เห็นช่วงนี้กระทู้เที่ยวเกาหลีเยอะมาก
อยากให้มาแชร์ประสบการณ์ตัวเองแบบแปลกๆ ฮาๆ หรือจำได้จนถึงทุกวันนี้ก็ได้ครับ
หรือประสบการณ์ที่หาไม่ได้ถ้าเที่ยวกับทัวร์
เหตุการณ์ที่ผมยังจำได้ มันมีหลายอารมณ์มากเลยครับ ทั้งฮา ทั้งเหนื่อย ทั้งอยากจะบ้า ทั้งบ้าไปแล้ว ฮ่าๆๆๆ
ตอนนั้นผมมาเที่ยวเกาหลีกับแฟนครั้งแรก แต่ก่อนหน้านั้นผมเคยมาทำงานที่เกาหลีประมาณ 3 วัน
ผมก็ติดใจ ตอนนั้นเรียนใกล้จบ เลยชวนแฟนมาเที่ยวด้วยกัน เผื่อจะมาอยู่ที่นี่ด้วยกัน (จนถึงทุกวันนี้ก็อยู่เกาหลีด้วยกันครับ)
เหตุการณ์แรก เป็นเหตุการณ์เปลี่ยนชีวิตของผม ทำให้ผมโตขึ้นเยอะ
ผมและแฟนได้รับจดหมายให้ไปออดิชั่นที่บริษัท Entertainment บริษัทนึงในเกาหลี
ตอนนั้นก็เลยถือโอกาสไปออดิชั่นค่ายอื่นๆที่เปิดออดิชั่นในตอนนั้นไปด้วย
แต่เหตุการณ์ที่ผมลืมไม่ลง คือวันที่ไปออดิชั่นกับค่ายใหญ่
ขนาดผมมีจดหมายให้ไปออดิชั่น ผมยังต้องต่อคิวเลยครับ ต่อคิวรออดิชั่นอยู่หน้าตึก แถวยาวมาก
และวันนั้น ฝนตกแบบ Rain/Snow shower ครับ
คือฝนตก แต่เม็ดฝนเป็นเกร็ดๆเกาะกระเป๋าผมจนแข็งเหมือนน้ำแข็ง แต่ว่าไม่ได้เป็นหิมะ และลมก็แรงมากๆ
ผมรออยู่เป็นชั่วโมง หลายๆคนยอมแพ้กลับบ้านไป แต่ผมก็ยืนกางร่มที่เพิ่งซื้อในวันนั้น รอคิวต่อไปครับ
ระหว่างรอ ผมก็เต้นๆๆๆอยู่หน้าตึกระหว่างที่ยืนต่อคิวอยู่ เพราะหนาวมาก จนขาชาเพราะน้ำแข็งที่เกาะอยู่บนกางเกง
ตอนนั้นมีอารมณ์อยากยอมแพ้อยู่หลายรอบครับ แต่ผมก็คิดว่า เราต้องทำให้ได้ อย่างน้อยต้องได้ออดิชั่นให้ได้
รออยู่หลายชั่วโมง กว่าจะได้เข้าตึก เข้าไปแล้วก็ยังต้องรอคิวให้ถึงคิวแสดงในห้องซ้อมค่ายนั้นอีก
ผมก็แสดงเต็มที่ เหมือนมันไม่มีวันพรุ่งนี้อีกแล้ว และผมก็ไม่เสียใจไม่ว่าจะได้หรือไม่ได้ เพราะผมทำเต็มที่แล้ว
เหตุการณ์นี้ ทำให้ผมรู้ว่า ผมสามารถอดทนในสิ่งที่คนอื่นๆยอมแพ้ไปเพราะว่าหนาวมาก ทนสภาพอากาศไม่ไหว
ทั้งๆปกติ ผมเป็นคนไม่มีความอดทน ทำอะไรไม่ได้ก็โยนทิ้ง หันหลังให้ในทันที
แต่ถ้าวันนั้น ผมหันหลังในเรื่องนี้ในวันนั้น ผมก็ไม่ได้อยู่เกาหลีถึงทุกวันนี้เหมือนกันครับ
เหตุการณ์ที่ 2 อันนี้แบบฮาๆปนบ้าๆหน่อย
วันนั้นเดินเที่ยวซื้อของในดงแดมุนซะจนดึกกับแฟน รถไฟก็หมดรอบหมดแล้ว
ในทริปนั้น ผมได้พักที่ Ibis Myeongdong (ทำให้รู้ด้วยว่า คนเกาหลีชื่อโรงแรมว่า อี-บิส-ซี)
ผมก็เลยจะนั่งแท็กซี่กลับ แต่โดนชาร์ทเว่อร์ทุกคัน ก็เลยคุยกับแฟนว่า มันไม่ได้อยู่ไกลโรงแรมขนาดนั้น
สรุป เราก็เดินกลับโรงแรมจากดงแดมุนด้วย Google Map ครับ
ระหว่างทาง เราเจอตู้ดันของ แล้วมันมีตุ๊กตากระต่ายอยู่ ปกติผมเล่นตู้พวกนี้ไม่เป็นเลย
แต่วันนั้นไม่รู้คิดยังไง ได้ลองเล่นดูครับ เล่นไป 2-3 ตา ก็ได้ตุ๊กตาตัวเล็กๆมาให้แฟนผม
ผมภูมิใจมาก ถึงจะเป็นตัวเล็กก็เถอะ ฮ่าๆๆๆๆ
ผมรู้สึกสบายใจมาก แม้จะเดินกันในตอนตี3-4ได้ ผมก็เลยรู้สึกว่า มันปลอดภัยมากจริงๆ เป็นประเทศที่น่าย้ายมาอยู่มากๆ
กว่าจะถึงโรงแรม ขาลากสุดๆครับ ขำกันตลอด ระหว่างทาง มีทั้งวิ่งเล่นกันเหมือนเด็กๆ และแวะเข้าไปกินร้านข้างทาง เพราะหนาวมาก
ว่างๆแวะมาคุยเล่นกันในเพจผมได้นะครับ
www.facebook.com/Korea4Life
แท็กห้องเฉลิมกรุงด้วยเพราะว่ามีแชร์เหตุการณ์เกี่ยวกับการออดิชั่นของเกาหลีนะครับ
อยากให้แชร์ประสบการณ์ที่ไม่มีวันลืมเกี่ยวกับเกาหลีของแต่ละคนครับ
อยากให้มาแชร์ประสบการณ์ตัวเองแบบแปลกๆ ฮาๆ หรือจำได้จนถึงทุกวันนี้ก็ได้ครับ
หรือประสบการณ์ที่หาไม่ได้ถ้าเที่ยวกับทัวร์
เหตุการณ์ที่ผมยังจำได้ มันมีหลายอารมณ์มากเลยครับ ทั้งฮา ทั้งเหนื่อย ทั้งอยากจะบ้า ทั้งบ้าไปแล้ว ฮ่าๆๆๆ
ตอนนั้นผมมาเที่ยวเกาหลีกับแฟนครั้งแรก แต่ก่อนหน้านั้นผมเคยมาทำงานที่เกาหลีประมาณ 3 วัน
ผมก็ติดใจ ตอนนั้นเรียนใกล้จบ เลยชวนแฟนมาเที่ยวด้วยกัน เผื่อจะมาอยู่ที่นี่ด้วยกัน (จนถึงทุกวันนี้ก็อยู่เกาหลีด้วยกันครับ)
เหตุการณ์แรก เป็นเหตุการณ์เปลี่ยนชีวิตของผม ทำให้ผมโตขึ้นเยอะ
ผมและแฟนได้รับจดหมายให้ไปออดิชั่นที่บริษัท Entertainment บริษัทนึงในเกาหลี
ตอนนั้นก็เลยถือโอกาสไปออดิชั่นค่ายอื่นๆที่เปิดออดิชั่นในตอนนั้นไปด้วย
แต่เหตุการณ์ที่ผมลืมไม่ลง คือวันที่ไปออดิชั่นกับค่ายใหญ่
ขนาดผมมีจดหมายให้ไปออดิชั่น ผมยังต้องต่อคิวเลยครับ ต่อคิวรออดิชั่นอยู่หน้าตึก แถวยาวมาก
และวันนั้น ฝนตกแบบ Rain/Snow shower ครับ
คือฝนตก แต่เม็ดฝนเป็นเกร็ดๆเกาะกระเป๋าผมจนแข็งเหมือนน้ำแข็ง แต่ว่าไม่ได้เป็นหิมะ และลมก็แรงมากๆ
ผมรออยู่เป็นชั่วโมง หลายๆคนยอมแพ้กลับบ้านไป แต่ผมก็ยืนกางร่มที่เพิ่งซื้อในวันนั้น รอคิวต่อไปครับ
ระหว่างรอ ผมก็เต้นๆๆๆอยู่หน้าตึกระหว่างที่ยืนต่อคิวอยู่ เพราะหนาวมาก จนขาชาเพราะน้ำแข็งที่เกาะอยู่บนกางเกง
ตอนนั้นมีอารมณ์อยากยอมแพ้อยู่หลายรอบครับ แต่ผมก็คิดว่า เราต้องทำให้ได้ อย่างน้อยต้องได้ออดิชั่นให้ได้
รออยู่หลายชั่วโมง กว่าจะได้เข้าตึก เข้าไปแล้วก็ยังต้องรอคิวให้ถึงคิวแสดงในห้องซ้อมค่ายนั้นอีก
ผมก็แสดงเต็มที่ เหมือนมันไม่มีวันพรุ่งนี้อีกแล้ว และผมก็ไม่เสียใจไม่ว่าจะได้หรือไม่ได้ เพราะผมทำเต็มที่แล้ว
เหตุการณ์นี้ ทำให้ผมรู้ว่า ผมสามารถอดทนในสิ่งที่คนอื่นๆยอมแพ้ไปเพราะว่าหนาวมาก ทนสภาพอากาศไม่ไหว
ทั้งๆปกติ ผมเป็นคนไม่มีความอดทน ทำอะไรไม่ได้ก็โยนทิ้ง หันหลังให้ในทันที
แต่ถ้าวันนั้น ผมหันหลังในเรื่องนี้ในวันนั้น ผมก็ไม่ได้อยู่เกาหลีถึงทุกวันนี้เหมือนกันครับ
เหตุการณ์ที่ 2 อันนี้แบบฮาๆปนบ้าๆหน่อย
วันนั้นเดินเที่ยวซื้อของในดงแดมุนซะจนดึกกับแฟน รถไฟก็หมดรอบหมดแล้ว
ในทริปนั้น ผมได้พักที่ Ibis Myeongdong (ทำให้รู้ด้วยว่า คนเกาหลีชื่อโรงแรมว่า อี-บิส-ซี)
ผมก็เลยจะนั่งแท็กซี่กลับ แต่โดนชาร์ทเว่อร์ทุกคัน ก็เลยคุยกับแฟนว่า มันไม่ได้อยู่ไกลโรงแรมขนาดนั้น
สรุป เราก็เดินกลับโรงแรมจากดงแดมุนด้วย Google Map ครับ
ระหว่างทาง เราเจอตู้ดันของ แล้วมันมีตุ๊กตากระต่ายอยู่ ปกติผมเล่นตู้พวกนี้ไม่เป็นเลย
แต่วันนั้นไม่รู้คิดยังไง ได้ลองเล่นดูครับ เล่นไป 2-3 ตา ก็ได้ตุ๊กตาตัวเล็กๆมาให้แฟนผม
ผมภูมิใจมาก ถึงจะเป็นตัวเล็กก็เถอะ ฮ่าๆๆๆๆ
ผมรู้สึกสบายใจมาก แม้จะเดินกันในตอนตี3-4ได้ ผมก็เลยรู้สึกว่า มันปลอดภัยมากจริงๆ เป็นประเทศที่น่าย้ายมาอยู่มากๆ
กว่าจะถึงโรงแรม ขาลากสุดๆครับ ขำกันตลอด ระหว่างทาง มีทั้งวิ่งเล่นกันเหมือนเด็กๆ และแวะเข้าไปกินร้านข้างทาง เพราะหนาวมาก
ว่างๆแวะมาคุยเล่นกันในเพจผมได้นะครับ
www.facebook.com/Korea4Life
แท็กห้องเฉลิมกรุงด้วยเพราะว่ามีแชร์เหตุการณ์เกี่ยวกับการออดิชั่นของเกาหลีนะครับ