กลอนสี่ ไม่สุภาพ : แด่ ม้อบ คลั่งชาติ ด้วยดวงใจ " ก็หนูไม่รู้ หนูรักชาติ " อ๊าาาาาาา

******   หนูไม่รู้ ....  ก็หนูรักชาติ .... อ๊าาาาา   ******



หนูออกมา  เพราะว่า  หนูรักชาติ

รักหมาดๆ   เลยนะพี่  หนูเท่ไหม

เค้าบอกว่า   ให้มาไล่  คนอะไร

อยู่ดูไบ     อย่าให้    มันกลับมา


เอาสิวะ  ชาติของหนู  หนูก็รัก

ยิ่งไอ้ทัก  หนูเกลียดมัน  อย่างกับหมา

แต่พอหัน    เงยหน้า  มองอีกครา

ตายล่ะหว่า   เทือกกะม๊าก  อยู่หน้ากรุ


เอาไงต่อ   ดีวะ  หนูสับสน

มีแต่คน   ชั่วช้า   อยู่หน้าแถว

มันนั่งหัว   หนูนั่งหาง   ช่วยมันแจว

คงไม่แคล้ว   สมบัติ  ผลัดกันชม



บอกตรงๆ     ตอนนี้    หนูโคตรเบื่อ
  
มีแต่เหยื่อ     สองฝั่ง   มันปั่นหัว

เร้าหัวใจ      รักชาติ    หนูเต้นรัว

พอลงตัว     มันก็มั่ว   แดรกทุกที


พอเหลืองขึ้น   แดงออกมา  เต้นเย้วๆ

เหลืองหลงเหว    แดงผยอง   จ้องพองขน

ถามหนูมั้ย  ว่าหนูสุด   เบื่อเหลือทน

อยากจะขน  พวกแม่มไป   ทิ้งทะเล



ถึงตรงนี้   พี่คงถาม หนูฝั่งไหน

หนูคงได้   แต่กลอกหน้า และส่ายหัว

หนูถามกลับ  พี่บ้าง  เอาให้ชัวร์

ถ้ามันมั่ว  เรื่องจะจบ  ได้ไงกัน



กลัดกระดุม  เม็ดแรก  แม่มก้อผิด

แล้วสาบเสื้อ มันจะชิด ได้จั๊งได๋

ถ้าพี่แก้  จากท้ายมา คงบรรลัย

พี่ต้องไล่ จากตอนเริ่ม  ถึงจะงาม


หนูเข้าใจ  พี่เกลียดแม้ว  จนหน้ามืด

แต่คงวืด ถ้ายังว่าว เฝ้าถามหา

ที่แม้วทำ   เทือกก้อทำ   มันคาตา

จะร้องหา  ความชอบธรรม  จากไหนกัน



โอ้ละหนอ   อย่าอิคนอร์   ขอซักนิด

โปรดจงคิด   ช้าๆ    ดูสักหน่อย

ที่สุดท้าย   ต้องมานั่ง ทำตาปรอย

สุดท้ายหงอย  เพราะที่ทำ  มันเซมๆ





ประชาธิปไตย เดินเข้ามาแล้วก็จากไป ...... คนคลั่งชาติ นั้นไซร้ .... อยู่ยั้ง ยืนยง .........