จริงก็อยู่ในสังคมนี้มาตั้งแต่เกิดแหละ เป็นสังคมที่พูดจากันได้หยาบคายมาก
แต่คุณพ่อ คุณแม่ ก็สั่งสอนเราได้เป็นอย่างดี เราพูดจาไพเราะกว่าเด็กปกติทั่วไป
จนคนพวกนั้นมองครอบครัวเราว่า กระแดระ ดัจจริด ไม่จริงใจ คนจริงใจต้องพูดแรงๆ เท่านั้น
มันทำให้เรารู้สึกรังเกียจวาจาคนพวกนี้มากๆ จนไม่อยากจะคุยด้วยเลย อยากคุยกับคนที่พูดจาจริงใจกับเราเท่านั้น
เดี๋ยวขอยกตัวอย่างแล้วกันว่าทำไม เราถึงไม่อาจคุยด้วย
ex1.
เรา - เอากับข้าวมาให้
เขา - แกงเฮียไร (น้ำเสียงดุๆตวาดๆหน่อยๆ)
เรา - แกงเขียวหวาน ลองกินดูนะ ตอนเอาถ้วนมาคืนไม่ต้องล้างนะเดี๋ยวเราล้างเอง (หน้าตายิ้มแย้ม)
เขา - แดรกเข้าไปแล้วตายห่านใครรับผิดชอบหว่ะ ถ้วยไม่คืนนะเว้ย ก็ให้มาแล้วหนิ่ (แล้วมันก็ไม่คืนถ้วยจริงๆ)
ex2.
เขา - ยืนเราไร
เรา - รอรถจะไปเรียน
เขา - Eโง่แทนที่จะซื้อรถขับไป โง่ยังกับควาย E ควายเอ้ย
ex3.
เขา2 - แต่งตัวเฮียไรหว่ะ แก่ชิหาย คิดว่าสวยไงหว่ะ ฮ่าๆๆ
เรา - ...ยืนอึ้งไม่มีคำตอบ ยิ้มๆ เจื่อนๆ ไป
เขา1 - กระแดระทาตาด้วยนะเว้ย (เรียกคนในแก๊งค์มาดู พร้อมหัวเราะชอบใจ)
เขา - เป็นกรูไม่ซื้อมาใช้ให้เปลืองตังหรอก
เรา - อึ้ง ไม่ตอบโต้อะไร (แล้วไอ้เส้นดำๆหนาๆี่อยู่เปลือกตามันคืออะไร อันนี้คิดในใจ)
เขา3 - อย่าเผลอไปถ่ายรูปกับหมานะ เดี๋ยวคนเขาเเยกไม่ออก ฮ่าๆๆ
ex4.
เขา1 - อยากลดความอ้วน ต้องกระแดระไปวิ่ง
เขา2 - กินยากรูหนิ่ วันเดียวลดแระ
เขา3 - เออดิ่ E โง่ Eควาย
บอกตรงๆมันรู้สึกแย่นะค่ะ จริงแค่รู้จักกัน ไม่ได้สนิท ไม่น่าพูดกันแบบนี้ ไม่อยากได้ยินเลย
เราเลยหลีกเลี่ยงที่จะไม่เจอคนพวกนี้ แต่หนียังไงก็ไม่พ้นหรอกค่ะ บางทีก็ต้องเจออยู่ดี
มาคนเดียวยังไม่เท่าไหร่ ถ้ายิ่งมากันเป็นแก็งค์นี่ มันนั้นนรกชัดๆเลย
เลยอยากขอกำลังใจ จากชาวพันทิป หากท่านใดมีทางออกช่วยแนะนำด้วยนะคะ
ขอบคุณค่ะ
ขอกำลังใจ เมื่อชีวิตต้องอยู่ในสังคม เถื่อนแล้วเท่ห์
แต่คุณพ่อ คุณแม่ ก็สั่งสอนเราได้เป็นอย่างดี เราพูดจาไพเราะกว่าเด็กปกติทั่วไป
จนคนพวกนั้นมองครอบครัวเราว่า กระแดระ ดัจจริด ไม่จริงใจ คนจริงใจต้องพูดแรงๆ เท่านั้น
มันทำให้เรารู้สึกรังเกียจวาจาคนพวกนี้มากๆ จนไม่อยากจะคุยด้วยเลย อยากคุยกับคนที่พูดจาจริงใจกับเราเท่านั้น
เดี๋ยวขอยกตัวอย่างแล้วกันว่าทำไม เราถึงไม่อาจคุยด้วย
ex1.
เรา - เอากับข้าวมาให้
เขา - แกงเฮียไร (น้ำเสียงดุๆตวาดๆหน่อยๆ)
เรา - แกงเขียวหวาน ลองกินดูนะ ตอนเอาถ้วนมาคืนไม่ต้องล้างนะเดี๋ยวเราล้างเอง (หน้าตายิ้มแย้ม)
เขา - แดรกเข้าไปแล้วตายห่านใครรับผิดชอบหว่ะ ถ้วยไม่คืนนะเว้ย ก็ให้มาแล้วหนิ่ (แล้วมันก็ไม่คืนถ้วยจริงๆ)
ex2.
เขา - ยืนเราไร
เรา - รอรถจะไปเรียน
เขา - Eโง่แทนที่จะซื้อรถขับไป โง่ยังกับควาย E ควายเอ้ย
ex3.
เขา2 - แต่งตัวเฮียไรหว่ะ แก่ชิหาย คิดว่าสวยไงหว่ะ ฮ่าๆๆ
เรา - ...ยืนอึ้งไม่มีคำตอบ ยิ้มๆ เจื่อนๆ ไป
เขา1 - กระแดระทาตาด้วยนะเว้ย (เรียกคนในแก๊งค์มาดู พร้อมหัวเราะชอบใจ)
เขา - เป็นกรูไม่ซื้อมาใช้ให้เปลืองตังหรอก
เรา - อึ้ง ไม่ตอบโต้อะไร (แล้วไอ้เส้นดำๆหนาๆี่อยู่เปลือกตามันคืออะไร อันนี้คิดในใจ)
เขา3 - อย่าเผลอไปถ่ายรูปกับหมานะ เดี๋ยวคนเขาเเยกไม่ออก ฮ่าๆๆ
ex4.
เขา1 - อยากลดความอ้วน ต้องกระแดระไปวิ่ง
เขา2 - กินยากรูหนิ่ วันเดียวลดแระ
เขา3 - เออดิ่ E โง่ Eควาย
บอกตรงๆมันรู้สึกแย่นะค่ะ จริงแค่รู้จักกัน ไม่ได้สนิท ไม่น่าพูดกันแบบนี้ ไม่อยากได้ยินเลย
เราเลยหลีกเลี่ยงที่จะไม่เจอคนพวกนี้ แต่หนียังไงก็ไม่พ้นหรอกค่ะ บางทีก็ต้องเจออยู่ดี
มาคนเดียวยังไม่เท่าไหร่ ถ้ายิ่งมากันเป็นแก็งค์นี่ มันนั้นนรกชัดๆเลย
เลยอยากขอกำลังใจ จากชาวพันทิป หากท่านใดมีทางออกช่วยแนะนำด้วยนะคะ
ขอบคุณค่ะ