ขอกำลังใจ เมื่อชีวิตต้องอยู่ในสังคม เถื่อนแล้วเท่ห์

จริงก็อยู่ในสังคมนี้มาตั้งแต่เกิดแหละ เป็นสังคมที่พูดจากันได้หยาบคายมาก
แต่คุณพ่อ คุณแม่ ก็สั่งสอนเราได้เป็นอย่างดี เราพูดจาไพเราะกว่าเด็กปกติทั่วไป
จนคนพวกนั้นมองครอบครัวเราว่า กระแดระ ดัจจริด ไม่จริงใจ คนจริงใจต้องพูดแรงๆ เท่านั้น
มันทำให้เรารู้สึกรังเกียจวาจาคนพวกนี้มากๆ จนไม่อยากจะคุยด้วยเลย อยากคุยกับคนที่พูดจาจริงใจกับเราเท่านั้น
เดี๋ยวขอยกตัวอย่างแล้วกันว่าทำไม เราถึงไม่อาจคุยด้วย
ex1.
เรา - เอากับข้าวมาให้
เขา - แกงเฮียไร (น้ำเสียงดุๆตวาดๆหน่อยๆ)
เรา - แกงเขียวหวาน ลองกินดูนะ ตอนเอาถ้วนมาคืนไม่ต้องล้างนะเดี๋ยวเราล้างเอง (หน้าตายิ้มแย้ม)
เขา - แดรกเข้าไปแล้วตายห่านใครรับผิดชอบหว่ะ ถ้วยไม่คืนนะเว้ย ก็ให้มาแล้วหนิ่ (แล้วมันก็ไม่คืนถ้วยจริงๆ)
ex2.
เขา - ยืนเราไร
เรา - รอรถจะไปเรียน
เขา - Eโง่แทนที่จะซื้อรถขับไป โง่ยังกับควาย E ควายเอ้ย
ex3.
เขา2 - แต่งตัวเฮียไรหว่ะ แก่ชิหาย คิดว่าสวยไงหว่ะ ฮ่าๆๆ
เรา - ...ยืนอึ้งไม่มีคำตอบ ยิ้มๆ เจื่อนๆ ไป
เขา1 - กระแดระทาตาด้วยนะเว้ย (เรียกคนในแก๊งค์มาดู พร้อมหัวเราะชอบใจ)
เขา - เป็นกรูไม่ซื้อมาใช้ให้เปลืองตังหรอก
เรา - อึ้ง ไม่ตอบโต้อะไร (แล้วไอ้เส้นดำๆหนาๆี่อยู่เปลือกตามันคืออะไร อันนี้คิดในใจ)
เขา3 - อย่าเผลอไปถ่ายรูปกับหมานะ เดี๋ยวคนเขาเเยกไม่ออก ฮ่าๆๆ
ex4.
เขา1 - อยากลดความอ้วน ต้องกระแดระไปวิ่ง
เขา2 - กินยากรูหนิ่ วันเดียวลดแระ
เขา3 - เออดิ่ E โง่ Eควาย

บอกตรงๆมันรู้สึกแย่นะค่ะ จริงแค่รู้จักกัน ไม่ได้สนิท ไม่น่าพูดกันแบบนี้ ไม่อยากได้ยินเลย
เราเลยหลีกเลี่ยงที่จะไม่เจอคนพวกนี้ แต่หนียังไงก็ไม่พ้นหรอกค่ะ บางทีก็ต้องเจออยู่ดี
มาคนเดียวยังไม่เท่าไหร่ ถ้ายิ่งมากันเป็นแก็งค์นี่ มันนั้นนรกชัดๆเลย
เลยอยากขอกำลังใจ จากชาวพันทิป หากท่านใดมีทางออกช่วยแนะนำด้วยนะคะ
ขอบคุณค่ะ

แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่