยเหลือกันอยู๋

ลึกซึ้งกินใจมากเป็นความรักที่ไม่ค่อยได้เห็นละครถ่ายทอดออกมาได้ดีขนาดนี้นั่นคือความรักบริสุทธิ์งดงามที่ลูกมีต่อแม่ ความรักนี้ไม่อาจหาค่าอื่นใดมาตอบแทนได้ ลำยองเป็นคนที่โชคดีและมีบุญญาวาสนามากที่ได้ลูกท