มันเริ่มจากปี 2006
เราได้มีโอกาสมาอยู่ต่างประเทศ เนื่องด้วยเหตุผลหลายๆอย่าง บ้านล้มละลาย หนีแฟนที่คบกันมา 7-8 ปีที่เลวมาก ทำร้ายทั้งด้วยคำพูดและร่างกาย(เค้าหน้าตาแย่มาก นิสัยก็แย่ เราก้อไม่ได้สวยอะไร แต่ตัวเล็กๆ คนจีบก้อใช้ได้อยู่ แต่ไม่รุ้ทำไมโง่อยู่กับเค้ามาได้ไม่ลืมหูลืมตา) และคิดว่าถ้ายังอยุ่เห็นกันต่อไปคงเลิกไม่ได้แน่ เลยตัดสินใจมาหาชีวิตใหม่ มาก่อน ละเด๋วดูท่าทีกันไป
พอมาถึง ก้อมีความสุข ชีวิตมีอิสระ ตัวคนเดียว อย่างว่า มาใหม่ๆ ตอนนั้นอายุ 23 อะไรๆใหม่ๆก็น่าตื่นเต้นไปหมด ก็ msn คุยกับแฟนตลอด เราเป็นคนซื่อสัตย์และค่อนข้างหัวโบราณในเรื่องรักเดียวใจเดียว คือมีอะไรกับคนนี้คนแรก ยังไงซะ เราก็คงต้องแต่งงานกับคนนี้ เป็นแฟนคนแรก และคนเดียวที่ผ่านมา
พอมาอยู่ได้ 3-4 เดือน เริ่มมีอะไรหลายๆอย่างไม่ชอบมาพากล เค้าผิดสังเกตในหลายๆเรื่อง บวกกับเพื่อนๆที่ไทยส่งข่าวมาว่าเหนเค้าควงกับ ผญ อื่น เราถามและให้โิกาสเค้าพูดหลายครั้ง แต่อย่างที่รู้ๆกัน ผช ไม่เคยยอมรับความผิด หรือรับ ก็รับครึ่งเดียว เราในฐานะอยู่ห่างกัน ก็ทำไรมากไม่ได้ที่จะเสาะหาความจริง 100% เวลาถามไรไป ก็ด่าเราเสียๆหายๆด้วยคำหยาบคายตลอดเวลา เราก็เสียใจ บอกตรงๆ พ่อแม่เลี้ยงมาดีมากในฐานะคนชั้นกลางครอบครัวนึงจะเลี้ยงลุกสาวคนนึงให้ดีที่สุดได้ มีการศึกษาที่ดี ในสังคมที่ดี พร้อมทั้ง connection เพียบ เราจึงไม่คิดว่าการที่เราทนอยู่ต่อไปจะเป็นการดีต่อเราเองและครอบครัวในระยะยาว
เราอยู่ต่อมาแบบแย่ๆกับแฟนจนเข้าเดือนที่ 6 ที่ต่างประเทศ บอกเลิกเรามาตลอดที่เราถามเรื่อง ผญ เพราะหาว่าเรางี่เง่า มันเรื่องของเค้า เค้าจะไปไหนกับใครก็เรื่องของเค้า จนได้มีโอกาสคุยกับ ผช คนนึงทาง msn เค้าน่ารัก กวนๆ หลายๆอย่างคุยกันถูกคอ เริ่มคุยกันตลอดเวลา ออนกล้องตลอดแต่ไม่มีโอกาสเจอกันเพราะอยู่คนละรัฐ เราก็คิดแค่ว่า อย่างน้อยมีเพื่อนไว้คุยปรึกษา
จนวันนึง เพื่อนที่มหาลัยที่เรียนด้วยกันที่ไทย ชวนเรามางานไทยที่รัฐนี้ เราเลยได้โอกาสเจอเค้าและเดทกัน ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี ครอบครัวเค้าน่ารัก และก็ดีกับเรา เอ็นดูเรามาก
เราหมดเวเคชั่น กลับไปรัฐเรา ก็คุยกันต่อมาเรื่อยๆใน msn จนเราลืมเรื่องแฟนที่ไทยได้แล้ว เราจึงตกลงเป็นแฟนกันและแพลนจะย้ายมาอยู่กับเค้าอีก 1 เดือนต่อมา เค้าก้อเริ่มบอกความจริงว่า จริงๆเค้าอายุ 18 ซึ่งห่างเรา 5 ปี เราก็ เออ...ไม่เห็นเป็นไร เราไม่เคยแคร์เรื่องนี้ เอาแค่เค้าดี
จนเราย้ายมาอยู่กับเค้าในปลายปี 2006 ทุกอย่างสวยงามมาก เป็นไปได้ด้วยดี เราทำงานด้วยกัน รักกันมาก เราแทบเป็นทุกสิ่งทุกอย่างสำหรับเค้า(ระหว่างนี้แฟนที่ไทยเริ่มเห็นเราหายไปจริงๆ ก็เริ่มอีเมลล์มาง้อเรื่อยๆ แต่เราไม่ได้ตอบไรไปมากมาย)
ชีวิตน้ำเน่ายิ่งกว่านิยายกับผู้ชายเจ้าชู้ **ต้องอ่าน**
เราได้มีโอกาสมาอยู่ต่างประเทศ เนื่องด้วยเหตุผลหลายๆอย่าง บ้านล้มละลาย หนีแฟนที่คบกันมา 7-8 ปีที่เลวมาก ทำร้ายทั้งด้วยคำพูดและร่างกาย(เค้าหน้าตาแย่มาก นิสัยก็แย่ เราก้อไม่ได้สวยอะไร แต่ตัวเล็กๆ คนจีบก้อใช้ได้อยู่ แต่ไม่รุ้ทำไมโง่อยู่กับเค้ามาได้ไม่ลืมหูลืมตา) และคิดว่าถ้ายังอยุ่เห็นกันต่อไปคงเลิกไม่ได้แน่ เลยตัดสินใจมาหาชีวิตใหม่ มาก่อน ละเด๋วดูท่าทีกันไป
พอมาถึง ก้อมีความสุข ชีวิตมีอิสระ ตัวคนเดียว อย่างว่า มาใหม่ๆ ตอนนั้นอายุ 23 อะไรๆใหม่ๆก็น่าตื่นเต้นไปหมด ก็ msn คุยกับแฟนตลอด เราเป็นคนซื่อสัตย์และค่อนข้างหัวโบราณในเรื่องรักเดียวใจเดียว คือมีอะไรกับคนนี้คนแรก ยังไงซะ เราก็คงต้องแต่งงานกับคนนี้ เป็นแฟนคนแรก และคนเดียวที่ผ่านมา
พอมาอยู่ได้ 3-4 เดือน เริ่มมีอะไรหลายๆอย่างไม่ชอบมาพากล เค้าผิดสังเกตในหลายๆเรื่อง บวกกับเพื่อนๆที่ไทยส่งข่าวมาว่าเหนเค้าควงกับ ผญ อื่น เราถามและให้โิกาสเค้าพูดหลายครั้ง แต่อย่างที่รู้ๆกัน ผช ไม่เคยยอมรับความผิด หรือรับ ก็รับครึ่งเดียว เราในฐานะอยู่ห่างกัน ก็ทำไรมากไม่ได้ที่จะเสาะหาความจริง 100% เวลาถามไรไป ก็ด่าเราเสียๆหายๆด้วยคำหยาบคายตลอดเวลา เราก็เสียใจ บอกตรงๆ พ่อแม่เลี้ยงมาดีมากในฐานะคนชั้นกลางครอบครัวนึงจะเลี้ยงลุกสาวคนนึงให้ดีที่สุดได้ มีการศึกษาที่ดี ในสังคมที่ดี พร้อมทั้ง connection เพียบ เราจึงไม่คิดว่าการที่เราทนอยู่ต่อไปจะเป็นการดีต่อเราเองและครอบครัวในระยะยาว
เราอยู่ต่อมาแบบแย่ๆกับแฟนจนเข้าเดือนที่ 6 ที่ต่างประเทศ บอกเลิกเรามาตลอดที่เราถามเรื่อง ผญ เพราะหาว่าเรางี่เง่า มันเรื่องของเค้า เค้าจะไปไหนกับใครก็เรื่องของเค้า จนได้มีโอกาสคุยกับ ผช คนนึงทาง msn เค้าน่ารัก กวนๆ หลายๆอย่างคุยกันถูกคอ เริ่มคุยกันตลอดเวลา ออนกล้องตลอดแต่ไม่มีโอกาสเจอกันเพราะอยู่คนละรัฐ เราก็คิดแค่ว่า อย่างน้อยมีเพื่อนไว้คุยปรึกษา
จนวันนึง เพื่อนที่มหาลัยที่เรียนด้วยกันที่ไทย ชวนเรามางานไทยที่รัฐนี้ เราเลยได้โอกาสเจอเค้าและเดทกัน ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี ครอบครัวเค้าน่ารัก และก็ดีกับเรา เอ็นดูเรามาก
เราหมดเวเคชั่น กลับไปรัฐเรา ก็คุยกันต่อมาเรื่อยๆใน msn จนเราลืมเรื่องแฟนที่ไทยได้แล้ว เราจึงตกลงเป็นแฟนกันและแพลนจะย้ายมาอยู่กับเค้าอีก 1 เดือนต่อมา เค้าก้อเริ่มบอกความจริงว่า จริงๆเค้าอายุ 18 ซึ่งห่างเรา 5 ปี เราก็ เออ...ไม่เห็นเป็นไร เราไม่เคยแคร์เรื่องนี้ เอาแค่เค้าดี
จนเราย้ายมาอยู่กับเค้าในปลายปี 2006 ทุกอย่างสวยงามมาก เป็นไปได้ด้วยดี เราทำงานด้วยกัน รักกันมาก เราแทบเป็นทุกสิ่งทุกอย่างสำหรับเค้า(ระหว่างนี้แฟนที่ไทยเริ่มเห็นเราหายไปจริงๆ ก็เริ่มอีเมลล์มาง้อเรื่อยๆ แต่เราไม่ได้ตอบไรไปมากมาย)