ฉากนี้ในทองเนื้อเก้า ผมดูแล้วรู้สึก"อบอุ่น" ทั้งๆที่ลำยองดูน่าสมเพช

ป๋อ ณัฐวุฒิ แสดงเป็นสันต์ได้ดีมาก แม้บทจะธรรมดา ไม่หวือหวา แต่ป๋อเล่นได้สื่ออารมณ์ดีมาก สีหน้า แววตา ดูแล้วอินว่าเป็นสันต์จริงๆ -ฉากทุกข์ใจสงสารลูก -ฉากปลื้มใจตอนลูกบวช -ฉากเมื่อคืนที่มีความหวังดีต่อ

ลำยอง สันต์ วันเฉลิม ยายแล แม่ปั้น พ่อสิน กวง เมืองเทพ กำนันเสือ ลำยง ลำดวน ตาปอ หลวงตา สมฤดี

ตามที่กล่าวไป เนื้อเรื่องคร่าวๆยังเหมือนเดิมแต่ถ้าทองเนื้อเก้ามีเวอร์ชั่นที่ยายแลตายหรือหนีไปตั้งแต่ลำยองกับน้องๆยังเด็กลำยองจะนิสัยดีหรือเปล่า หรือทองเนื้อเก้าจะเป็นนิยายน้ำเน่า อดีตลูกยายแลปากลิเกพย

วันนี้ ทองเนื้อเก้า ไม่ค่อยมีฉากอะไรที่หวือหวามาก หลายคนอาจจะเบื่อ แต่สำหรับเราแล้ว วันนี้ทองเนื้อเก้าจัดว่าค่อนข้างเรียลมาก เพราะเน้นไปที่อารมณ์ความรู้สึกของตัวละครมาก ทั้งฉากที่ลำยองพาผู้ชายเข้าบ้า

ตัวเอกผู้หญิงของเรื่อง ที่ความทุเรศ ทุรังต่างกันมาก ในสายตาคนดู แม้จะสวยเหมือนกัน -เรยา สวยเสมอต้นเสมอปลาย และไม่ทำให้คนดูรู้สึกว่าเธอจะโดนด่า โดนรังเกียจในคาแรคเตอร์ ซักเท่าไหร่ นอกจากซีนด่าแม่ ซึ่ง

สังเกตกันมั้ยครับ ไม่ว่าลำยองจะเลวแค่ไหน น้ำเหลืองจะไหล หนองจะแตก ด่ากันสาดเสียเทเสียแค่ไหน แต่ พวกเค้าก็ไม่เคยทิ้งกัน ต่อให้รังเกียจก็ยังช่วยเหลือกันอยู๋

เรยา ว่าร้าย ก็ร้ายแต่ปาก อีแพง ว่าชั่ว ก็ชั่วแล้วสำนึก แต่ลำยอง ขอบอกว่า ครบถ้วนสมบูรณ์แบบแห่งความเลว และไม่สำนึกด้วย จนตัวเองตาย...

ลึกซึ้งกินใจมากเป็นความรักที่ไม่ค่อยได้เห็นละครถ่ายทอดออกมาได้ดีขนาดนี้นั่นคือความรักบริสุทธิ์งดงามที่ลูกมีต่อแม่ ความรักนี้ไม่อาจหาค่าอื่นใดมาตอบแทนได้ ลำยองเป็นคนที่โชคดีและมีบุญญาวาสนามากที่ได้ลูกท