แอบชอบคนๆนึงมาทั้งที่เรา ไม่เคยรู้จัก ไม่เคยเห็นหน้า เราไม่รู้หรอกนะ ไอ่ที่มันเป็นอยู่มันจะเรียกว่าอะไร
เราอยู่ใต้ เค้าอยู่เหนือ แต่ตอนนี้เค้า มาเรียนต่อที่ มหาลัยชื่อดังแห่หนึ่งย่านอโศก เรากับเค้าห่างกัน 5 ปี
เรื่องมันมีอยู่ว่าเรา เมื่อ 6 ปีที่ แล้วเราอยู่ม.2 เราเจอเค้าคนนี้ใน Hi5 เราแค่เห็นหน้า เค้าครั้งเเรก ก็ชอบเลยอ่ะ ฮ่าๆๆ เราก็เลยตัดสินใจแอดเฟรน เค้าไป แต่.......... เค้าไม่รับแอด ค๊าาา ก็แอบเฟลนิดนึง เวลาผ่านๆไป เราก็ลืมๆ ไม่ได้สนใจอะไรมากมายเท่าไหร่ ในตอนนั้น อาจเป็นเพราะเด็กอยู่ม้างงงง
หลังจากนั้น ไม่นานก็เป็นยุคทอง ของเฟสบุ๊ค ตอนนี้เราอยู่ม.4แล้ว เราก็เล่นเฟสได้ไม่นาน ประมาน สอง สาม เดือน ไม่ น่าเชื่อ !! ไม่ น่าเชื่อ !! เราเจอออเฟสเค้าาาาาาาาาาาา ฮ่าๆๆ มันเป็นไปได้ไง เป็นไปได้ไง ในเมื่อ เรากับเค้า ไม่มีเพื่อนร่วมกันเลย
(ได้โปรดเถอะนะ !! ครั้งนี้ ช่วยรับช้านนน เป็นเพื่อนหน่อยเถอะ) เรา รอ รอ รอ แล้วก็ รอ ระหว่างรอไป เนี่ยก็ส่องเฟส เค้าทุกวันแหละ 5555 จนหนึ่งปี ผ่านไป ย้ำนะ ว่าหนึ่งปี เพราะ ตอนนี้เราอยู่ม.5 แล้วว เค้า รับแอดเฟสเรา แล้ววววววววววววววววว -0- อยากบอกว่า มันเป็นอะไร ที่ฟินเฟ่อออ เลยล่ะ
ที่นี้ จะทำยังไง ต่อไปนะหรอ? แอบคิดหนักอยุ่เหมือนกัน เพราะ ถ้าเราจู่โจม บอกชอบ ไปนิ หน้าทั้งแตก ทั้งแหก แบบหมอไม่รับเย็บเลยล่ะ
แต่อาศัย ตรงที่ เค้าเป็นนักบาส เราก็ แอบๆ เนียนๆ ทำตัวเป็นแฟนคลับ ตอนแรกๆ พี่เค้าก็ คุยดี ตอบดีอ่ะนะ แต่นานๆ ไป เค้า ก็ เริ่ม ไม่ค่อยตอบ เค้าดูเฉยๆเค้าอาจจะคิดว่าเราคงเป็นเด็กมากจนเกินไปแหละเนอะ TT
ทำไง ดีล่ะทีนี้ ก็แอดเอ็ม เลยจ้า ( สมัยนี้ เอ็ม ยังไม่เก่าไปน้ะ) พอ เราแอดปุ๊บ พี่เค้ารับ ปั๊บ แถม ออนอยู่ด้วย แล้วไงล่ะ ทีนี้ ไม่กล้า คุยค้า เขินนน !!
เรา ก็ ส่อง ไป ทุกวันเนี่ยแหละ ทำ ไงได้ ก็ อายอ่ะ เรื่องนี้ ที่เราแอบชอบ คนในเฟสบุ๊ค ก็มีเพื่อนสนิท ที่โรงเรียนรู้อยู่แค่คนเดียว จริงๆ ทั้งกลุ่ม ที่หนิดๆกัน มีสี่ คน แต่คงป็น เพราะ เลือ กที่จะบอกเพื่อน คนที่น่าจะเข้าใจเราได้ เพราะ ถ้าบอกอินังเพื่อนสองคนไปน้ะ ชั้นคงโดนมันด่า แน่เลยว่าชอบ อะไร กับคนในเฟสบุ๊ค คิด อีกแง่ มันก็จริงนา ใครก็ต่างมองว่า มันต้องเป็นไป ไม่ได้แน่ๆเลย แถม ยังอันตรายอีก !!
แต่ เรา ไม่สนใจจุดนี้เลยน้ะ เราก็ไม่รุ้ว่าเรามองข้ามไปได้ไง ทั้งทีจริงๆ มันก็เป็นเรื่องจริง :[
เพื่อนที่เรา เอ่ยปาก เล่าทุกอย่างให้มันฟัง มันก็ดั้นนนนนนนน บอกว่า “ เดี๋ยวเมิงก็ลืม ไม่เกิน 3 เดือน“ เห้ย อินี่ คิดงี้ ได้ไงเนี่ยยย กุ ชอบจิงๆนะเว้ยยย !! 55555555555555555
จากนั้น เราก็เริ่มๆ ทำอะไร หลายๆ อย่างให้เค้าและเกี่ยวกับเค้า ไม่ว่าจะ เป็น เซอไพร์ วันเกิดเอยวาดรูป เอย ทำ สมุด แฟ้ม อุปกรณ์ การเรียน ทุกอย่างอ่ะ ย่อมมีเค้าเป็น ส่วนหนึ่งทั้งสิ้น บางคนอาจจะไม่สังเกต ว่า ทุกคำพูด ทุกรูปที่ติด คามหมาย หมดเลยน้ะ (เหมือน บา ดารา ป่ะว่ะ55555)
จากนั้น เมื่อ ถึงวันเกิด เราก็ วาดรูป เค้าให้ลงในเฟสบุ๊ค แต่....ต้องพบกับความผิดหวัง เค้า ก็แค่ดู ไม่มีการกดไลค์ หรือ เม้นใดๆ ทั้งสิ้น โค๊ดดดดจะเสียใจเลยยย
แต่ก็ เอ้อออ ไม่เป็นไร ก้เรา ชอบนิเนอะ
เวลาผ่านไป ผ่านไป
ม.6 เราก็ยังชอบเค้าอยู่เหมือนเดิมอ่ะ ก็เลยบอกอิเพื่อนว่า เป็นไงล่ะเมิง 3 เดือน ของเมิงง่ะ ?? แอบสะใจ 5555555
เวลาที่เค้าไปแข่งบาสที่ไหนน้ะ โห!! ผู้หญิงตามมาเป็น สิบเลยอ่ะ แต่ ผู้หญิงพวกนั้น ก็อยู่แค่ไม่นาน พอเลิกเห่อ แล้ว ก็ ไป ห่างหาย ตาม กาลเวลากันหมด ส่วนตัวชั้นเนี่ย เมื่อไหร่ จะหลุด วงโคจร บ้างงงงง??
โหย นึกไป นึกมา ก็ หลายปีแล้วนะ ที่เป็นแบบนี้ เวลา เรานอนดึกๆ เราชอบมาเปิดเฟสเค้า นั่งดุรูปเค้า ทำเพื่ออะไร ว่ะ?? แต่ คือรู้แค่ ว่า ความรู้สึกมันชอบจริงๆ ชอบมากๆ ขนาดในมือถือ มีทั้งรูป และวีดีโอ ที่เค้าใช้ ในการ ทำงานพรีเซน งานส่งอาจารย์เวลาเรียน แอบคลั่งค่ะ ฮ่าๆๆๆ
มีอยู่วันนึง โทรศัพท์ เค้าเสีย เพื่อนๆติดต่อไม่ได้ เค้าจึง โพส เบอร์ โทรตอบเม้นเพื่อนนน
เราเลย เมม เลยจ้า แบบไม่คิดอะไรมาก เลย เมม จ้า เมม!! 5555 แล้วทำอะไรต่อน่ะหรอ อยู่ใย ให้ว่างใช่มะ ส่งเลยจ้า msg เนี่ยย แต่ก็เหมือนเดิม ไม่เคยตอบกลับ (คือ ใจจริง อยากถามเค้ามากกก ไม่อยากรู้เลยหรอ ว่ากุเป็นใครอ่ะ สืบมั่งเด้ 555555555 )
จนถึงวันเกิดเค้า เราก็โทรไป ตอน 00.00 เป๊ะ!! เห้ยยยย !! ครั้ง นี้คุยดี มากอ่ะ คุยกันแค่ สองนาทีก้จริง แต่ฟินไปเลย สองเดือน ฮ่าๆๆๆๆ หลังจากวันเกิด เค้า ไม่นาน ก็เป็นเวลา สิ้นปี เราก็ต้อง เค้าดาวท์ สิ จริงมั้ย ก้เลยตัดสินใจโทร ตั้งแต่ 10 วิที่กำลังนับถอยหลัง จากนั้น เราก็ อยู่ข้ามปี ด้วยกัน (มันเป้นอะไร ทีรู้สึกดีจริงๆนะ ขนาดเรานั่งพิมพ์ แล้วนึกถึง ช่วงเวลาเหล่านั้น เรายังยิ้มไม่หุบเลย
)
อ่า!! ม.6 แล้วสินะ แอด มิชชั่นแล้วววววววเฟ่ยยย เราเริ่ม ลด โซเชียล ทุกๆอย่าง
เพราะ ตั้งใจ จริงๆกับเวลา อีกไม่ถึงสาม เดือน แต่ก็ไม่ได้หายไปไหนน่ะ ก็แว๊ปเล่นบ้าง
อย่างที่บอกนะ เราเป็นเด็กใต้ ตอนนี้ต้องเปลี่ยน ที่เรียน แน่นอน ว่าต้องเลือกไป กรุงเทพฯ เพื่อที่จะได้เจอเค้า
เราเคยคุยกับเค้าแล้วนะว่าจะไปหาใน วันรับปริญญา เค้าก็ อือไ อ่าๆ (ตอนนั้น พี่เค้าอยู่ปี สี่) ตระ เตรียม แผนทุกอย่างไว้ อย่างเรียบร้อย จนกระทั่ง ถึงวันที่จะต้องขึ้น จริงๆ ไป ไปไม่ได้แล้ว ต้องเรียนใกล้บ้าน
เอาไงล่ะทีนี้แผนที่วางไว้ จบเห่ แน่ๆ T0T
ช่วงนั้น เป็นช่วงนึง ที่เรา มั่วกับการเข้ามหาลัยมาก ไม่ว่าจะเป็น กิจกรรม เพื่อนใหม่ๆ และยังต้องเปลี่ยนที่อยู่ จากบ้านไปหออีก เป็นอะไรที่แบบ มึนๆ งงๆ กับชีวิตช่วงนี้มาก แต่ก็ยังติดต่อเค้าอยู่ตลอด แต่เค้าก็เหมือนเดิมคือ อ่านแล้วไม่ตอบ
แต่เราก็ไม่ได้อะไรนะ เราร้องหนักมากใน ช่วงที่ต้องจากบ้านในช่วงแรก ๆ นอนไม่หลับเลย เราก็ไลน์ หาเค้า เค้าก็อ่านแต่ไม่ตอบ แต่เราก็รู้สึกอบอุ่น อย่างบอกไม่ถูกที่ ดึกขนาดนี้แล้วก็ยังมีเค้าที่ยังไม่นอน เหมือนเค้ายังอยู่เป็นเพื่อนยังไงไม่รู้ ><’
แต่บ้างครั้ง นั่งคิดไป คิดมา เราก็เหนื่อย และท้อ กับสิ่งที่ทำอยู่มาก เราแทบจะไม่รู้เลย ว่าเค้ากำลังคิดอะไรอยู่ เราบอกเลย ว่าเคยคิดตัดใจ จากเค้า หลายต่อหลายครั้งมาก แล้วสุดท้าย ก็มาอยู่ทีเดิม
กับคำว่า “ตัดใจไม่ได้ “
ถ้าถามว่าที่ทำอยู่ ต้องการอะไร “บอกเลยว่า ไม่มี ที่ ทำเพราะ อยากทำจริงๆ” ถามว่าอยากเป็นแฟนเค้าไหม? ก็บอกอีกเลยว่าไม่เช่นกัน เราไม่รู้ว่า เราต้องการอะไร ไม่รู้ว่าทำไม ตัดใจไม่สักที ทั้งที่เราไม่เคยพบ เคยเห็น ไม่เคยเจอตัวจริงกันมาก่อน ถ้าจะนับคำที่เค้าคุยกับเราตั้งแต่วันแรกที่รู้จักกันจนตอนนี้ รวมระยะเวลา 6 ปีมันมีไม่ถึง 50 คำด้วยซ้ำ ไม่เคยมองใครเลยจริงๆนอกจากเค้า ไม่ว่าใครจะเข้า มาเรา ก็ไม่ชอบ เราไม่เข้าใจ อะไร กำหนดเอาไว้ ยัง หาเหตุผลไม่เจอเลย ว่าทำไม ทุกๆอย่างทุกข้อมูล ทุกความเคลื่อนไหว เรารู้จากเฟสบุ๊คทั้งสิ้น
ใครเคยเป็นเหมือนเราบ้าง ช่วยเล่า ช่วยแชร์กันหน่อยน้ะ TT’
ยังอยากให้เชื่อว่า รักออนไลน์ มีอยู่จริง และเราหวังว่าเธอจะได้มาอ่านมัน….swu#9
และยังเชื่อว่า สักวัน เราจะได้พบกัน
เหตุใดจึงรักเธอ...รักออนไลน์
เราอยู่ใต้ เค้าอยู่เหนือ แต่ตอนนี้เค้า มาเรียนต่อที่ มหาลัยชื่อดังแห่หนึ่งย่านอโศก เรากับเค้าห่างกัน 5 ปี
เรื่องมันมีอยู่ว่าเรา เมื่อ 6 ปีที่ แล้วเราอยู่ม.2 เราเจอเค้าคนนี้ใน Hi5 เราแค่เห็นหน้า เค้าครั้งเเรก ก็ชอบเลยอ่ะ ฮ่าๆๆ เราก็เลยตัดสินใจแอดเฟรน เค้าไป แต่.......... เค้าไม่รับแอด ค๊าาา ก็แอบเฟลนิดนึง เวลาผ่านๆไป เราก็ลืมๆ ไม่ได้สนใจอะไรมากมายเท่าไหร่ ในตอนนั้น อาจเป็นเพราะเด็กอยู่ม้างงงง
หลังจากนั้น ไม่นานก็เป็นยุคทอง ของเฟสบุ๊ค ตอนนี้เราอยู่ม.4แล้ว เราก็เล่นเฟสได้ไม่นาน ประมาน สอง สาม เดือน ไม่ น่าเชื่อ !! ไม่ น่าเชื่อ !! เราเจอออเฟสเค้าาาาาาาาาาาา ฮ่าๆๆ มันเป็นไปได้ไง เป็นไปได้ไง ในเมื่อ เรากับเค้า ไม่มีเพื่อนร่วมกันเลย
(ได้โปรดเถอะนะ !! ครั้งนี้ ช่วยรับช้านนน เป็นเพื่อนหน่อยเถอะ) เรา รอ รอ รอ แล้วก็ รอ ระหว่างรอไป เนี่ยก็ส่องเฟส เค้าทุกวันแหละ 5555 จนหนึ่งปี ผ่านไป ย้ำนะ ว่าหนึ่งปี เพราะ ตอนนี้เราอยู่ม.5 แล้วว เค้า รับแอดเฟสเรา แล้ววววววววววววววววว -0- อยากบอกว่า มันเป็นอะไร ที่ฟินเฟ่อออ เลยล่ะ
ที่นี้ จะทำยังไง ต่อไปนะหรอ? แอบคิดหนักอยุ่เหมือนกัน เพราะ ถ้าเราจู่โจม บอกชอบ ไปนิ หน้าทั้งแตก ทั้งแหก แบบหมอไม่รับเย็บเลยล่ะ
แต่อาศัย ตรงที่ เค้าเป็นนักบาส เราก็ แอบๆ เนียนๆ ทำตัวเป็นแฟนคลับ ตอนแรกๆ พี่เค้าก็ คุยดี ตอบดีอ่ะนะ แต่นานๆ ไป เค้า ก็ เริ่ม ไม่ค่อยตอบ เค้าดูเฉยๆเค้าอาจจะคิดว่าเราคงเป็นเด็กมากจนเกินไปแหละเนอะ TT
ทำไง ดีล่ะทีนี้ ก็แอดเอ็ม เลยจ้า ( สมัยนี้ เอ็ม ยังไม่เก่าไปน้ะ) พอ เราแอดปุ๊บ พี่เค้ารับ ปั๊บ แถม ออนอยู่ด้วย แล้วไงล่ะ ทีนี้ ไม่กล้า คุยค้า เขินนน !!
เรา ก็ ส่อง ไป ทุกวันเนี่ยแหละ ทำ ไงได้ ก็ อายอ่ะ เรื่องนี้ ที่เราแอบชอบ คนในเฟสบุ๊ค ก็มีเพื่อนสนิท ที่โรงเรียนรู้อยู่แค่คนเดียว จริงๆ ทั้งกลุ่ม ที่หนิดๆกัน มีสี่ คน แต่คงป็น เพราะ เลือ กที่จะบอกเพื่อน คนที่น่าจะเข้าใจเราได้ เพราะ ถ้าบอกอินังเพื่อนสองคนไปน้ะ ชั้นคงโดนมันด่า แน่เลยว่าชอบ อะไร กับคนในเฟสบุ๊ค คิด อีกแง่ มันก็จริงนา ใครก็ต่างมองว่า มันต้องเป็นไป ไม่ได้แน่ๆเลย แถม ยังอันตรายอีก !!
แต่ เรา ไม่สนใจจุดนี้เลยน้ะ เราก็ไม่รุ้ว่าเรามองข้ามไปได้ไง ทั้งทีจริงๆ มันก็เป็นเรื่องจริง :[
เพื่อนที่เรา เอ่ยปาก เล่าทุกอย่างให้มันฟัง มันก็ดั้นนนนนนนน บอกว่า “ เดี๋ยวเมิงก็ลืม ไม่เกิน 3 เดือน“ เห้ย อินี่ คิดงี้ ได้ไงเนี่ยยย กุ ชอบจิงๆนะเว้ยยย !! 55555555555555555
จากนั้น เราก็เริ่มๆ ทำอะไร หลายๆ อย่างให้เค้าและเกี่ยวกับเค้า ไม่ว่าจะ เป็น เซอไพร์ วันเกิดเอยวาดรูป เอย ทำ สมุด แฟ้ม อุปกรณ์ การเรียน ทุกอย่างอ่ะ ย่อมมีเค้าเป็น ส่วนหนึ่งทั้งสิ้น บางคนอาจจะไม่สังเกต ว่า ทุกคำพูด ทุกรูปที่ติด คามหมาย หมดเลยน้ะ (เหมือน บา ดารา ป่ะว่ะ55555)
จากนั้น เมื่อ ถึงวันเกิด เราก็ วาดรูป เค้าให้ลงในเฟสบุ๊ค แต่....ต้องพบกับความผิดหวัง เค้า ก็แค่ดู ไม่มีการกดไลค์ หรือ เม้นใดๆ ทั้งสิ้น โค๊ดดดดจะเสียใจเลยยย
แต่ก็ เอ้อออ ไม่เป็นไร ก้เรา ชอบนิเนอะ
เวลาผ่านไป ผ่านไป
ม.6 เราก็ยังชอบเค้าอยู่เหมือนเดิมอ่ะ ก็เลยบอกอิเพื่อนว่า เป็นไงล่ะเมิง 3 เดือน ของเมิงง่ะ ?? แอบสะใจ 5555555
เวลาที่เค้าไปแข่งบาสที่ไหนน้ะ โห!! ผู้หญิงตามมาเป็น สิบเลยอ่ะ แต่ ผู้หญิงพวกนั้น ก็อยู่แค่ไม่นาน พอเลิกเห่อ แล้ว ก็ ไป ห่างหาย ตาม กาลเวลากันหมด ส่วนตัวชั้นเนี่ย เมื่อไหร่ จะหลุด วงโคจร บ้างงงงง??
โหย นึกไป นึกมา ก็ หลายปีแล้วนะ ที่เป็นแบบนี้ เวลา เรานอนดึกๆ เราชอบมาเปิดเฟสเค้า นั่งดุรูปเค้า ทำเพื่ออะไร ว่ะ?? แต่ คือรู้แค่ ว่า ความรู้สึกมันชอบจริงๆ ชอบมากๆ ขนาดในมือถือ มีทั้งรูป และวีดีโอ ที่เค้าใช้ ในการ ทำงานพรีเซน งานส่งอาจารย์เวลาเรียน แอบคลั่งค่ะ ฮ่าๆๆๆ
มีอยู่วันนึง โทรศัพท์ เค้าเสีย เพื่อนๆติดต่อไม่ได้ เค้าจึง โพส เบอร์ โทรตอบเม้นเพื่อนนน
เราเลย เมม เลยจ้า แบบไม่คิดอะไรมาก เลย เมม จ้า เมม!! 5555 แล้วทำอะไรต่อน่ะหรอ อยู่ใย ให้ว่างใช่มะ ส่งเลยจ้า msg เนี่ยย แต่ก็เหมือนเดิม ไม่เคยตอบกลับ (คือ ใจจริง อยากถามเค้ามากกก ไม่อยากรู้เลยหรอ ว่ากุเป็นใครอ่ะ สืบมั่งเด้ 555555555 )
จนถึงวันเกิดเค้า เราก็โทรไป ตอน 00.00 เป๊ะ!! เห้ยยยย !! ครั้ง นี้คุยดี มากอ่ะ คุยกันแค่ สองนาทีก้จริง แต่ฟินไปเลย สองเดือน ฮ่าๆๆๆๆ หลังจากวันเกิด เค้า ไม่นาน ก็เป็นเวลา สิ้นปี เราก็ต้อง เค้าดาวท์ สิ จริงมั้ย ก้เลยตัดสินใจโทร ตั้งแต่ 10 วิที่กำลังนับถอยหลัง จากนั้น เราก็ อยู่ข้ามปี ด้วยกัน (มันเป้นอะไร ทีรู้สึกดีจริงๆนะ ขนาดเรานั่งพิมพ์ แล้วนึกถึง ช่วงเวลาเหล่านั้น เรายังยิ้มไม่หุบเลย
อ่า!! ม.6 แล้วสินะ แอด มิชชั่นแล้วววววววเฟ่ยยย เราเริ่ม ลด โซเชียล ทุกๆอย่าง
เพราะ ตั้งใจ จริงๆกับเวลา อีกไม่ถึงสาม เดือน แต่ก็ไม่ได้หายไปไหนน่ะ ก็แว๊ปเล่นบ้าง
อย่างที่บอกนะ เราเป็นเด็กใต้ ตอนนี้ต้องเปลี่ยน ที่เรียน แน่นอน ว่าต้องเลือกไป กรุงเทพฯ เพื่อที่จะได้เจอเค้า
เราเคยคุยกับเค้าแล้วนะว่าจะไปหาใน วันรับปริญญา เค้าก็ อือไ อ่าๆ (ตอนนั้น พี่เค้าอยู่ปี สี่) ตระ เตรียม แผนทุกอย่างไว้ อย่างเรียบร้อย จนกระทั่ง ถึงวันที่จะต้องขึ้น จริงๆ ไป ไปไม่ได้แล้ว ต้องเรียนใกล้บ้าน
เอาไงล่ะทีนี้แผนที่วางไว้ จบเห่ แน่ๆ T0T
ช่วงนั้น เป็นช่วงนึง ที่เรา มั่วกับการเข้ามหาลัยมาก ไม่ว่าจะเป็น กิจกรรม เพื่อนใหม่ๆ และยังต้องเปลี่ยนที่อยู่ จากบ้านไปหออีก เป็นอะไรที่แบบ มึนๆ งงๆ กับชีวิตช่วงนี้มาก แต่ก็ยังติดต่อเค้าอยู่ตลอด แต่เค้าก็เหมือนเดิมคือ อ่านแล้วไม่ตอบ
แต่เราก็ไม่ได้อะไรนะ เราร้องหนักมากใน ช่วงที่ต้องจากบ้านในช่วงแรก ๆ นอนไม่หลับเลย เราก็ไลน์ หาเค้า เค้าก็อ่านแต่ไม่ตอบ แต่เราก็รู้สึกอบอุ่น อย่างบอกไม่ถูกที่ ดึกขนาดนี้แล้วก็ยังมีเค้าที่ยังไม่นอน เหมือนเค้ายังอยู่เป็นเพื่อนยังไงไม่รู้ ><’
แต่บ้างครั้ง นั่งคิดไป คิดมา เราก็เหนื่อย และท้อ กับสิ่งที่ทำอยู่มาก เราแทบจะไม่รู้เลย ว่าเค้ากำลังคิดอะไรอยู่ เราบอกเลย ว่าเคยคิดตัดใจ จากเค้า หลายต่อหลายครั้งมาก แล้วสุดท้าย ก็มาอยู่ทีเดิม
กับคำว่า “ตัดใจไม่ได้ “
ถ้าถามว่าที่ทำอยู่ ต้องการอะไร “บอกเลยว่า ไม่มี ที่ ทำเพราะ อยากทำจริงๆ” ถามว่าอยากเป็นแฟนเค้าไหม? ก็บอกอีกเลยว่าไม่เช่นกัน เราไม่รู้ว่า เราต้องการอะไร ไม่รู้ว่าทำไม ตัดใจไม่สักที ทั้งที่เราไม่เคยพบ เคยเห็น ไม่เคยเจอตัวจริงกันมาก่อน ถ้าจะนับคำที่เค้าคุยกับเราตั้งแต่วันแรกที่รู้จักกันจนตอนนี้ รวมระยะเวลา 6 ปีมันมีไม่ถึง 50 คำด้วยซ้ำ ไม่เคยมองใครเลยจริงๆนอกจากเค้า ไม่ว่าใครจะเข้า มาเรา ก็ไม่ชอบ เราไม่เข้าใจ อะไร กำหนดเอาไว้ ยัง หาเหตุผลไม่เจอเลย ว่าทำไม ทุกๆอย่างทุกข้อมูล ทุกความเคลื่อนไหว เรารู้จากเฟสบุ๊คทั้งสิ้น
ใครเคยเป็นเหมือนเราบ้าง ช่วยเล่า ช่วยแชร์กันหน่อยน้ะ TT’
ยังอยากให้เชื่อว่า รักออนไลน์ มีอยู่จริง และเราหวังว่าเธอจะได้มาอ่านมัน….swu#9
และยังเชื่อว่า สักวัน เราจะได้พบกัน